Robin de Puy: Fotograaf des vaderlands 2016

Vanochtend is tijdens een korte persconferentie in Foam bekend gemaakt dat Robin de Puy de nieuwe fotograaf des vaderlands is.

Zij is de opvolger van Ahmed Polak en de vierde in de rij. De Puy zal inhoud geven aan het nieuwe thema van de Fotoweek dat dit jaar ‘Kijk: Dit ben ik’ heet. De keuze is op Robin de Puy gevallen omdat zij landelijk bekend is geworden door de documentaire van haar reis door Amerika. Zij is portretfotograaf en kan daarom inhoud geven aan het thema ‘Kijk: Dit ben ik’, dat de nadruk legt op portretten. Het thema heeft volgens de organisatie een dubbele bodem. Het betekent niet alleen dat de fotograaf goed laat zien wie degene is die op de foto komt maar dat de fotograaf daarmee ook zichzelf laat zien. Immers wat je fotografeert en dus interessant vindt, zegt ook iets over jezelf.

Robin de Puy studeerde af aan de Fotoacademie in Rotterdam en maakte daarna portreten voor onder andere De Volkskrant, Linda, en New York Magazine. Zij fotografeert in een documentaire stijl, vaak in zwartwit en met een directe en open helderheid. In 2015 maakte ze een reis op een Harley Davidson naar Amerika om zichzelf opnieuw te ontdekken.

Ik vroeg Robin de Puy hoe zij inhoud gaat geven aan haar ambassadeurstaak van de fotografie. “Het gaat dit jaar heel erg over portretfotografie en ik hoop vooral een discussie te kunnen aan te wakkeren over wat een portret eigenlijk is. En wat gebeurt er precies tussen een fotograaf en de geportretteerde en wie zien we nu eigenlijk? Ik was met deze thema’s al veel bezig in mijn werk. Als ik iemand fotografeer krijg ik vaak te horen: ik herken mezelf helemaal niet. Maar wie zien we eigenlijk op een portret? Als iemand zichzelf niet herkent levert dat voor mijn de vraag op: is dat dan het doel van een portret? Mensen denken dat als er een foto van hen gemaakt wordt, dat het alleen over henzelf gaat. Maar je hebt ook nog de fotograaf die een deel van het proces is. Wie zien we op een foto? In het beste geval is het een combinatie van de geportretteerde en de fotograaf. Het is te gemakkelijk om te zeggen dat een portret een weergave is van het karakter de geportretteerde. Dat is eigenlijk onzin. Ik vind het heel inspirerend om daar een gesprek over te hebben. Ik ben benieuwd hoe dat is bij andere fotografen. Als je het nog breder trekt geldt dat ook voor een journalist.”

De Puy heeft voor de Fotoweek een project gemaakt over haar demente oom. “Het project dat ik gemaakt heb gaat maar over één persoon: mijn oom in Denemarken. Ik vind het een interessante invalshoek. Ik zou dat willen combineren met wat ik in Amerika deed. Normaal ben je als fotograaf gefocust op één sterke foto. Dat is wat ik tot nu toe ook altijd deed. Ik wil nu ontdekken wat er gebeurt als ik een langere tijd met iemand ben en veel meer materiaal maak. Ontstaat er dan iets nieuws en wat ontstaat er dan? Hoe ga ik dat dan invullen? Bij mijn oom is het psychologische aspect heel belangrijk. Het aspect van de film erbij is ontstaan doordat er een documentaire over mij is gemaakt. Ik ben met de cameraman Maarten van Rossum gaan kijken wat er gebeurt als ik als fotograaf zijn filmbeelden gebruik in een groter geheel. Wat gebeurt er als wij samen een nieuw beeld maken van mijn oom. De vraag die ik ook had is hoe bewegend beeld samen met fotografie bestaan kan bestaan zonder dat het elkaar overlapt. Bij een fotografisch portret kun je het beeld gemakkelijk naar je eigen waarheid draaien maar met film kan dat veel beperkter.”

In de documentaire vertelde de Puy dat de drop-outs die ze fotografeerde iets vertelt over haar zelf. Maar hoe kan een arme oude man iets vertellen over een succesvolle jonge fotografe? “Als je mijn werk uit Amerika ziet en je betrekt mij als fotograaf erbij dan moet je niet uitgaan van het overduidelijke klassenverschil. Voor mij zijn die mensen die ik fotografeer niet zielig. Wat ik wel herken is dat het allemaal loners zijn. Ik voel me bij hen op mijn gemak. Die mensen zijn heel erg op zichzelf. Dat zegt al veel over mij. Die mensen die ik fotografeer laten mij ook toe, er is dus een wisselwerking. Het is net als bij je vriendengroep. Je kiest ook vrienden uit waarin je jezelf herkent. Ik ben dat project niet ingestapt om een maatschappelijk verhaal te vertellen. Ik heb alleen maar geselecteerd vanuit een authentieke connectie met de persoon. Iets dat direct voelbaar is. Er moest een drive zijn om iemand te fotograferen.”

De fotoweek (een initiatief van het Nederlands Fotomuseum en het Foam) vindt plaats van 9 t/m 18 september. In samenwerking met BredaPhoto zal het Breda’s Museum het werk van Robin de Puy laten zien van 15 september t/m 30 oktober. Zij laat haar laatste serie getiteld Jan zien, een serie over een oom van haar die in Denemarken woont en die Alzheimer heeft. In de serie Jan legt zij het proces vast van zijn ziekteverloop. Zij werkte hierbij samen met cameraman Maarten van Rossem die onder haar regie videobeelden maakte.

Voor meer informatie zie www.defotoweek.nl