‘Zondvloed nu’ in Bijbels Museum Amsterdam
Welke betekenis heeft het verhaal van de Zondvloed anno nu? Negen, merendeels jonge fotografen geven op indringende wijze hun visie op dit universele verhaal. De foto’s zijn vanaf vrijdag 2 februari 2018 te zien in de tentoonstelling Zondvloed nu, in het Bijbels Museum te Amsterdam.
Foto: Cigdem Yuksel
De negen deelnemers aan Zondvloed nu vormen een dynamische mix van aanstormende talenten en bekende fotografen. Opvallend is niet alleen de hoge artistieke kwaliteit en de diversiteit van de opgeleverde werken, maar ook de grote mate van betrokkenheid bij het thema. Carolien Croon, directeur Bijbels Museum: ‘We leven in een ingewikkeld tijdsgewricht, waarin zekerheden onderuit worden gehaald en het lastig is te voorspellen waar het met de wereld naar toe gaat. In ‘Zondvloed nu’ is te zien hoe de fotografen zich daartoe verhouden: van een haast apocalyptisch drieluik vol symboliek van Monique Eller, tot een intiem portret van Bruno van den Elshout dat uitnodigt tot zelfonderzoek. Die reikwijdte is waar het Bijbels Museum voor staat. We bieden daarmee voor een divers publiek stof tot nadenken.’ De tentoonstelling is te zien tot en met 17 juni 2018 en reist daarna door naar Den Haag en Zwolle.
Indringende verhalen
De verhalen achter de werken zijn vaak zeer indringend. Zo verbeelden de kinderportretten van Ingemar Jorijn Mulder (1990) de grote druk waaraan kinderen reeds van kleins af aan onderworpen worden. Zij baseerde haar foto’s op het, in haar ogen, gruwelijke gegeven dat God met de Zondvloed ook kinderen straft. Anaïs López (1981) verbeeldt het verhaal van Mynah, een spreeuwsoort die vanwege zijn schelle geluid wordt verjaagd uit zijn habitat. Mynah staat voor López symbool voor wat er niet past in deze maatschappij.
Fotograaf Cigdem Yuksel (1989) focust zich juist op de hoop die uit het zondvloedverhaal spreekt. De foto van de jonge acrobaat Arthur maakte zij in een sloppenwijk in Zambia. De acrobatiek trekt de jongen uit de negatieve spiraal. De springende Arthur staat symbool voor het opstijgen naar een beter leven.
Een zeer persoonlijk verhaal is dat van Ilvy Njiokiktjien (1984). Afgelopen najaar overleed haar moeder, na een kort ziekbed. Deze ‘persoonlijke Zondvloed’ vertaalde Ilvy in een intiem familieportret. ‘Ik leg altijd het leed van anderen vast en fotografeer nooit mezelf of mijn familie. Nu ik zelf verdriet heb, vond ik dat ik daar niet omheen kon.’
De overige fotografen in de tentoonstelling zijn: Erik van Bemmel (1985), Martijn Fabrie (1990) en Stephanie Nypels (1991).
Verhalenvertellers
De fotografen lieten zich tijdens hun creatieve proces niet alleen inspireren door het zondvloedverhaal uit Bijbel, Koran of Torah, maar ook door gesprekken met zeven ‘verhalenvertellers’ uit christelijke, joodse en islamitische tradities. De verhalenvertellers gaven vanuit hun religieuze achtergrond elk een eigen visie op het universele zondvloedverhaal. Hun bijdragen zijn gebundeld en worden gepubliceerd in de catalogus die bij de tentoonstelling verschijnt.