Participatiefotografie: de hele gemeenschap doet mee!
Trait d’ Union is de eerste solo expositie in Nederland van de Franse fotograaf Nicolas Henry. Henry opereert graag in landen die niet bekend staan om hun florissante politiek-economische situatie. In zijn fotografie werkt hij samen met lokale gemeenschappen. Samen maken ze geënsceneerde sets met behulp van gevonden voorwerpen en eigendommen van de gemeenschapsleden. Zijn project ‘Trait d’Union’, nu te zien in de Sophie Maree Gallery, is het vervolg op de serie ‘Speeltuin van mijn grootouders.’
Henry mijdt de stereotype beelden van minder fortuinlijke gebieden. In plaats daarvan laten zijn foto’s de trots van een land en zijn inwoners zien. De fotograaf creëert samen met de bevolking kleine, ingetogen decors, als in een theater. De decors zijn gebaseerd op de hutten of schuilplaatsen die kinderen maken tijdens hun jeugd. “In deze schuilplekken voelden we ons veilig en werden we omringd door onze favoriete spullen,” aldus Henry. “Dankzij onze fantasie veranderde een laken ons eigen kleine theater in een grote oceaan. Een stapel boeken veranderde in een eiland, bewoond door indianen of Robinson Crusoe. Of we deze schuilhut nu maakten in de tuin of in bed, onder de dekens, we creëerden een hele nieuwe wereld waarin onze fantasie het voor het zeggen had.”
Magische tijden
Bij zijn thuis grootouders maakte hij zijn eerste foto’s voor de serie ‘Speeltuin van mijn grootouders’. “Mijn opa leerde me houtbewerken en van mijn oma leerde ik handwerken. Toen ik ouder werd, ben ik teruggegaan naar mijn grootouders met de wens om de magische tijden van vroeger te doen herleven. Die eerste foto’s bij mijn grootouders smaakten naar meer: ik wilde ouderen van over de hele wereld een stem geven. Ik was benieuwd naar welke spelletjes zij vroeger speelden en hoe ze hun vrije tijd doorbrachten. Zo ben ik de wereld gaan ontdekken, met als bagage een camera, een tas vol handwerkspullen en een set studiolampen.”
Voor het speelhutproject bezocht Henry 40 landen, waar hij meer dan 400 portretten maakte. “Tijdens dit project hebben we elke dag gelachen en gehuild. Na verloop van tijd realiseerde ik me dat plezier en creativiteit de beste wapens zijn tegen menselijke ellende.De ontmoetingen met ouderen hebben me geleerd te geloven in het vermogen van mensen om zich open te stellen voor anderen. Door te leven met een oprechte wil en een moedig hart om het onbekende te verwelkomen, kunnen we ons beeld van de wereld en onze medemens ten positieve veranderen. Met het maken van een speelhut van enkele meters touw en wat planken en het omdopen van dit bouwsel tot je paleis, kom je al een heel eind..”
Dromen en wensen
Met deze positieve instelling heeft Henry met Trait ‘d Union een vervolg aan het ouderenproject gegeven. Zijn werkwijze is hetzelfde gebleven, alleen de groepen zijn groter en meer divers. Ging het in zijn vorige serie over de dromen en herinneringen van ouderen, nu staan de dromen en wensen van een hele gemeenschap centraal. Ook voor dit project reisde hij de hele wereld over. Hij deed verschillende landen aan op continenten als Afrika en Zuid-Amerika. Ook ging hij op bezoek in China, India en Hong-Kong. “Bij sommige landen had ik bij voorbaat een idee wat ik wilde fotograferen, zoals de rastamannen in Ethiopië of een gevangenis voor tienermeiden in Bolivia. In andere gevallen heb ik me laten verassen.”
Sociaal gebeuren
“Het is als een echt theater: decorbouwers worden acteurs, technici worden toneelmeesters, de fotograaf een mimeartiest,” vertelt Henry over het creatieve proces. “Het hele gebeuren zorgt voor een sociaal evenement, waarbij iedereen met elkaar omgaat. De locals ontdekken een klein stukje van hun eigen persoonlijke verhaal in het grotere geheel. Hun eigen verhaal ontvouwd zich voor hun ogen, het zorgt voor een nieuw bewustzijn en wellicht een nieuwe vorm van veerkracht.” Meer informatie: www.nicolashenry.com.