Test: Sony A7 II – Stabiel

De  Sony A7 en A7R waren in 2013 baanbrekend. Het is het eerste mirrorless-systeem met een fullframe sensor, autofocus en een ingebouwde elektronische zoeker. De afmetingen en het gewicht van de body’s zijn vergelijkbaar met andere mirrorless camera’s, die allemaal een (veel) kleinere sensor hebben. De camera’s werden snel populair. Het lage gewicht, de compacte afmetingen en de hoge beeldkwaliteit spraken veel fotografen aan. Bij de introductie van de camera’s werden ook direct vijf objectieven aangekondigd. Dat was een leuke start, maar natuurlijk voorzien vijf objectieven niet in alle behoeftes. De camera’s zijn gelukkig uitstekend geschikt om gebruikt te worden met objectieven van andere merken. Door de korte afstand tussen de sensor en de bajonet, kunnen zelfs objectieven voor de Leica M gebruikt worden. Ook Canon objectieven laten zich moeiteloos aanpassen dankzij smart-adapters waarmee zelfs de beeldstabilisatie en de autofocus (gedeeltelijk) blijven werken. Ook de objectieven die Sony voor zijn DSLR’s maakt, kunnen met een adapter worden gebruikt. Dit is dé oplossing voor fotografen die op zoek zijn naar snelle zoomlenzen met autofocus. Deze objectieven beschikken echter geen van alle over beeldstabilisatie. In camera’s als de Sony A77 II en de A99 zit dit namelijk ingebouwd in de camera’s. De oplossing lag voor de hand: een A7 met ingebouwde beeldstabilisatie. Dat die al zo snel –binnen een jaar- na het uitkomen van de eerste generatie A7’s op de markt zou komen, was wel een verrassing.
Uitgebreid
De A7-serie omvat nu vier modellen. In het voorjaar van 2014 werd de reeks uitgebreid met de A7S. Dit model met 12 megapixels kwam naast de A7R met 36 megapixels en de A7 met 24 megapixels. Ieder model heeft zijn eigen kenmerken. De A7S kan opnames maken tot ISO 402.000 en beschikt over 4K video in combinatie met de Atomos Shogun recorder. De A7R heeft de hoogste beeldkwaliteit met een sensor met de hoogste resolutie en zonder anti-aliasfilter. De A7 is een goede allrounder met iets kleinere bestanden dan de A7R, een anti-aliasfilter, een iets hogere beeldsnelheid en een geavanceerder AF-systeem. De A7 II bouwt voort op de eigenschappen van de originele A7. De sensor is dezelfde gebleven, met 24 megapixels en een anti-aliasfilter.
Stabilisatie
Het grote verschil met de originele A7 is de toevoeging van beeldstabilisatie. De beeldstabilisatie kan de sensor in vijf verschillende richtingen laten bewegen en lijkt functioneel op het systeem dat Olympus in zijn OM-D modellen toepast. Wanneer er objectieven worden gebruikt die niet communiceren met de body, ontbreekt de informatie over het brandpunt en de ingestelde afstand, en werkt het systeem maar over drie assen. Wanneer een zoomlens met Sony’s eigen OSS beeldstabilisatie wordt gebruikt, dan zijn beide systemen actief, ook tijdens het maken van video. In de praktijk beviel de beeldstabilisatie goed. Video-opnames uit de hand zien er duidelijk rustiger uit. Kleine schokjes die zichtbaar zijn bij een gewone A7 zijn bij de A7 II afwezig. De beeldstabilisatie vervangt echter geen Steadycam-systeem. In vergelijking met Olympus is de stabilisatie bij Sony net iets minder stabiel. Olympus heeft het met een vier keer kleinere sensor dan misschien ook wel iets makkelijker dan Sony. De beeldstabilisatie bewijst ook in de fotografie zijn nut. De A7 II is de enige full frame camera in de wereld waar super lichtsterke objectieven als een F1.2 85 mm of een F1.0 50 mm op kunnen worden gebruikt met beeldstabilisatie. Oudere objectieven uit het analoge tijdperk kunnen hiermee gestabiliseerd worden gebruikt, en ook exoten als tilt-shift objectieven zijn op de A7 II ineens gestabiliseerd. Opnames met een 105 mm F2.5 Nikkor uit 1984 waren zelfs bij 1/30^e sec. nog scherp. Op de originele A7 zou dit niet mogelijk zijn.

