Schoonheid is niet perfect
Een andere vorm van schoonheid, die niet perfect is, of symmetrisch, dat is waar het fotografe Justine Tjallinks om gaat. Schoonheid schuilt ook in imperfectie, laten haar modellen zien. Soms is de imperfectie direct zichtbaar, zoals een afwijking in het gezicht. “De andere keer zit het in de uitstraling van een model of heeft het model in mijn ogen een bijzonder uiterlijk,” aldus Tjallinks. “Ik wil de schoonheid belichten in uiterlijkheden waar anderen wellicht zouden kunnen wegkijken. Met mijn foto’s wil ik mensen niet afschrikken of provoceren, maar ze juist bewegen om dichterbij te komen.”
Tjallinks, van huis uit art director en designer, is twee jaar geleden begonnen met fotograferen. “Beeld had altijd mijn interesse. Het bleef prikkelen en ik wilde graag mijn eigen visie over schoonheid laten zien. Twee jaar geleden was de tijd rijp om meer met beeld te gaan doen. Ik heb een aantal basiscursussen gevolgd, om mijn camera onder de knie te krijgen. Silk is mijn eerste serie.”
Model in Silk is Tani, een meisje uit China dat geadopteerd is door een Nederlands gezin. “Tani is te vondeling gelegd. Ze heeft een hazenlip. In China is weinig ruimte voor imperfectie, dat geldt helemaal voor meisjes. Ik vind het juist fascinerend, dit soort kleine foutjes. Ze bezit zoveel schoonheid, heeft veel potentie en krijgt hier alle kansen van haar pleegouders, terwijl ze daar is afgestaan. Met dit gevoel wilde ik spelen, enerzijds de kwetsbaarheid vanwege de afwijzing door haar ouders, en anderzijds de kracht die ze uitstraalt, de schoonheid en haar potentie.”
“Silk- zijde- staat voor een van de meest waardevolle stoffen ter wereld. Hiermee bestrijd ik de notie dat kinderen met een afwijking inferieur zijn. Ze zijn juist mooi en uniek. Deze serie laat de metamorfose van een Chinees weesje zien, dat zich niet meer verschuilt maar zich juist laat zien.”
Wat dat betreft past het eindbeeld precies bij Tani. “Ze was ontzettend blij met deze serie. Tani wil graag model worden – haar moeder had al verschillende modellenbureaus aangeschreven. Maar daar geven ze de voorkeur aan meer commercieel inzetbare meisjes. Ze wordt inmiddels regelmatig voor opdrachten uitgenodigd. Wat dat betreft komt in de maatschappij meer ruimte voor het niet perfect zijn. In de toekomst zullen modellenbureaus daar ook meer mee gaan doen.”
The Outsiders
Met het beeld The Outsiders was Tjallinks in 2015 finalist bij de Exposure Awards van LensCulture. “Het model in deze foto, Denise, is geen klassieke schoonheid. Als je wat langer kijkt naar de foto, zie je echter dat ze een ander soort schoonheid heeft. Er zit veel intensiteit in de foto. Ik had niet verwacht dat deze foto zo goed zou worden ontvangen. Ik heb best veel ‘knopjes ingedrukt’. BBC News heeft deze foto gedeeld op Instagram en dat leverde 20 duizend reacties op. Het beeld doet mensen echt wat. Ze vinden het mooi of juist helemaal niet.”
Een derde serie, Nude, heeft Miriam in de hoofdrol, een meisje met albinisme. “Ik heb haar gezien in een tv-programma. Ik dacht direct: dat meisje wil ik fotograferen. Na een zoektocht is me dat gelukt. Albinisme vind ik fascinerend. Een kleine afwijking in een gen beïnvloedt het gehele lichaam. Dierlijke albino’s kunnen zich over het algemeen aardig redden. Bij mensen is dat anders. Ze hebben te maken met allerlei aanvullende beperkingen, zo zijn ze vaak slechtziend of blind. Ondanks deze beperking is Miriam een hele sterke vrouw. Ze houdt zich sterk staande. Ik heb daar veel respect voor.”
“De unieke schoonheid van Miriam wilde ik vastleggen. Hierbij was ik op zoek naar het breekbare en gevoelige. Maar de kracht van Miriam kwam bij alle beelden naar voren. Als je zo’n krachtig persoon voor je hebt, moet je daar aan toegeven. In alle beelden zit duidelijk een stukje van mij, maar ook Miriam komt sterk naar voren.”
Ook Nude is in de prijzen gevallen: de fotografe heeft bij de eerste prijs gewonnen bij de Portrait Awards – Single image category, onderdeel van LensCulture. Kan Tjallinks dankzij het succes al van de fotografie leven? “Nee, nog niet helemaal. Tenminste, ik doe nu klussen als art director ernaast. Dat is mijn vangnet. Ik doe dat de ene keer twee dagen per week, een andere keer een aantal dagen per maand. Dat stelt me in staat om de foto’s te maken die ik wil maken. Misschien wordt dat in de toekomst anders en ga ik volledig op de fotografie storten. Maar voorlopig vind ik het goed zo, ik heb nu de vrijheid om de foto’s te maken die ik wil.” Meer informatie: http://justinetjallinksphotography.com/