Student in Beeld: Jamél van de Pas
Een jaar geleden, gedurende de winter van 2014-2015, ging ik emotioneel door een vrij zware tijd. Ik had een periode van automutilatie achter de rug en nadat het mij lukte hiermee te stoppen uitte mijn stress zich lichamelijk. Doordat ik me niet meer uitte (verkeerd dan wel) moest het er namelijk op andere manieren uit. Ik had regelmatig aanvallen waarbij ernstige pijn en op de borst en kortademigheid gepaard gingen, kreeg last van versterkte haaruitval en leed aan migraine aanvallen waarbij ik zicht voor uren kon verliezen .
Fotografische uitlaatklep
Kortom, het was noodzakelijk dat ik uitlaatklep zou vinden. Kort na mijn 17e verjaardag in december 2014 lukte mij dit, toen ik foto’s begon te maken met mijn mobiele telefoon. Mijn telefoon was destijds ideaal hiervoor gezien ik deze altijd bij me had en dus een foto kon maken zodra ik de behoefte voelde. Verder waren de foto’s destijds ook honderd procent voor mezelf dus gaf ik niets om het aantal megapixels of wat de lens van mijn telefoon allemaal (niet) kon. Vrijwel dagelijks maakte ik foto’s en ik besloot al snel een account op Flickr aan te maken, gezien ik uiteindelijk toch de behoefte voelde feedback te krijgen en te kijken of ik misschien beter kon worden als fotograaf.
In maart werd een van mijn foto’s geplaatst in een artikel op een website voor mobiele fotografie en ook gedurende de daaropvolgende weken werden mijn foto’s op meerdere websites voor mobiele fotografie geplaatst. Twee van mijn mobiele foto’s kwamen zelfs op de Explore pagina van Flickr, als een van de 500 beste foto’s van die dagen. Eind juni kocht ik een spiegelreflexcamera en vanaf toen ging het echt snel. In september werd ik door GUP Magazine verkozen tot een van de honderd beste opkomende fotografen van Nederland, waardoor ik ook met 4 foto’s in het internationaal verkochte boek New Photo 2016 kwam te staan. Dit was natuurlijk al super, maar een van mijn zelfportretten werd uiteindelijk ook nog eens gekozen voor op de cover van het boek.
Voor mij is fotografie nog steeds een expressieve methode om met grote hoeveelheden stress om te kunnen gaan. Het is mijn passie en ik zou er alleen om deze reden al niet mee willen stoppen, maar gezien de verwerkende basis achter mijn foto’s zou ik het vrees ik ook niet kunnen zonder terug te vallen in oude en vooral negatieve patronen. Fotografie is voor mij dan ook de ultieme kunstvorm geworden over de afgelopen maanden en er zijn weinig dingen die mij zo kunnen raken als een intense foto.
Zelf draag ik vrijwel altijd mijn spiegelreflexcamera bij me, net als toen mijn telefoon nog mijn camera was. Hoewel ik een paar zelfportretten geënsceneerd heb fotografeer ik met name gewoon gedurende de dag (en vooral ook nacht), mijn leven vastleggend als een soort visueel dagboek. Mijn foto’s zijn in zwart wit, met een hoog contrast en vaak is er een flitser bij gebruikt. Deze drie technieken gebruik ik omdat ze voor mij niet alleen beeld geven waar mijn voorkeur esthetisch gezien naar uit gaat, maar ook omdat ze de emotionele geladenheid voor mij het beste doorgeven.
Ik heb zin in de toekomst en ben zeer gemotiveerd me verder te ontwikkelen als fotograaf. Sinds een paar maanden ben ik student aan de Fotovakschool, waar de nadruk ook ligt op de commerciële geschiktheid van een foto en de technische vaardigheden die hierbij komen kijken. Ik ga misschien nog eens over stappen naar een kunstacademie.
Voor een verdere impressie van mijn werk kan men terecht op mijn reeds door LensCulture geschonken portfolio account.
Jamél van de Pas is student Toegepaste Fotografie en Beeldcommunicatie.