Kleurrijke droomwereld

In het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam is vanaf 18 februari 2023 een solotentoonstelling te zien van Sanja Marusic. Het is haar eerste solotentoonstelling. Haar werken zijn een kleurrijke, onwerkelijke vertaling van persoonlijke emoties. Het zijn vervreemdende verhalen, ze prikkelen de verbeelding.

Door Elsje van Ree

Waar is Sanja Marusic? Is ze in Amsterdam of op reis? Dat laatste, zo blijkt wanneer ik contact met haar probeer te zoeken. ”Ik zit in de woestijn aan de oostkant van Amerika.” Ze is hier aan het werk. Hiervoor kiest ze bij voorkeur harde droge landschappen zoals de woestijn. Mogelijk maakt ze nieuwe opnames die ze kan gebruiken voor haar solotentoonstelling in het Nederlands Fotomuseum. Hier zullen in ieder geval foto’s te zien zijn uit de series Figures under de Sun (2020) en Flowers in December (2016). Ook in de Eregalerij van het Nederlands Fotomuseum is trouwens werk van Marusic te zien. De Eregalerij vertelt met 99 foto’s het verhaal van de ontwikkelingen in de Nederlandse fotografie vanaf 1842. Honderdtachtig jaar jaar fotografie. Om daar als fotograaf tussen te hangen betekent wel iets. Waar Sanja Marusic ook mag zijn op de wereld, ze vertelt open over zichzelf en over de manier waarop haar werk tot stand komt.

Hollywood

De foto’s van Sanja Marusic zijn niet alleen kleurrijk maar ook verhalend. Ze creëert een droomwereld of alternatieve wereld vol emoties waarin de kijker kan verdwijnen. Het verloop van haar ontwikkeling naar waar ze nu staat is opmerkelijk. Ze vertelt: ”Op mijn vijftiende begon ik met fotograferen, ik fotografeerde van alles om mij heen. Op een gegeven moment merkte ik dat ik steeds vaker de camera op mijzelf richtte en dat dat naar mijn idee de meest pure en eerlijke beelden waren. Toen ik naar de KABK ging wilde ik eigenlijk modefotograaf worden. Maar de kunstacademie stimuleert je om te experimenteren. Dit is wat ik ook deed. Tot het eindexamenproject. Ik was toen die zomer in Kroatië bij familie. Daar vond ik een oude handgemaakt jurk, een beetje Hollywood jaren ‘50. Ik fotografeerde mijzelf in een woestijnachtig landschap als een filmster die verlaten langs de weg stond. Ik was zo blij met die foto’s dat ik sindsdien voornamelijk de camera op mijzelf heb gericht. Ik denk dat hier de kracht van de kunstenaar ligt, er zit oprechtheid in. Ondanks dat het zelfportretten zijn zit er veel abstractie in mijn foto’s. Ik wil dat mensen zich erin kunnen terugvinden. Ik ben maar een vorm in een wereld die ik op dat moment schep. Het gaat niet om mij, maar ik kan nu eenmaal via mezelf het beste het verhaal vertellen dat ik in mijn hoofd heb.”

Meditatief fotograferen

Het werk van Sanja Marusic heeft twee vaste kenmerken: het kleurgebruik en haar aanwezigheid. Op iedere foto staat ze zelf, in haar latere series figureert ook een man en vervolgens volgen we haar zwangerschap en haar zoontje Sasha. Hoogstzelden zien we een gezicht. De figuren staan prominent in beeld, doorgaans los van de achtergrond. Sanja Marusic: “Ondanks dat ik vanaf mijn afstuderen mijzelf fotografeer ben ik wel continu bezig met experimenteren. Ik gebruik diverse disciplines door elkaar, zoals schilderkunst, collage, film en analoge en digitale fotografie. En ik maak zelf de kostuums. Ik ben steeds op zoek naar nieuwe vormen. De onderwerpen sluiten aan bij mijn persoonlijk leven. Van de zoektocht als jongvolwassene tot mijn zwangerschap, en nu dan mijn gezin. Iedere serie verwerk en bewerk ik anders. Soms werk ik ideeën thuis uit en maak ik schetsen. Die werk ik op locatie uit en fotografeer ze. Maar soms ga ik met een tas vol props op reis en bedenk op het moment zelf wat ik ga doen. In het algemeen werk ik erg intuïtief en dat is denk ik ook mijn kracht. Het landschap is belangrijk. Ik kijk naar de vormen om me heen, waar het licht vandaan komt. Dan zoek ik een vorm of pose die past bij wat ik op dat moment bedenk. Veel van mijn poses zijn lastig en moeilijk vol te houden. Dat maakt het fotograferen bijna meditatief. Soms denk ik wel eens dat ik pas blij ben met het resultaat als ik heb moeten lijden voor de foto.”

Eigen wil

De gezinssituatie waarin Marusic nu verkeert geeft aanleiding tot een bijna klassieke benadering van thema’s, zoals die van moeder en kind. Voor de tentoonstelling FlashBack in het Maurusthuis in Den Haag werd Sanja Marusic gevraagd te fotograferen in reactie op een van de kunstwerken. Zij koos een schilderij van Jacob Jordaens, Aanbidding der herders. ”Ik was net moeder geworden. Het voelde heel persoonlijk.” Sanja Marusic verbeeldt universele emoties door gebruik te maken van het persoonlijke. “Wij doen eigenlijk altijd alles met z’n tweeën en nu gaat dus ook mijn zoontje mee. Om eerlijk te zijn is het werken met een peuter met een eigen wil lastiger dan met een baby. Mijn man fotografeert, de nabewerking doe ik zelf, daar ben ik soms maanden mee bezig. De kleuren die ik gebruik kies ik intuïtief. Ik ben helemaal niet bezig met techniek.” Sanja Marusic wordt in Nederland vertegenwoordigd door Galerie Project 2.0., die ook betrokken is bij het boek dat binnenkort uitkomt.

Bio

Sanja Marusic (1992) woont en werkt vanuit Amsterdam. In 2013 studeerde zij af aan de KABK in Den Haag. Haar werk is in veel landen en op veel plaatsen geëxposeerd. Zij wordt in Parijs vertegenwoordigd door LAMBERT LAMBERT en in Nederland door Galerie Project 2.0. Van 18 februari t/m 18 juni 2022 is er in het Nederlands Fotomuseum een solotentoonstelling van haar werk te zien.
www.sanjamarusic.com
www.project20.nl

Niets missen over exposities? Word abonnee van Pf Fotografie Magazine!