TIPA Test rapport Leica M10 P
De Technical Image Press Association, TIPA, voert regelmatig testen uit om producten te selecteren voor de TIPA WORLD AWARD. Hier publiceren wij de onlangs uitgevoerde test van de Leica M10 P, een bijgewerkte opvolger van de Leica M10, die begin 2017 werd gelanceerd.
De M10 P heeft een 24-megapixel full-format sensor die foto’s met een goede resolutie produceert. Bij ISO100 registreert de sensor bijvoorbeeld 1989 lijnparen per beeldhoogte (LP / PH), waardoor 100% van zijn theoretische maximale resolutie wordt bereikt. Ter vergelijking, de Leica M10 ving 1738 LP / PH op ISO100, 88% van het theoretische maximum van een sensor die ook 24 megapixels droeg.
De M10 P blijft een goede resolutie behouden bij ISO400, waarbij 1848 LP / PH wordt vastgelegd (93% van het theoretische maximum). In het midden van het aangeboden ISO-bereik wordt meer dan 80% van het theoretische maximum gebruikt: b.v. bij ISO800 1733 LP / PH (87% van het theoretische maximum), en bij ISO1600, zeer vergelijkbare resolutie bij 1704 LP / PH (86% van het theoretische maximum). Zelfs bij ISO6400 bereikt de resolutie 81% van het theoretische maximum (1598 LP / PH), en ISO12500 is bijna hetzelfde bij 1546 LP / PH (81%). Dit is zeer vergelijkbaar met de M10, die ook een consistente resolutie liet zien van 80% – 84% van het theoretische maximum bij alle ISO’s getest van ISO400 tot ISO12500 (de bovenste ISO toonde bijvoorbeeld 1581 LP / PH, wat neerkomt op 80%) van het theoretische maximum).
Bij de hoogste ISO’s vertoont de M10 P een behoorlijke maar niet uitstekende resolutie: 1332 LP / PH (67%) bij ISO50000. De resolutie bij de bovenste ISO was vrijwel hetzelfde in de M10: 1321 LP / PH, waarmee 67% van het theoretische maximum werd bereikt.
De Leica M10 P toont een matige, maar niet erg indrukwekkende textuurreproductie. De camera is opmerkelijk consistent in de hoeveelheid detail die is vastgelegd in foto’s gemaakt met ISO’s tot en met ISO1600. Dus, bijvoorbeeld MTF50-metingen van foto’s gemaakt met ISO100, zijn 1048 LP / PH in scènes met een hoog contrast, met 15,4% artefacten. Scènes met een laag contrast bij dezelfde ISO toonden een MTF50 van slechts 874 LP / PH met 18,5% artefacten. Dit is beter dan de textuur reproductie bij ISO100 van de voorganger M10, vooral bij hoog contrast, waarbij MTF50 669 LP / PH was met 12,7% artefacten in hoog contrast en 797 LP / PH met 6,8% artefacten in gebieden met weinig contrast.
Textuur reproductie door de M10 P in hoog contrast is vrijwel hetzelfde in afbeeldingen gemaakt met ISO400 als ISO100: MTF50 van 1100 LP / PH met 16,5% artefacten in gebieden met hoog contrast. Het ISO400-beeld laat een betere opname van details in een laag contrast zien dan bij ISO100: 1016 LP / PH met 20,5% artefacten. Bij ISO800 is textuurinvang beter dan bij ISO100: MTF50 is 1072 LP / PH in gebieden met hoog contrast (17,4% artefacten) en 968 LP / PH in laag contrast (22,3% artefacten). De M10 vertoonde deze ‘hobbel’ niet in prestaties bij ISO800: MTF50 was 616 LP / PH met 11,5% artefacten in hoog contrast en 717 LP / PH met 6,9% artefacten in laag contrast.
Het vastleggen van details door de M10 P bij ISO1600 is bijna net zo goed bij de lagere ISO’s: 1014 LP / PH in gebieden met hoog contrast (23,6% artefacten) en 999 LP / PH in laag contrast (29,1% artefacten). De M10 toonde ook MTF50-resultaten bij ISO1600 vergelijkbaar met die bij ISO100, hoewel het gereproduceerde detail kleiner is dan bij afbeeldingen gemaakt door de M10 P.
Textuurreproductie door de M10 P is armer aan het hogere uiteinde van het ISO-bereik vergeleken met lagere ISO’s. Bij ISO3200 is bijvoorbeeld MTF50 902 LP / PH met 26,4% artefacten (hoog contrast) en 808 LP / PH met 33,7% artefacten, in laag contrast. Bij ISO25000 worden 736 LP / PH opgenomen met vrij veel (49,8%) artefacten in hoog contrast en 709 LP / PH MTF50 met zelfs meer (62,9%) artefacten in laag contrast.
De ISO-top 50000 toont een slechte detaillering van details: 689 LP7PH met 56,5% artefacten in gebieden met een hoog contrast en 540 LP / PH met 73,8% artefacten met laag contrast. Zelfs deze slechte prestatie bij ISO50000 omvat echter betere resultaten dan de M10, die testresultaten van MTF50 van 480 LP / PH met 0% artefacten (hoog contrast) en 540 LP / PH met 0% artefacten met laag contrast produceerde.
De M10 P is matig en consistent wat betreft de mate van verscherping. Dit sluit goed aan bij de oproep aan fotografen uit de analoge traditie, voor wie ongerezen randen normaler en daardoor vaak aantrekkelijker zijn. Bij ISO100 produceert de M10 P slechts een milde overschrijding van 3,8% langs hoogcontrastranden en een ondermaat van 4,1%. Langs randen met laag contrast bij dezelfde lage ISO, is doorschieten iets sterker bij 6,7% en onderschrijdt 7.1%. De M10 produceerde zelfs minder verscherping: doorschieten langs hoog contrastrijke randen in foto’s gemaakt door de M10 bij ISO100 werd gemeten met 0,1% en onderschreef 1.9%. De randen met laag contrast waren een beetje zwaarder geslepen, hoewel het resultaat nog steeds erg gematigd was: 0,3% doorschieten en 7,0% undershoot.
Bij ISO1600 is verscherping door de M10 P consistent bij 4,2% overschrijding en 4,5% undershoot (hoog contrast) en 4,7% doorschieten en 4,4% undershoot (laag contrast). In vergelijking met de M10 is dit iets meer verscherping.
