Tijd voor vrij werk – Susanne Walström

De website van de Zweedse fotografe Susanne Walström is een verzamelplaats van diverse soorten fotografie. Niet alleen reportagewerk, maar ook portretten, paarden en voedsel komen voorbij. Ook maakt ze foto’s voor reclamecampagnes. De voormalig nieuwsfotografe is blij dat ze alle disciplines kan combineren. Nu haar kinderen groter zijn heeft ze tijd over voor vrij werk, dat is wat ze het liefste doet. Momenteel werkt ze met sociaal antropoloog Anette Nygvist aan het project Gold.

“Ik ben begonnen als documentaire fotograaf, met persoonlijke projecten. Na een zomerbaantje als nieuwsfotograaf bij Dagens Nyheter, de grootste ochtendkrant van Zweden, kreeg ik een daar een vaste baan als fotograaf. Bij de krant deed ik alles: nieuws, politiek, portretten, sport, enzovoorts. Maar ook al had ik een baan met veel interessante opdrachten en reizen, toch wilde ik meer variatie in de manier van werken. Daarom besloot ik na vier jaar ontslag te nemen en voor mezelf te beginnen als freelancer. Dat gaf de mogelijk om ander werk te maken, met verhalen voor boeken, commercials en film. Als voormalig nieuwsfotograaf ben ik gewend om snel te werken en handelen en het beste van de meest onmogelijke situaties te maken. Dat heeft me enorm geholpen in mijn latere werk. Ik houd van de variëteit aan klussen en vind het heerlijk om nieuwe plekken te ontdekken en met mensen te werken. Mijn schrikbeeld is om te eindigen als productfotograaf in een studio.”

Horizon verbreden

Naast fotograaf omschrijft Walström zich als filmmaker en kunstenaar. Hoe combineert ze deze disciplines? “Als fotograaf moet je tegenwoordig je horizon verbreden. Veel klanten willen naast foto’s ook bewegende beelden. Dit kan van alles zijn, van kleine filmpjes voor de website tot complete commercials voor tv. Soms krijg ik een opdracht als fotograaf en wil de klant vervolgens ook bewegend beeld en een andere keer is het andersom. De derde tak van mijn bedrijf bestaat tegenwoordig uit het verkopen van fine art prints. Niet al mijn werk is daar geschikt voor, maar bij een serie als Black Lava Fairytale, met IJslandse paarden, werkt het heel goed.”

Terug in stal

Paarden spelen een belangrijke rol in haar leven. Ze maakte zelfs een boek over de dieren. “In de jaren ’60 en ’70 zijn veel Zweedse kinderen gaan paardrijden. Ik was één van die kinderen. De stal was een warme en veilige omgeving waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Het heeft veel voor me betekent, het gaf me verantwoordelijkheidsgevoel en het gevoel ergens bij te horen. Toen ik zeventien werd kwamen er andere dingen op mijn pad en heb ik de paardenwereld tijdelijk achter me gelaten. Nu zijn mijn kinderen groter en heb ik plotseling weer tijd om deze oude hobby weer op te pakken. Dit geldt voor veel generatiegenoten, die ook weer terug het zadel in zijn gekropen. Het boek Tillbaka I Stallet (vrij vertaald: terug in de stal) wat ik met Anna Kågström gemaakt is voor hen bedoeld: het gaat in op de nieuwe inzichten binnen de paardensport, dient als inspiratie, geeft ruimte voor nostalgie en de liefde voor paarden.”

Tsjernobyl

Van alle trips die ze voor haar werk maakte, zijn er twee die haar vooral zijn bijgebleven. Een trip naar Tsjernobyl bijvoorbeeld, maar ook, meer recent, een reis naar Kenia. “De eerste om te zien hoe mensen de draad weer oppakken na zo’n enorme ramp en Kenia om deel te nemen aan het dagelijks leven van een wereld die zo ver afstaat van het mijne.”

Antropoloog

In Kenia heeft ze gewerkt aan haar vrij werk project Gold, een serie die ze samen met sociaal antropoloog Anette Nygvist maakt. “In dit project willen we de levensloop van goud zien – de mijnbouw, het bewerken, het gebruik en de opslag. Evenals de mensen die het vinden, bewerken, gebruiken en beschermen. Goud symboliseert verschillende dingen: lust, schoonheid, veiligheid, verlangen, jaloezie en liefde. We hebben in Kenia verschrikkelijke arbeidsomstandigheden gezien. Vrouwen die met hun blote handen met kwik werken, evenals vele andere uiterst giftige middelen.”

Extravagant

“We zijn in 2016 begonnen met dit project. Tot dusver zijn we in Californië, New York, India en Kenia geweest. In India hebben we extravagante en ‘budget’ bruiloften bezocht. Beide huwelijken volgen dezelfde procedures en kennen dezelfde gebruiken, maar toch zijn er grote verschillen. Het is beangstigend en onbegrijpelijk dat mensen zoveel geld uitgeven aan de ceremonie. Sommige families gaan er financieel zelfs aan ten onder.”

Het project moet leiden tot een boek en expositie. Maar daarvoor moeten eerst nog meer reizen worden gemaakt. “In april gaan we naar Florence. Daarna hebben we verschillende reizen in het verschiet, maar de plannen zijn nog niet definitief.” Meer informatie: http://walstrom.eu/.