Body-talk
De body van de A7 II is door de beeldstabilisatie wel wat dikker en zwaarder geworden. Dat is nu eenmaal onvermijdelijk. Het gewicht is nu 600 gram, tegenover 476 voor de A7, en dat voel je wel. De camera komt nu wat dichter in de buurt van traditionele spiegelreflexen. Of dat goed of slecht is, is een kwestie van persoonlijke voorkeur. Wie de A7 kocht als lichte reportagecamera, zal de toename van gewicht wellicht betreuren. Wie vaker met wat grotere zoomlenzen werkt, zal het misschien juist waarderen. Sony heeft van het ontwerp geen half werk gemaakt. De body voelt heel degelijk en meer professioneel aan dan de originele A7. De voorzijde van de camera is nu van metaal. Naast de aanpassingen aan de achterzijde van de A7 om de beeldstabilisatie onder te kunnen brengen, is ook de grip aan de voorkant veranderd. Deze is nu wat dieper en spitser geworden dan de oude grip. Het oogt wat ‘gewoner’ en minder markant dan de grip op de A7. Door de diepere grip kon Sony ook de ontspanknop verhuizen van boven op de body naar de grip. Dat is een veel betere plaats. De wijsvinger rust er nu bijna vanzelf op. Datzelfde kan niet gezegd worden van het verplaatsen van de draaiwielen voor sluitertijd en diafragma. Die zijn op de A7 groot en gemaakt van metaal. Je voelt ze daardoor goed en ze zijn een genot voor fotografen die graag alles handmatig instellen. Hier en daar klonk ook wat kritiek op die instelwielen omdat ze soms onbedoeld verdraaiden. Sony heeft dit op de A7 II opgelost door ze meer te verplaatsen en meer te verzinken. Ze steken nu nauwelijks uit en je voelt, doordat ze van gladder en afgerond kunststof zijn gemaakt, soms nauwelijks waar ze zitten. Verder draaien ze lichter en met minder gevoel. Een ander verschil met de A7 is de lak, die nu mat en gestructureerd is. De oude lak was glad en glanzend, en had de neiging om snel te krassen.

 
 
Verfijnd
De A7 II is duidelijk een tweede generatie camera. Naast de toevoeging van de beeldstabilisatie en aanpassingen aan de body, beschikt de camera over nog een aantal verfijningen. Zo claimt Sony dat de autofocus sneller is geworden en dat met name de tracking is verbeterd. In de praktijk zijn percentages van 20 of 30 % vaak moeilijk te testen, maar de A7 II scoorde wel een hoog aantal scherpe opnames, en ook bij video was te zien dat de camera onderwerpen behoorlijk goed wist te volgen. Voor filmers is XAVS bij 50 mbps als codec een welkome toevoeging. De originele A7 beschikte al over een microfoon- en koptelefooningang en zoeker waarin met zebrastrepen overbelichting kon worden aangegeven. Samen met de nieuwe codec maakt dat de A7 II tot een goede filmcamera. In vergelijking met de A7S mist hij natuurlijk het uitlezen van de hele sensor, waardoor af en toe bijvoorbeeld wat moiré zichtbaar is. Maar de A7 II is toch weer een stap vooruit ten opzichte van de A7.
 
Een aantal zaken zijn bij de A7 II bij het oude gelaten. Aan de zoeker is niets veranderd. Dat was ook niet nodig, die is nog steeds helemaal up to date. Alleen zou de oogsensor wat minder gevoelig mogen zijn, zodat de camera minder snel schakelt tussen het scherm en de zoeker. Het dynamisch bereik is ook ongewijzigd gebleven. Dat is ook nog steeds bijzonder goed. Wel is het jammer dat de prestaties bij hogere ISO-waardes wat achterblijven bij sommige concurrenten en zelfs bij de A7R. Dankzij de beeldstabilisatie kan bij statische onderwerpen gemakkelijk bij lagere iso-waardes en langere sluitertijden worden gewerkt, maar dat voordeel verdwijnt natuurlijk volledig bij bewegende onderwerpen. Wat ook niet is aangepast is de nog altijd vrij luide sluiter. Eigenlijk zou een volledig elektronische sluiter standaard moeten zijn op mirrorless camera’s. Het maakt de camera’s stiller, sneller en slijtvaster. Alleen bij snel bewegende onderwerpen of sommige soorten kunstlicht zou je dan een echte sluiter moeten gebruiken. Wat ook bij het oude is gebleven, is de batterij. Volgens opgave van Sony kan je er echter 10 opnames meer mee maken dan met de A7. Dat is opmerkelijk, omdat de beeldstabilisatie ook stroom verbruikt. De compacte batterijen zijn een beetje de achilleshiel van de A7. Wie het scherm veel gebruikt, is snel door zijn batterijen heen zonder veel opnames te maken. Bijladen via USB kan, en is een welkome optie. Helaas kan je niet bijladen en doorwerken tegelijk. Overigens zegt de CIPA norm van 350 opnames per batterij niet alles. Na een timelapse van ongeveer 800 opnames was de batterij nog voor meer dan tweederde vol. Het is dus niet het maken van de opnames zelf dat de meeste energie verbruikt.
Oordeel
De Sony A7 II is een goede doorontwikkeling van de originele A7. Ondanks dat er maar een jaar tussen de introductie van de A7 en de A7 II zat, zijn er toch een aantal belangrijke vernieuwingen in de A7 II doorgevoerd. Met nog een aantal verfijningen aan de sluiter en de sensor, en het uitbreiden van het objectievenassortiment, heeft Sony met de A7 serie een recept voor succes in handen. De geringe afmetingen en het lage gewicht maken de camera snel tot een ideaal verlengstuk van je oog en maken het werken minder vermoeiend.

Specificaties:

• Body: magnesium legering
• Afmetingen: 127x96x60 mm
• Gewicht: 600 gram
• Sensor: fullframe CMOS, 35,8×23,9mm
• Resolutie: 6000×4000 pixels maximaal
• Processor: BionzX
• ISO: 100-25600
• Beeldstabilisatie: ingebouwd, sensor-shift
• Autofocus: contrastdetectie en phasedetectie op 117 punten
• Lensvatting: Sony E
• LCD scherm: verstelbaar, 1.230.000 beeldpunten
• Zoeker: electronisch, 2.359.000 beeldpunten, 100% dekking