De jonge fotograaf Joep Hijwegen maakte dit jaar een vliegende start. Hij is pas twee jaar – zonder vooropleiding – actief als fotograaf, maar momenteel is hij prominent aanwezig als jong talent tussen leeftijdgenoten. Hij fotografeert dromerige mensen op straat. Ze zijn vaak onherkenbaar en op afstand gefotografeerd, alsof zij in een andere wereld verkeren.
door Elsje van Ree
© Joep Hijwegen
Wat intrigeert is de aanwezigheid en tegelijk afwezigheid van mensen. Hijwegen: “Ik ben vier jaar geleden begonnen. Ik vroeg mij af: laat ik als ik dood ga iets representatiefs na? Ik realiseerde me dat het leven een soort film was. Ik had geen controle, geen interactie. Ik was eenzaam. Toen ben ik begonnen met het maken van Polaroids, van die kleine fotootjes. Ik fotografeerde tijdens mijn wandelingen, eerst alleen bomen en gebouwen, daarna mensen, alles wat ik tegenkwam. Omdat ik bang was problemen te krijgen, fotografeerde ik een beetje verstopt.”
© Joep Hijwegen
Joep Hijwegen: “Tussen mij en de ander zit een ruit, een zekere afstand. Na verloop van tijd begon ik dat te waarderen, die afstand en tegelijk de intense connectie die ik voelde met de dingen om mij heen. Het groeide al snel van het bewaren van momenten naar het creëren daarvan. Mijn gedrevenheid ligt in het scheppen van betekenis en schoonheid.”
Wil je meer lezen? Het hele interview en de portfolio staat in Pf #6 Te verkrijgen via geselecteerde boekhandel of online. https://pf.nl/product/pf-6-2020/
