Once, when we were happy
Once, when we were happy is de titel van een fotoboek dat fotograaf Misha Pipercic wil maken. Het boek gaat over zijn leven, zijn geboorteland Bosnië en haar inwoners. “Met het boek wil ik ertoe bijdragen dat de mensen en het land niet vergeten worden. En ik hoop anderen te stimuleren dergelijke projecten op te pakken, met name mensen uit oorlogsgebieden. Om het boek te kunnen bekostigen, is hij een crowdfundingactie gestart via voordekunst. De actie loopt nog tot begin augustus.
“Het idee voor het boek ontstond toen mijn moeder begon te dementeren. Een jaar of zeven geleden begon ze namen van personen op de voorkant van foto’s te schrijven. Toen heb ik alle familiefoto’s gescand. Tijdens het scannen gingen mijn gedachten terug naar het verleden.”
“Ik merkte dat veel mensen uit het familiefotoalbum niet meer leven. De mensen die wel nog leven wilde ik graag fotograferen. Daarom ben ik meerdere keren naar mijn geboortestad Sarajevo, en naar Tolisa geweest, het geboortedorp van mijn moeder. Tijdens mijn bezoeken werd ik geraakt door de sporen die de oorlog heeft achtergelaten.”
Pipercic werkt samen met ontwerper Sybren Kuiper en lithograaf Sebastiaan Hanekroot. Kuiper heeft al een ontwerp van het boek gemaakt. “Het uitbrengen van een fotoboek is een langdurig, zwaar en duur project. Op dit moment heb ik vanwege financiën besloten het boek alleen in het Engels te drukken. Maar als er belangstelling is bij financiers voor andere talen, zal ik deze talen graag in het boek zetten.”
Liefde als rode draad
Once, when we were happy bevat verschillende fotografiegenres, die door elkaar zijn verwerkt – archiefmateriaal, documentaire fotografie, landschapsfotografie, portretten, en abstracte fotografie. “De rode draad in het verhaal is liefde. Het archiefmateriaal was de fundering voor het verhaal. Op basis van familiefoto’s is het verhaal ontstaan. En elke foto is met liefde gemaakt. Elke foto is met hoop gemaakt dat het een dag beter wordt, dat we meer begrip voor elkaar hebben – en dat we kijken hoe we elkaar kunnen helpen.” Een uitgebreider interview vind je hier.