Voordat ik het wist, kwam het einde van mijn studie in zicht en moest ik mijn afstudeerproject vormgeven en de voorbereidingen hiervoor treffen.

Plotseling komt het besef dat ik nog maar een paar maanden te gaan heb voordat ik afgestudeerd ben. Niet wetende hoe mijn afstudeerproject er uit gaat zien, besef  ik dat er vanaf dat moment geen weg terug meer is. De spanning en nervositeit, de twijfel! Ik maak mezelf gek met miljoenen ideeën, niet  in staat om er een te kiezen en deze uit te voeren. Onzeker en niet wetende of ik op het juiste pad ben of niet. Dat is hoe ik begonnen ben met mijn afstudeerproject.

Allereerst probeerde ik mijn ideeën te beperken tot iets concreets. Een poging een definitieve stijl te bepalen voor mijn afstudeerproject. Ik had al het besluit genomen  om me te richten op mode en portretfotografie.

Mijn streven was om iets anders dan anders te doen. Ik wilde hetzelfde gevoel krijgen als wanneer ik met één van  mijn schilderijen bezig ben. Het gevoel dat ik in de goede richting ben. En toen opeens drong het tot me door. Ik wilde digitale collages maken met modieuze portretten, kleurrijke composities en vreemde proporties. Beelden die het gevoel geven dat er iets niet klopt, maar die toch interessant en plezierig zijn om naar te kijken.

Dutch beauty

Met het uitproberen van verschillende composities én het experimenteren met vele beelden kwam ik snel uit op Dutch Beauty. Dat was het! Het thema dat ik wilde portretteren. Echter, al snel daarna werd ik geconfronteerd met het uitleggen van mijn project. Dit was een verassend en langdurig proces. Na een aantal pogingen om  mijn thema op informele wijze te presenteren aan mijn klas, ben ik er eindelijk achter gekomen dat dit project over mij ging. Over de etnische en culturele betekenis van het Nederlands zijn en de impact die dit heeft op mijn identiteit als geboren Mexicaan. Het willen aanpassen aan een andere cultuur, een nieuwe taal  en het rebooten van persoonlijke normen en waarden om deel uit te kunnen maken van de maatschappij. Het “dragen” van een nieuwe cultuur. Gaandeweg ontwikkelt zich een nieuwe entiteit.

Deelnemen aan een andere maatschappij komt met zijn gebreken. Vele vragen komen in me op als ik mijn weg probeer te vinden  in, wat blijkt te zijn, een natuurlijk proces. Het constant vragen naar mijn “echte” afkomst dwingt me om  mezelf op een analytische manier te bekijken. “Ben ik echt Mexicaans of ben ik Nederlands geworden?” Het spreken van de taal en het “Nederlands gedrag” komen niet overeen met mijn uiterlijk. “Ben ik in de war over mijn eigen culturele identiteit of brengen mensen mij in de war?“

Dankzij de zoektocht naar antwoorden op deze vragen besef ik me hoeveel ik over mijzelf en anderen geleerd heb. Deze ervaring maakt me rijker als persoon. Ik heb nu twee manieren om het leven te interpreteren. De perfecte balans tussen emotie en rationaliteit. Mijn Dutch Beauty.

En eindelijk, hier zijn ze. Zes foto’s waar goed over nagedacht is. Een persoonlijke serie met een duidelijk boodschap, continuïteit en sterke compositie. En dit alles gecombineerd met vele uren photoshop! Graag wil ik Violina Jeliazkova bedanken. Mijn mentor en lerares photoshop. Zonder haar zou dit alles nooit gelukt zijn.

Carlos Acosta is afgestudeerd aan de Vakopleiding van Fotovakschool Amsterdam in 2016.