Suzanne Trooster: When bad things happen

Suzanne Trooster (1994) studeerde onlangs af aan de Fotovakschool met When bad things happen. Drie jaar geleden werd haar jongere zus aangereden. Het afstudeerproject van Suzanne Trooster was voor haar een zoektocht naar het visualiseren van emoties die zij ervaarde na deze heftige gebeurtenis. De therapeutische documentatie van haar familie legde zij als puzzelstukken bij elkaar. Samen vormen zij een aangrijpend beeldverhaal.

© Suzanne TroosterTijdens een schooldag op de Fotovakschool in Amsterdam, drie jaar geleden, kreeg Suzanne Trooster een choquerend telefoontje van haar ouders. Haar jongere zusje, toen zestien jaar oud, had een zwaar ongeluk gehad. Nadat ze ontwaakte uit een dagenlange coma, herkende ze haar familie niet meer. Het duurde een aantal jaar voordat ze herstelde.

Suzanne Trooster besloot haar afstudeerproject over de periode na het ongeluk te maken. “De serie is voor mij heel persoonlijk. Na het ongeluk kwam er geen enkel concept in mijn hoofd op, niets anders dan mijn zusje leek belangrijker. In die tijd heb ik een achterstand opgelopen op de Fotovakschool en een schooljaar overgedaan. Een jaar na het ongeval kon ik mij pas weer focussen op school. In veel schoolopdrachten kon ik mij uiten over wat er gebeurd was.”

Zoektocht

Het maken van When bad things happen was voor Suzanne Trooster een zoektocht naar het visueel maken van de emoties die ontstonden na het ongeluk. Door veel met anderen te brainstormen bestudeerde ze of haar verhaal op de juiste manier naar voren kwam. Ze fotografeerde veel losse beelden die ze als puzzelstukken bij elkaar legde en die vervolgens één geheel bleken te vormen. “Het maken van de fotoserie had een therapeutische werking op mij. Met mijn afstudeerproject legde ik de focus op de emotionele impact van het ongeluk op de familie. Het was een zware periode voor ons als gezin. Thuis praten we er bijna niet over, en mijn zusje wil het er ook liever niet over hebben. Het gaat nu gelukkig heel erg goed met haar. Voor mij was de periode na het ongeluk ook heel zwaar. Ik wilde er voor iedereen zijn en heb mij voor een lange periode groot gehouden. Dit fotoproject is tegenover mijn familie een manier om te laten zien dat het mij ook heeft geraakt, en dat ik zie wat voor impact het op ons gezin heeft gehad.”

Geen gemakkelijke carrière

Voordat Suzanne Trooster fotografie ging studeren volgde ze verschillende studierichtingen. Haar studieloopbaan begon bij de opleiding Social Work en vervolgens deed ze de opleiding Cultureel erfgoed aan de Reinwardt Academie. Na deze twee studies ieder één jaar te hebben gevolgd, wist ze dat ze echt voor fotografie wile kiezen en begon ze aan de studie Toegepaste Fotografie en Beeldcommunicatie aan de Fotovakschool. “Fotografie was bij mijn ouders thuis altijd belangrijk. Mijn interesse in fotografie werd steeds groter toen ik op mijn achttiende naar het buitenland ging en ik daar dagelijks met fotografie bezig was. Uiteindelijk ben ik begonnen met de opleiding aan de Fotovakschool omdat ik wilde proberen om van fotografie mijn beroep te maken.”

Studeren aan de Fotovakschool ging Suzanne Trooster goed af, ondanks dat ze enorme tegenslagen had in haar privéleven. “Die tegenslagen hadden invloed op mijn schoolprestaties, maar over het algemeen ging het toch heel goed. Ik had het gevoel dat mijn werk werd gewaardeerd tijdens de opleiding. Op de Fotovakschool vond ik het interessant om op verschillende manieren bezig te zijn met fotografie, en ook om tijdens een vak als beeldcultuur te leren nadenken over beeld. Ook vond ik het fijn dat er vakken tussen zaten waarbij je het een en ander over ondernemen leerde. Maar uiteindelijk moet je het ondernemen toch echt zelf in de praktijk ervaren. Ik weet dat ik met fotografie als beroepskeuze, zonder zekerheid of een vaste baan, niet direct voor een makkelijke carrière heb gekozen, maar het is wat ik graag doe.”

Eigen projecten

Suzanne Trooster is na haar afstuderen een onderneming begonnen als fotograaf. Ze voert documentaire projecten uit, maar staat ook open voor opdrachten en samenwerking met anderen. “Ik leef van de inkomsten uit mijn fotografiebedrijf en van mijn werk in de horeca. Ik streef ernaar in de toekomst genoeg toegepaste opdrachten te krijgen om daarnaast mijn eigen projecten te kunnen blijven uitvoeren. Ik ontwikkel een werkwijze waarin de stijl van mijn eigen series en opdrachten bij elkaar aansluiten. Uit mijn afstudeerproject When bad things happen zijn nieuwe opdrachten voortgekomen, en daar ben ik nu voornamelijk mee bezig.”

Bijna alle fotografen en kunstenaars over de hele wereld promoten hun werk op social media. Het plaatsen van al je fotografie op bijvoorbeeld Instagram zou de waarde van je werk echter kunnen verlagen, vindt Suzanne Trooster. “Ik ben niet heel actief bezig met social media en vind dat nog best lastig. Ik merk dat ik het steeds belangrijker vind dat de foto’s die ik op social media plaats een diepere betekenis hebben. Aan de andere kant wil ik ook niet al mijn foto’s op Instagram of Facebook zetten, want ik denk dat de context de waarde van foto’s kan verminderen. Ik weeg de voor- en nadelen tegen elkaar af, omdat het als fotograaf wel belangrijk is om een keuze te maken in een tijd waarin social media, wereldwijd, dagelijks gebruikt worden. Daarnaast denk ik dat het belangrijk is om de juiste mensen tegen te komen. Op social media, maar nog liever in het echt om tijdens een gesprek te vertellen over je project. Het is belangrijk om mensen actief te benaderen.”

www.suzannetrooster.com

Dit artikel staat in Pf #5, dat in het teken staat van BredaPhoto.  Wil je meer lezen? Bestel het nummer hier https://pf.nl/product/pf-5-2020/