Pf nummer 4 komt met verslag over het Platform Fotografie

Uit het redactioneel

Fotografie heeft cultuurdragers nodig

Cultuur is de zuurstof van de samenleving. Dit zijn mooie woorden, geschreven door de Raad voor Cultuur. Fotografie is een wezenlijk en essentieel onderdeel van onze hedendaagse cultuur en dus ook hard nodig voor onze zuurstof. We zullen in de toekomst nog veel meer met beelden communiceren dan ooit. Daarom is het zo belangrijk om de waarde van fotografie goed in te schatten en daar zijn experts voor nodig, mensen die de fotografische beeldcultuur goed kennen. Hun inzichten geven zij door via mooie en betekenisvolle tentoonstellingen en festivals of door educatie op scholen en academies, maar ook bij de selecties voor subsidies daarvan. De toegevoegde waarde van een fototentoonstelling of fotofestival is dat de kijker de tijd kan nemen om de beelden tot zich te laten komen. Dit is wezenlijk anders dan rusteloos op je smartphone door Instagram scrollen en voortdurend wisselende en onsamenhangende beelden zien. Fotografie heeft ook een deskundige en filosofische begeleiding nodig, wil het fotografisch beeld in onze samenleving niet verwateren tot een digitale beeldwaterval. Wij hebben een fotografische dialoog nodig. Dat begreep de filosoof Vilém Flusser al in de jaren ‘80. Onze fotografische beeldcultuur heeft cultuurdragers nodig, mensen die de grote hoeveelheid foto’s in een zinvolle context naar buiten kunnen brengen. Een aantal directeuren van diverse landelijke fotografie-instellingen trok onlangs aan de bel. Zij vinden dat de fotografie een eigen plek in ons nationale cultuurbeleid verdient en richtten daarom het Platform Fotografie op. Hierover berichten we uitgebreid in de rubriek fotocultuur. In een ander artikel in dezelfde rubriek spreken we met diverse uitgevers van fotoboeken.

Pf  brengt portfolio’s die getuigen van een maatschappelijke relevantie. Paradox produceerde het boek en de tentoonstellingWelkom Todaymet Ad van Denderen en Lebohang Tlali over de situatie vroeger en nu in Zuid-Afrika. Jonas Bendikson fotografeerde mensen die zich de nieuwe Jezus voelen. Philippe Dudouit waagde zijn camera’s in het zanderige Sahara om het gevaarlijke gebied te verkennen. Misha Pipercic deed verslag van het gelukkige leven vóór de Balkanoorlog. En Carla Kogelman verhaalt over twee meisjes in een AZC die op een wonderlijke manier zusjes werden. Pfbrengt ook portfolio’s die via de weg van de autonome fotografie verhalen over de wereld vertellen. Ilona Langbroek gebruikt metaforisch beelden om haar verzwegen familietrauma’s uit te drukken en Haukur Oskarsson onderzoekt met zijn camper de meerdere lagen van onze waarneming. Voldoende leesstof en kijkplezier voor in de vakantie dus. En voor wie erop uit trekt, er zijn deze zomer weer diverse fotofestivals in heel Europa, met uiteraard als belangrijkste Les Rencontres de la Photographie in Arles. Verder naar het zuiden, in Madrid, heb je PHotoESPAÑA. Richting het oosten is het Poolse Fotofestiwal waarschijnlijk net achter de rug. Maar meer naar het westen is er het PhotoIreland, en verder zuidwaarts het Athens Photo Festival. En als je zelf gaat fotografen en je te weinig licht mocht hebben, lees dan ons informatieve artikel over de mobiele flitsstudio’s.

Ton Hendriks, hoofdredacteur Pf