Pf#7 is vandaag uitgekomen en gaat geheel over nieuwe strategieën in de documentaire fotografie. Pf bevat portfolio’s van onder ander de Nederlandse fotografen Bruno van den Elshout, Annabel Oosteweeghel en Vivian Keulards. Ook bevat Pf een speciale portfolio van de Nederlands-Amerikaanse fotograaf Pieter Henket, die nu een expositie heeft in Museum de Fundatie en van de Magnum fotograaf Mark Power, die pas zijn nieuwe boek heeft uitgebracht.
Lees alles over dit nummer in het redactioneel:
Nieuwe documentaire strategieën
In de rubriek filosofie komt in dit nummer Fred Ritchin aan de orde, voorma- lig decaan van het International Center of Photography. In zijn boeken ventileert Ritchin uitgesproken ideeën over de positie van de documentaire foto- grafie. Hij vindt het van groot belang dat documentaire fotografie in de juiste context wordt getoond, en de fotojournalist van de oude stempel is volgens hem archaïsch is geworden. De hedendaagse documentaire fotograaf holt niet meer achter het nieuws aan, maar schept zelf een verhaal met zijn eigen, zorgvuldig gemaakte beelden. Er zijn tal van nieuwe ontwikkelingen op dit gebied te bespeuren: de maatschappelijke context staat hierbij altijd voorop, terwijl in de uitwerking een grote variëteit blijkt te bestaan.
Dit nummer van Pf is geheel gewijd aan hedendaagse vormen van de nieuwe documentaire fotografie, waarbij we zien dat er diverse strategieën en tactieken worden gebruikt om een verhaal over te brengen. Pieter Henket, de in de VS woonachtige Nederlandse fotograaf, maakte in samenwerking met de inheemse bevolking van Congo een volledig geënsceneerde serie over de oude verhalen die alleen nog maar oraal werden overgebracht. Het leverde surrea- listische en soms bizarre, maar altijd zeer verrassende beelden op die een rijke traditie van Afrikaanse sprookjes en sagen tonen. Annabel Oosteweeghel pakte haar serie over armoede in Nederland op een contextuele manier aan. Zij liet de mensen die zij fotografeerde zelf de tekst erbij schrijven, waardoor je meteen in het onderwerp wordt binnengezogen. Voor Vivian Keulards is de fotografie een heel persoonlijk medium. Zij maakte een project over haar broer die overleed aan drugs. Hiervoor maakte ze zelf geënsceneerde foto’s en gebruikte ze bestaande beelden. Voor Bruno van den Elshout is de eigen ervaring het leidende principe. Hij wandelde met vaak wildvreemde personen langs het strand en maakte aan het eind een portret waarin de ervaring van die wandeling op het gezicht af te lezen valt. Annemarijn Vlinder deed een project over Japanse kluizenaars waarbij zij vooral hun isolement verbeeldde in poëtische beelden. Robin Alysha Clemens dook in de Mexicaanse spirituali- teit en beeldde met haar personages verschillende rituelen uit. De beelden zijn niet waar, maar zijn interpretaties. De Iraanse fotografe Gohar Dashti houdt zich ook niet vast aan de ‘onvervalste realiteit’ om haar ervaring over de oorlog te fotograferen. Zij vulde verlaten huizen met struiken en planten om het verval uit te beelden. En de Britse Mark Power fotografeerde schijnbaar onsamenhangende locaties in Amerika die samen zijn visie op de hedendaagse sociaal-politieke situatie laten zien.
Wat alle fotografen die wij in dit nummer publiceren gemeen hebben, is dat zij op een geheel eigen manier de werkelijkheid gebruiken om hun verhaal te ‘illustreren’. Zij zijn ervan overtuigd dat geen enkel beeld de waarheid vertelt maar dat alle beelden aanknopingspunten vormen om een groter verhaal te vertellen. De context en de manier van presenteren van die beelden zijn daarom van belang. Als fototijdschrift kunnen wij door diepgaande interviews met de fotografen in ieder geval zorgen voor een duiding van hun interessante en vernieuwende werk.
Ton Hendriks, hoofdredacteur Pf
Wil je dit nummer lezen? Ga dan naar een van de verkooppunten
