Powervrouwen, voor en achter de camera
Ellen Wissink is een van de zes fotografes die de fotowedstrijd van SCA en Getty Images gewonnen heeft. SCA, een bedrijf dat hygiëne- en bosproducten levert, wilde met de wedstrijd vrouwen in hun kracht zetten. Vrouwelijke fotografes werden uitgedaagd om foto’s van vrouwen met een speciaal verhaal te sturen. Wissink won met een foto van twee geisha meisjes, die ze maakte in Kyoto. Haar prijs? Ze mag in april geheel verzorgd naar Brazilië, een stop-over locatie van de Volvo Ocean Race. SCA doet mee aan deze race met een geheel vrouwelijk team. Deelname aan de race, de fotowedstrijd: SCA wil powervrouwen in het zonnetje zetten.
“Ik kwam de wedstrijd bij toeval tegen, op de website www.fotowedstrijd.info. Ik doe met alle voor mij relevante fotowedstrijden mee waarbij je geen inschrijfgeld hoeft te betalen. Een andere voorwaarde is dat er geen facebook-jurering plaatsvindt. Ik heb mijn foto’s pas heel laat ingestuurd, toen waren al vier winnaars bekend. Desondanks was het aantal inzendingen laag, dus ik dacht dat ik hierbij wel eens een goede kans kon maken.”
Wissink moest een portfolio bestaande uit zes foto’s inleveren. “Van vijf foto’s was ik direct zeker. De laatste foto, daar twijfelde ik over. Opvallend genoeg is de zesde foto het beeld waarmee ik gewonnen heb: de twee geisha dames. De foto heb ik in 2008 gemaakt. Ik vind het wel een mooie foto, maar de resolutie is een beetje laag. Ik had destijds een simpel fuji-cameraatje. Dat kreeg ik ook te horen van de organisatie: of ik vanwege de lage resolutie even het originele bestand kon sturen,” lacht Wissink.
In december krijgt Wissink bericht van de organisatie: ze heeft de wedstrijd gewonnen en mag naar een stop-over locatie om daar foto’s te gaan maken. “De organisatie rond de wedstrijd is een beetje rommelig,” vertelt Wissink. “Ik had pas heel laat door dat het best een grote internationale wedstrijd was. Op internet was nauwelijks informatie te vinden. Na het bericht in december bleef het een tijd stil. Ik dacht eigenlijk dat het allemaal niet meer door zou gaan. Tot ik een persbericht voorbij zag komen waar mijn naam in staat.”
De fotografe mag van 6 tot 19 april naar Brazilië. “Alles is compleet verzorgd. Wat ik precies ga doen is niet helemaal uitgelegd.” De fotografes mogen op de stop-over locaties hun ‘fotografische bijdrage’ leveren. “Ik was eerst bang dat ik foto’s zou gaan maken van het team dat meedoet aan de Volvo Ocean Race. Maar als ik kijk naar de foto’s die door andere winnaressen zijn gemaakt, dan denk ik dat je op sleeptouw wordt genomen door fotografen van Getty. SCA heeft allerlei projecten op het gebied van hygiëne, ik denk dat we die gaan bezoeken. De boot is dus ondergeschikt in dit project. Dat vind ik zelf ook leuker. Ach, ik stap op het vliegtuig en laat het allemaal op me af komen.”
Wissink is in het dagelijks leven arbeidshygiënist en moeder van twee kinderen. Het fotograferen doet ze erbij. “Daar blijft weinig tijd voor over. Ik heb mezelf dus aangeleerd dat ik in een paar seconden de camera kan instellen en een foto kan maken. Bijvoorbeeld als we op reis zijn. Als ik dan even blijf staan om een foto te maken, dan krijg ik gelijk te horen dat ik achterblijf,” lacht Wissink. Naast reisfotografie, maakt ze graag portretten, vooral van kinderen. Ook haar kinderen gaan regelmatig op de foto. “Bij kinderen heb je ook maar een aantal seconden om de foto te maken. Stilzitten zit meestal niet in het pakket. Mijn zoon en dochter zijn heel verschillend. Mijn dochter is heel fel en mijn zoon dromerig. Qua fotograferen is het felle makkelijker. Als de kinderen boos zijn, maak ik juist een foto. Die emotie vind ik mooi.”
“Op zich hebben mijn foto’s geen spannende onderwerpen. Ik ga niet op zoek naar kunstzinnige portretten. Ik fotografeer zoals het is. Ik houd van kleur, scherpte, strakke lijnen en natuurlijk licht.”
Heeft Wissink ooit overwogen om als professionele fotograaf aan de slag te gaan? “Ik vind de combinatie juist fijn. Ik heb in het verleden wel eens bruiloften gefotografeerd, maar dat vond ik niet zo leuk als gehoopt. Dat was best confronterend: ook al fotografeer ik heel graag, toch zijn er veel aspecten aan de fotografie die ik niet zie zitten. Zoals in een studio, twee kindjes op een kleedje, ik gruwel ervan. Nu kan ik fotograferen wat ik wil. Bovendien vind ik de fotografie best een harde wereld. Als je kijkt naar wat je allemaal moet doen om een goede boterham te verdienen. Toen ik wat meer opdrachten kreeg, moest ik mijn tarieven bepalen. Dat vond ik erg lastig om te doen. Als mensen je inhuren, denken ze alleen aan dat uurtje dat je ter plekke bezig bent. Het bewerken komt er nog bij, maar dat heeft niemand in de gaten. Bovendien is er een grote concurrentie onder fotografen. Ik wil fotografen niet het brood uit de mond stelen. Voorlopig is het dus prima zo.”
Meer informatie: www.wizzinc.nl. De foto’s die gemaakt worden tijdens de stop-overs zijn te zien op het Tumblr kanaal van Amazing Women Everywhere. Wissink heeft samen met haar man een reisblog, waar ze ook foto’s publiceert: www.stijnenellen.com.
