Debutant: Marcel Oosterwijk met ‘Verborgen armoede’
In deze online serie brengen we een hommage aan de (vele) fantastische inzendingen van fotografen voor de Pf print-rubriek ‘Debuut’ die niet in het print magazine zijn verschenen. Zij blijven niet onopgemerkt en we moedigen iedereen zeker ook aan om nieuw werk op te blijven sturen. Dat kan door onze nieuwsbrief in de gaten te blijven houden voor de oproepjes. Deze week: fotograaf Marcel Oosterwijk met Verborgen armoede.
Over de serie
Fotograaf Marcel Oosterwijk over deze serie:
“Ik bel aan. Een jonge vrouw doet open. Ze woont met vier kinderen en haar man op 45m2. Zelf slaapt ze met een van haar kinderen op het kleine eenpersoonsbed in de woonkamer. Ik ging mee op huisbezoeken met Stichting SINA. Zij helpen de allerarmsten met simpele dingen als een bed, een kledingkast, gordijnen, of een kinderfiets. Ik schrik van de cijfers – één op de zes mensen in Amsterdam leeft onder de armoedegrens – en van het feit dat deze schrijnende armoede zich recht onder mijn neus bevindt. Onzichtbaar, want achter de voordeur. Er is veel schaamte. Armoede is hier verborgen, een taboe, want in een land waar men gelooft in maakbaarheid is armoede je eigen schuld. Het ligt meestal veel genuanceerder. Iedereen kan door samenloop van omstandigheden in armoede belanden. En zie er dan nog maar eens uit te klimmen.
“Met deze serie wil ik armoede invoelbaar maken. Alleen door het beest in de bek te kijken, kunnen we het verslaan. Dit gaat niet over cijfers, maar over gewone mensen zoals jij en ik die toevallig minder geluk in hun leven hebben gehad. Niet door de grootste ellende te laten zien, maar juist de menselijkheid in een onmenselijke context.”
“Met deze serie wil ik armoede invoelbaar maken.”
Over de fotograaf
Als fotograaf met een sociologische achtergrond is Marcel Oosterwijk (1975) gefascineerd door maatschappelijke thema’s. Vooral door zaken die vaak onder de radar of in de schaduw blijven, zoals eenzaamheid, er buiten vallen, armoede en de gevolgen van digitalisering en virtualiteit. Desolaatheid, verlorenheid en melancholie spelen vaak een rol in zijn beelden. Hij wordt aangetrokken door mensen met tegenwind. Ze ontroeren hem met hun veerkracht. Hij kan niet veel aan hun situatie veranderen, maar hij kan wel hun menselijkheid tonen. Oosterwijk studeerde aan de Fotoacademie Amsterdam (2021-2023). Kijk voor meer informatie op zijn website.