Verslag van Shoot Amsterdam 2015
Flitsende modeshoots, verhalen vertellende fotografen en waarschuwende woorden van commerciële guru’s, dat waren de hoofdingrediënten van het Shoot Amsterdam evenement, dat jaarlijks wordt georganiseerd door een cluster van commerciële en ideële partners. Terwijl in de grote zalen de modeshoots grote aantallen bezoekers trokken, werden in de kleine zalen van de Zwijger de verhalen verteld, die je als fotograaf kunnen inspireren. Zo vertelde Daimon Xanthopoulos over zijn fotografie- en filmprojecten in verschillende landen, zoals Sierra Leone en de Verenigde Staten waar hij een verhaal schoot over de verloederde stad Detroit. Hij gaat al kijkende en zoekende op stap en ontdekt daarmee vanzelf de kleine verhalen die zijn projecten tot een geheel maken. Nieuwsgierigheid en respect voor de mensen die hij ontmoet staan daarbij centraal. “Je moet een open blik hebben en vooral zoeken wat jezelf als fotograaf interessant vindt.” Bij een verhaal over hekserij en magie in Afrika kreeg hij veel voor elkaar door met geduld zijn onderwerp tegemoet te treden.
Fotografe en kunstenares Alice Wielinga vertelde over haar bijzondere avonturen in Noord-Korea waar zij foto’s maakte die ze later bewerkte in Photoshop als surrealistische taferelen. Ze steekt daarmee de draak met de propaganda van het dictatoriale land met zijn eigen sovjet-realistische beeldtaal. Rob Hornstra vertelde over zijn beroemde Sochi project, dat hij bekostigde via een grote schare particuliere sponsors. Toen hij in Sochi met zijn kompaan, de journalist Arnold van Bruggen ging eten in de lokale restaurants, werd hij gek van het volume van de karaoke zangers. Dat bracht hem op het idee om daar een serie van te maken, waarmee hij later een World Press Photo prijs mee won. Moraal: een serie ligt overal op de loer. Hornstra maakte exposities in de vorm van krantenpublicaties die mensen zelf kunnen ophangen en weer delen via de sociale media waardoor de aandacht voor zijn projecten kon groeien. Een slim verdienmodel dus.
En over verdienmodellen werd in de andere zaal driftig gepraat. Adriaan Monshouwer, ooit directeur van het Fotomuseum Rotterdam en commercieel medewerker bij Hollandse Hoogte, vertelde over geld verdienen in de digitale wereld. Fotografie is razend populair, te zien aan de duizenden foto’s die er via Facebook en andere sociale media worden geüpload, tegelijkertijd verdient de professionele fotograaf steeds minder aan zijn werk. Voor een foto op website wordt nog maar een paar tientjes betaald. Dus de fotograaf moet nieuwe verdienmodellen verzinnen, liet Monshouwer weten. Je moet dus naast fotografie er iets bij doen. Maar wat je ook verzint, het moet naadloos aansluiten bij jouw talent, ambities en karakter. “Je moet iets doen waar je goed in bent.” Sommige toehoorden liepen boos weg uit de zaal omdat ze geen kant en klaar verdienmodel kregen aangereikt, erop duidend dat het thema bij menigeen een belangrijke rol speelt. Een andere commercieel deskundige, Dirk-Jan Bode legde uit dat je de juiste timing nodig had als je wilde adverteren en dat je het beter kort en hevig kunt doen dan langdurig en onopvallend.
Dit soort dagen ontlenen hun charme vooral aan de mogelijkheden kennis en visies te delen en te netwerken met mensen uit het veld. En dat werd naast het bewonderen van de Leica’s en Broncolors veelvuldig gedaan. In de wandelgangen werden de laatste projecten en ideeën uitgewisseld, nieuwe contacten gelegd en afspraken gemaakt. Voor de fotograaf die zijn collega’s niet vanzelfsprekend op een kantoor achter de computers ontmoet, zijn dit soort evenementen mooie gelegenheden om collega’s uit de beroepsgroep beter te leren kennen, en dat is toch een van de doelstellingen van de medeorganisator Dupho.
