This world is (not) mine- Linelle Deunk
Foto’s: Linelle Deunk
Krachtige, pure beelden die inhoudelijk mooi op elkaar aansluiten. Bekeken met een unieke eigen blik op de wereld. Dat is hoe voorzitter Arjan Benning van de SO Awards 2015 de winnaar introduceerde: Linelle Deunk. Zij fotografeerde in Oeganda in opdracht voor watermerk Marie Stella Maris, maar kwam er tevens tot het bekroonde project ‘This world is (not) mine.’
“Dat had ik niet gedacht”, was het eerste dat Deunk zei toen ze het podium betrad. Zeer verrast nam ze haar prijs in ontvangst. “Ik was er ook niet zo mee bezig. Ik had heel veel gewerkt afgelopen weken. Ik dacht, ik ga naar de uitreiking voor de gezelligheid en een drankje. Bovendien, als oud-statisticus is een kans van minder dan 4 procent toch niet echt iets om een grote verwachting van te hebben. Er was zoveel mooi ander werk en daarmee is het ook een jurykwestie.”
Deunk bezocht in augustus 2014 het schoon drinkwater project ‘Water voor Mukono’ in Oeganda, gesteund door het watermerk Marie Stella Maris. “Zij wilden zich op een mooie manier afficheren met de boodschap dat schoon drinkwater voor iedereen toegankelijk moet zijn. Ik had een dubbele opdracht: documentair beeld schieten en daarnaast vrij werk maken. Vrouwen fotograferen die een watertank of wc’s aan het bouwen zijn, hoorden bij het eerste. Daarnaast ben ik natuurlijk ook zelf op pad gegaan met een chauffeur om op zoek te gaan naar beelden voor het vrije werk.”
Zo stuitte ze op de 16-jarige Paul. Door het contact met hem is de serie begonnen. Deunk was eigenlijk bij zijn stiefmoeder Jacqlyn op bezoek om haar bananentuintje te fotograferen, met water als uitgangspunt. De aanwezigheid van de jongen deed iets met haar. “Toen ik hem zag was ik gelijk van slag. Hij maakte gelijk enorm veel indruk op mij. De blik in zijn ogen straalde zowel tevredenheid en eenzaamheid uit. Dat zijn denk ik de twee dingen die ik in hem zag.” De volgende dag wilde ze terug naar hem.“Ik moest hem leren kennen en zijn verhaal horen. Hij heeft een verschrikkelijke, angstige jeugd doorgemaakt. Verloor zijn ouders op z’n 12e en is later mishandeld door mensen die hem onderdak boden. Toen hij alleen in het ouderlijk huis woonde en voor zichzelf moest zorgen, kwam hij op het punt dat hij dacht; ‘Deze wereld is niet van mij’, zo zei hij dat.”
Paul werd uiteindelijk wel liefdevol opgenomen in het gezin van Jacqlyn. Door deelname aan het waterproject had ze genoeg schoon drinkwater en daardoor de basismiddelen om hem te kunnen opnemen. Na de ontmoeting met Paul besloot Deunk bij een andere deelnemende familie te verblijven om ze in hun omgeving te fotograferen. Water is van levensbelang weet Deunk, maar ook wat je er vervolgens mee doet, vertelt ze. “Ook al valt het met bakken uit de hemel, je moet het kunnen opvangen en kunnen filteren wil het je leven verbeteren.” Hoe je wereld eruit ziet hangt af van waar onder die hemel je wieg heeft gestaan, is de boodschap die Deunk wil meegeven met haar werk. “Ik ben gefascineerd door het gegeven dat mensen niet veel van elkaar verschillen, wanneer je de materiële en politieke context wegneemt.”
