Eén fotograaf maakt bijna alle foto’s voor FERNANDO
FERNANDO, een glossy magazine rond Fernando Ricksen, de ex-profvoetballer met de spier – en zenuwziekte ALS, ligt al enkele weken in de winkels. Het magazine is een initiatief van journalist Vincent de Vries en fotograaf Goffe Struiksma. De fotograaf maakte bijna 80 procent van de foto’s in het magazine en deed ook de beeldredactie.
Het idee om een magazine te maken over Ricksen bestond al langer.”Fernando is zo’n sterke, markante persoon,” aldus Struiksma. “We speelden al langer met het idee om een magazine rond hem te maken, om exposure voor hem en zijn ziekte te krijgen.” Concreet is dat idee echter nog niet. “Totdat Vincent me een keer belde. Hij stond in de Albert Heijn, met een magazine in zijn handen. We moesten nu iets met ons idee doen, zei hij, anders zou het niets meer worden.”
Dus gaan ze aan de slag. “Vincent kon Lauren Verster regelen. Het idee was dat zij Fernando zou interviewen. Dat interview hebben we gebruikt als binnenkomer.”
Daarmee is het eerste schaap over de dam. “Na dat interview zijn we doorgegaan. Om een magazine uit te geven heb je natuurlijk financiële middelen nodig. In eerste instantie hebben we alles zoveel mogelijk zelf betaald. We wisten immers nog niet of het zou lukken.”
Doel is om een zo aantrekkelijk mogelijk magazine te maken. Dat kan alleen met aansprekende verhalen en goed beeldmateriaal. “Schrijvers vinden altijd de tekst het belangrijkste, maar goede beelden zijn minstens zo belangrijk. Je wilt mensen toch met beeld triggeren om verder te kijken.”
Een aantrekkelijk magazine kan volgens Struiksma alleen met zeer diverse fotografie. “Zo’n magazine moet fijn zijn om naar te kijken. Qua fotografie hebben we een gekozen voor verschillende stijlen. Kleur en zwart-wit worden afgewisseld, evenals verschillende fototechnieken. Ik heb bijvoorbeeld een serie gemaakt met een ouderwetse polaroid. Dat levert een mooi groot beeld op dat naar achter toe niet helemaal scherp doorloopt. Het is heel wat anders dan digitale fotografie. De foto’s hebben we gescand, maar bij het drukken hebben we de foto’s wel een klein polaroidrandje meegegeven, zodat ze nog wel als zodanig herkenbaar zijn.”
Rode draad in het magazine is het leven van Fernando. “Zo zijn we in Glasgow en Sint-Petersburg , plekken waar Fernando vroeger heeft gespeeld, het nachtleven in gedoken. In Glasgow hebben we een kroegentocht gedaan en in Sint-Petersburg hebben we de dames van een nachtclub geportretteerd. Tijdens zijn loopbaan als speler heeft Fernando daar volop genoten en bakken met geld uitgegeven.”
De drie coaches van de grootste clubs in Nederland: Ajax, Feyenoord en PSV zijn geïnterviewd. Struiksma maakte van hen portretten. “In die zin was het wel fijn dat ik zelf ook de beeldredactie deed. Je hebt maar zo’n tien minuten voor een foto van die trainers. Als beeldredacteur weet je precies welk beeld je wilt. Dat maakt het makkelijker om binnen zo’n korte tijd een goede foto te krijgen. Al is het wel lastig. Je merkt dat zo’n coach als Frank de Boer echt een masker voor heeft. Daar moet je in mum van tijd door heen zien te prikken.”
Een andere reportage gaat over sporters die ondanks een ziekte een enorme prestatie hebben geleverd. Ricksens liefde voor snelle auto’s komt aan bod in een verhaal waarin Katja Schuurman een Ferrari uitprobeert. Zelfs de celebrity afkickkliniek in Londen, waar de ex-voetballer een tijdje verbleef, heeft een plekje in het magazine; daar werd een glamourachtige shoot gedaan. En vier bekende Nederlanders vertellen het verhaal achter een bijzondere tatoeage, die ze op hun lichaam hebben laten zetten. Het is slechts een greep uit de verhalen in het magazine. Het aantal bekende Nederlanders dat belangeloos aan het magazine heeft willen meewerken, is indrukwekkend te noemen.
Een avontuur was het, maar erg leuk om te doen. “We hebben zulke diverse fotografie, dat was erg mooi om te maken. Er kwam wel veel regelwerk bij kijken. De meeste dingen hebben we via via opgelost. Dat was een kwestie van adresboeken naast elkaar leggen. Daarin hadden we een flinke steun aan de Stichting ALS. Wanneer je mensen benaderd voor zoiets en je wordt gesteund door een goed doel, dan zijn mensen eerder geneigd om ja te zeggen. Daarnaast is het kijken hoe je dingen slim kunt regelen. Een goed voorbeeld is de gratis hotelovernachting in Sint Petersburg. We sliepen daar in het beste hotel van de stad. Dat was in feite een ruildienst: zij mochten adverteren in het blad en wij mochten daar slapen. We konden dat vrij makkelijk regelen via een Nederlandse pr manager van het hotel. Nederlanders zitten overal. Als je in je eigen taal iemand van een dergelijk idee moet overtuigen, is dat veel makkelijker.”
Het magazine ligt nu een aantal weken in de winkel. Qua verkoop is Struiksma niet ontevreden. “We hebben nu de kosten van het blad er zo’n beetje uit. Natuurlijk gaat het bij zo’n magazine niet zozeer om de verdiensten. Ik ben blij dat ik dankzij het magazine Fernando heb leren kennen. Ik vind het alleen jammer dat ik hem niet in zijn goede tijd ben tegengekomen, maar ja, toen was er ook geen aanleiding. Voor mij als fotograaf is het natuurlijk een goed visitekaartje. Of ik er direct meer opdrachten aan over houdt, weet ik niet.”
Ook Fernando zelf is blij met zijn magazine. “Hij is echt trots op het magazine en vindt het een eer dat zoveel bekende Nederlanders aan het blad hebben willen meewerken.”
Struiksma heeft de smaak van het magazine maken inmiddels te pakken. “In de toekomst wil ik nog wel meer magazines maken.”
Het blad Fernando kost 7,50 euro en is onder andere te koop via de boekhandels. Meer informatie: www.fernandomagazine.nl.
