Autonoom én commercieel werken als fotograaf
Autonoom en commercieel werk combineren is op sommige academies als vloeken in de kerk. Toch zijn er redelijk wat fotografen die het doen. Patrick Siemons is één van hen. Hij is bekend met verschillende disciplines in het vak: portretfotografie voor particulieren, modefotografie, commerciële fotografie en landschapsfotografie. Als autonoom fotograaf verkoopt hij steeds beter. Hoe gaat hij te werk?
Door: Werner Pellis
Patrick Siemons heeft ruime ervaring in de fotografie. Na vele jaren gewerkt te hebben in bedrijfsfotografie, modefotografie en portretfotografie voor particulieren besloot hij vanaf 2015 het anders aan te gaan pakken. Langzaamaan bouwde hij de fotografie voor particulieren af. “Ik wilde alleen nog maar portretten maken waar ik iets bijzonders van kon maken. Ik merkte dat de visie van mijn klanten en die van mij uiteengroeide. Ik had geen zin in een stijldiscussie met mijn klanten en ik heb toen in enkele jaren de portretfotografie volledig afgebouwd.”
Naamsverandering
Niet alleen zijn fotografie voor particulieren maar ook zijn commerciële werk in modefotografie en opdrachtfotografie voor bedrijven en organisaties heeft Siemons de laatste jaren anders ingericht. Het bedrijf dat zijn naam droeg werd omgedoopt in ‘Services in fotografie’. Siemons: “Het nadeel van een bedrijf dat jouw naam draagt is dat klanten verwachten dat jij ook degene bent die de foto’s maakt. Als iemand anders komt fotograferen, kunnen klanten denken dat er een minder goede fotograaf achter de camera staat.”
De naamsverandering had ook te maken met de veranderende rol van Siemons. “Ik wilde naar een situatie toe dat het minder belangrijk is wie het poppetje is dat de foto’s maakt. Dit komt ook doordat het werk steeds breder wordt. Ik werk steeds vaker aan campagnes waarbij fotografie en bewegend beeld samengaan, bijvoorbeeld op social media of bij andere digitale toepassingen. Dan is het belangrijk dat het één geheel is. Bijvoorbeeld dat film en fotografie op dezelfde locatie zijn geschoten met dezelfde modellen. Mijn rol is nu dat ik de opdracht aanneem, hem soms uitvoer, maar niet altijd, en dat ik een team samenstel waarbij de beelden worden gemaakt die samen het maximale halen uit het concept dat ik samen met de opdrachtgever bedacht heb.” Siemons heeft soms nog de rol van fotograaf, soms van videograaf, maar is nu vaker de regisseur en motivator van het team.
Landschappen
De ontwikkeling om meer autonoom te gaan fotografen was voor Patrick Siemons een geleidelijke weg. Tijdens wandelingen, maar ook tijdens korte reizen werd hij steeds meer geraakt door de schoonheid van de landschappen en van het licht. “Ik heb toen mijn werk een keer geëxposeerd tijdens een kunstroute in mijn woonplaats”, vertelt hij. “De reacties van het publiek waren erg positief, wat mij motiveerde om er verder mee aan de slag te gaan.” Na een aantal jaren van vooral veel fotograferen besloot Siemons dat het werk dat hij maakte goed genoeg was om naar buiten te treden. Hij bouwde in een aantal jaren een netwerk op van galleries en artfairs waar zijn werk te zien is.
Siemons werk is toegankelijk. Zijn landschappen zijn esthetisch, de liefde voor het landschap en het licht is leidend. Het proces van het fotograferen begint zonder camera. Hij gaat eerst op pad om een locatie te scouten. De volgende stap om het juiste moment te kiezen qua licht, tijdstip en zelfs seizoen.
Waardering
Naast het proces van het fotografen zijn er meerdere motivaties om autonoom werk te maken. “Mijn autonome werk is minder vluchtig dan mijn commerciële werk. De contacten met kopers zijn persoonlijker. De contacten en de waardering zijn de belangrijkste redenen waarom ik dit zo graag doe. Als ik op een artfair sta, praat ik de hele dag met geïnteresseerden, waar ook best wat kopers bij zitten. De leuke gesprekken en enthousiaste reacties werken enorm motiverend. Het is ontzettend leuk om dat een paar keer per jaar te doen.” Het verkopen van je werk is volgens Siemons ook een onderdeel van het kunstenaarschap. “Je moet pro-actief zijn, het komt je niet aanwaaien.” De kopers van het werk van Siemons zijn vooral ouders van jonge gezinnen. De meesten zijn tussen de dertig en de vijftig. Veel van hen wonen in en om Amsterdam, weet hij inmiddels.
Ambachtsman
Van elk werk dat Siemons maakt worden er maximaal tien prints per formaat gemaakt. Het is mogelijk om het werk in drie verschillende formaten aan te schaffen: 60×90, 80×120 en 100×150. Elke foto wordt geprint op aquarelpapier met een natuurlijke structuur en een fluwelen toplaag en ingelijst in een strakke, smalle baklijst. De foto’s komen niet achter glas te zitten. “Dat bevordert de beleving van het beeld. De structuur van het materiaal versterkt de details in het beeld, daar wordt het beeld sterker van, glas zou alleen maar afleiden.”
Siemons is een ambachtsman. Hij drukt de foto’s zelf af en lijst ze ook zelf in. Maar dat niet alleen. Hij levert zijn werken ook zelf af bij de kopers. “Samen met de koper kijk ik waar het moet komen te hangen. Dat is natuurlijk afhankelijk van waar zij het willen hebben, maar ook van waar het werk het beste in het interieur uitkomt”, vertelt hij.
Eigen voorwaarden
Er wordt nog wel eens gezegd dat autonome fotografen niet tegelijkertijd commercieel kunnen werken. Wat vindt Siemons daarvan? “Dat vind ik onzin. Zonder me met hen te willen vergelijken, maar kijk eens naar Anton Corbijn of Erwin Olaf. Allebei fotografen die naast hun autonome werk ook commercieel werk maken. In hun commerciële werk is hun eigen stijl herkenbaar, maar ze voelen zich er niet te groot voor. Het is natuurlijk heel stoer om te zeggen dat je alleen maar autonoom wilt werken, maar het is ook dom. Dan zit je met je principes op een houtje te bijten, terwijl je ook commercieel werk zou kunnen maken op je eigen voorwaarden.”
Dit artikel van Werner Pellis verscheen eerder in Pf Fotografie Magazine.
