Fotoserie over controversiële pijplijn
De serie ‘Oil and Water’ gaat over een controversiële oliepijplijn in Amerika, die loopt van Dakota naar Illinois. De pijplijn gaat dwars door het Standing Rock reservaat. Tegen de aanleg van de pijplijn wordt al maanden geprotesteerd. Tegenstanders zijn bang voor vervuiling van Lake Oahe reservoir, een waterbron voor de in het reservaat woonachtige indianen en omliggende gemeenschappen. Het protest leek aanvankelijk succesvol, maar met de komst van Trump wordt de aanleg van de pijplijn doorgezet. Fotograaf Joel Angel Juárez heeft het protest in beeld gebracht.
Het verhaal van de pijplijn heeft twee kanten. “Het is heel belangrijk om beide zijden te begrijpen en te belichten, dat geldt voor elk verhaal. Tegenstanders van de pijplijn vinden deze een bedreiging voor de waterbron van de Standing Rock Sioux stam en de omliggende gemeenschappen. Bij de aanleg zouden tevens heilige plekken worden vernield. Aan de andere kant zorgt de olie-industrie in North Dakota voor economische stabiliteit in de regio, evenals een goede infrastructuur. De aanleg van de pijplijn zorgt voor werk en inkomsten, reduceert het aantal vervoersbewegingen op de weg (olie hoeft niet langer met vrachtwagens te worden getransporteerd) en steunt lokale gemeenschappen die afhankelijk zijn van de olieproductie.”
Protestkamp
Sinds augustus 2016 wordt er geprotesteerd. “Vanaf augustus 2016 tot eind februari 2017 bivakkeerden milieuactivisten en indianen in een protestkamp. Ze sliepen in tenten en soms zelfs in auto’s. In legertenten waren keukens gemaakt, die het hele kamp van voedsel voorzagen. De condities voor de mensen varieerden per seizoen. In december hadden de protestanten het zwaar tijdens de sneeuwstormen. De temperaturen daalden tot wel twintig graden onder het vriespunt. Vanuit het kamp kwam daarom de oproep aan mensen om niet te komen, behalve wanneer ze goed voorbereid waren op de kou en in hun eigen onderhoud konden voorzien. Toen ik in december in het Oceti Sakowin kamp was, heb ik veel tijd doorgebracht met het medische team. Ze behandelden mensen voor onderkoeling, ‘loopgravenvoeten’ en astmatische symptomen veroorzaakt door de kou. Sommige patiënten moesten worden geëvacueerd vanwege gezondheidsrisico’s. Op het hoogtepunt van het protest verbleven er duizenden mensen in het kamp. Vanwege de slechte condities nam dit aantal af tot enkele honderden mensen.”
Menselijk schild
Het protest is aanvankelijk succesvol. “In december 2016 reisden veteranen uit het leger naar de protestplek om te dienen als menselijk schild voor de activisten. Dit als reactie op de eis van de gouverneur van Noord Dakota, Jack Dalrymple, aan de activisten om te vertrekken. Maar het kamp werd niet ontruimd. Op dezelfde dag kondigde Obama’s regering dat het bedrijf verantwoordelijk voor de aanleg, Dakota Access LLC, geen vergunning zou krijgen voor de aanleg van het laatste deel van de pijplijn. In plaats daarvan zou naar een alternatieve route voor de pijp moeten worden gezocht.”
Trump
De komst van Trump verandert echter alles. De nieuwe president tekent in januari een executive order, waarmee de inspanningen van de regering van Obama te niet zijn gedaan. Het bedrijf heeft alsnog een vergunning verkregen voor de aanleg van de pijplijn. Eind februari is het grootste protestkamp ontruimd. “Ik ben half januari voor het laatst in het kamp geweest, dus ik weet niet hoe de situatie er nu is, en of er in aangrenzende kampen nog mensen aanwezig zijn. Met het opbreken van het kamp is het protest echter nog niet ten einde, mensen voeren nu vanuit huis actie.”
Medische hulp
De fotograaf is driemaal in het kamp geweest. “Dit was in de periode november- januari. Ik had in eerste instantie niet verwacht dat ik het verhaal zo lang zou volgen. De eerste keer ben ik met drie collega’s vanuit Oakland, Californië, naar het gebied gereisd. Toen we teruggingen naar Californië, werd ik gebeld door een dokter van de San Franscico’s Do Not Harm Coalition. Ze vroeg me om mee te gaan met haar medische team, dat hulp zou gaan bieden tijdens de ontruimingen van het Oceti Sakowin Camo. Verwacht werd dat hierbij geweld zou worden gebruikt, maar de ontruiming ging dus niet door. Het team bood in plaats daarvan hulp aan mensen die problemen ondervonden vanwege de kou. Ik sliep zelf in het kamp, het was er – 15 graden en werd wakker in een tent bedolven onder de sneeuw.”
Voorstanders
“Na twee reizen realiseerde ik dat er een belangrijk element miste in mijn verhaal. Ik had alleen het perspectief van de protestanten belicht. Ik wilde ook de standpunten van de voorstanders van de pijplijn laten zien. Daarom ben ik een crowfundingactie gestart om mijn reis te kunnen bekostigen. Daarmee kon ik twee weken terug naar het gebied, om ook de voorstanders in beeld te brengen. Had ik dat niet gedaan, dan had ik een enorme fout gemaakt. Het is mijn taak om het hele verhaal te vertellen, zonder mening of vooroordeel.”
Fotojournalistiek
Joel Angel Juárez studeert momenteel fotojournalistiek en internationale betrekkingen aan de San Francisco State University. Hij hoopt in 2018 af te studeren. Daarna wil hij voor nieuwsagentschappen werken en verhalen publiceren over thema’s als conflicten tussen bevolkingsgroepen, immigratie en grondstoffen schaarste. Meer informatie: www.joelangeljuarez.com.