Pf nummer 6: over de Natuur
Pf nummer6 is uit: een nummer over de Natuur
Uit de inhoud:
Daan Paans
Met zijn fotografie bevraagt Daan Paans het ontstaan van beelden die we collectief voor waar aannemen. Hij onderzoekt ook wat zulke beeldvorming zegt over het heden en legt een verband met de actuele problematiek van fake news. “Met mijn werk wil ik de dingen bevragen die we als werke- lijkheid accepteren. 90 procent van wat we voor waar aannemen, is in mijn optiek speculatief.”
Juan Fabuel
Zijn onheilspellende donkere foto’s van landschappen langs de kust van de Middellandse Zee dragen de zwaarte van de geschiedenis met zich mee. De laatste jaren hebben de stranden de betekenis gekregen van aankomst- plaats van bootvluchtelingen en immigranten. De foto’s van Juan Fabuel gaan niet over vluchtelingen op zoek naar een nieuwe toekomst. De inhoud van zijn foto’s is gecompliceerder dan op het eerste gezicht lijkt.
Christine Simpson
De fotografie van Christine Simpson onderzoekt de disbalans in de natuur, waarbij ze surrealisme en digitale manipulatie gebruikt om de nevenschik- king van de natuurlijke en onnatuurlijke wereld te benadrukken. “Een koord waarop je balanceert en ieder moment kan vallen: zo zie ik de planeet op dit moment.”
Thomas Zika
Zijn serie Somnambule Flowers stijgt boven de gemiddelde fotocollage uit vanwege de filosofische multidisciplinaire en tweedimensionale installat- ies met inspirerende en spirituele inhoud. In het werk smelten verschillen- de creatieve disciplines samen zoals fotografie, ontwerp, filosofie en wetenschap, die elkaar beïnvloeden en bekrachtigen.
Olivia Lavergne
Lavergne houdt van de ongereptheid van de natuur, de wildernis. Het oer- woud is een wereld van wrede en opstandige schoonheid. Het is een uit- gebalanceerd ecosysteem waarin orde en chaos zijn geharmoniseerd, beide een belangrijke rol hebben, net als begin en einde, het zichtbare en onzichtbare, droom en nachtmerrie.
Bruno V.Roels
Roels legt uit waarom hij juist de palm koos, van oudsher een symbool voor triomf, religie, gastvrijheid, luxe, vakantie, het paradijs. In een ander inter-
view zegt hij: “Je kunt een palmboom net zomin als een foto vertrouwen. Een palm in Monaco vertelt een heel ander verhaal dan zijn tegenhanger in 76de door oorlog verwoeste straten van Fallujah.”
Claudius Schulze
Wat wij ooit als pittoresk beschouwden, krijgt nu een menselijke laag erbij. De schoonheid van de natuur is niet meer equivalent aan bijvoorbeeld die van de romantische fotografie van Ansel Adams. In zijn project State of Nature ging Claudius Schulze uit van de natuur als een volledig menselijke constructie. Hij fotografeerde landschappen op een esthetische manier waarin constructies te zien zijn die door civiele ingenieurs gemaakt zijn om natuurrampen te voorkomen.
Małgorzata Stankiewicz
Stankiewicz wilde een soort van testament van het laatste oerbos aan- leggen voordat het zou verdwijnen. “Toen ik in het bos verbleef kreeg ik nostalgische gevoelens over het verdwijnen ervan. Na een maand ging ik door mijn films heen. Ik werd overvallen door een diep triest gevoel over de komende vernietiging en ik wilde die gevoelens vertalen in mijn opgenomen beelden.
Redactioneel
De natuur als onze zelfgeschapen leefomgeving
Het is niet toevallig dat er twee fotofestivals, Noorderlicht en het Poolse Fotofestiwal, beide als thema de relatie mens en natuur hebben. De zorgen om de natuur wordt steeds sterker gevoeld. Wie het nieuws bijhoudt, leest dagelijks verhalen over de plastic vervuiling van de oceanen, de ontbossingen in tropische landen, het smelten van de ijskappen de stijging van de zeespiegel. In het Antropoceen, zoals het huidige geologische tijdperk door sommigen wordt genoemd, is de aarde aan grote veranderingen onderhevig, waar de natuur enorm onder te lijden heeft.
Dit nummer van Pf besteedt aandacht aan fotografen die zich diepgaand hebben beziggehouden met de zorgen om de natuur. Op zeer verschillende wijzen brengen zij verslag van hun gevoelens, ideeën, visies en observaties. Fotografie die onze relatie met de natuur tot thema heeft loopt uiteen van documentair tot autonoom.
Daan Paans onderzoekt in zijn beelden hoe de natuur eruit gezien kan hebben voordat de mensheid het zag, zoals Albrecht Dürer afbeeldingen maakte van de neushoorn die hij nog nooit had gezien. Juan Fabuel fotografeerde de kust aan de Middellandse Zee, zoals die gezien kan worden door landende vluchtelingen. Olivia Lavergne reisde door tropische oerwouden en legt de natuur vast met meegenomen flitslicht, waardoor het tafereel een surrealistisch karakter krijgt. Christine Simpson manipuleert nog veel meer. Zij fotografeert kleine en grote objecten en voegt die samen in de computer tot een groot gefabriceerd beeld, waarin zij de natuur boven water en onder water laat zien. Thomas Zika schiep zijn eigen Tuin van Eden met paddenstoelen en gedroogde bloemen. Claudius Schulze werkt puur documentair. Hij legde schijnbaar idyllische plaatsen vast waarin steeds industriële bouwwerken te zien zijn die ons voor rampen moeten beschermen.
We hebben ook een uitstapje gemaakt naar het kersverse Belgische fotofestival AntwerpPhoto, waar we het werk van Bruno V. Roels ontdekten. Hij maakte kunstwerken van de palmboom als icoon met uiteenlopende betekenissen. Een palm in Monaco vertelt een heel ander verhaal dan zijn tegenhanger in de door oorlog verwoeste straten van Fallujah, volgens Roels.
De uit Polen afkomstige fotografe Małgorzata Stankiewicz uitte haar woede en triestheid over de houtkap in het enige oerbos in Europa. Het oerbos dreigde uitgedund te worden door de Poolse overheid zelf. Haar werk is te zien in Łódź, Polen, waar Fotofestiwal zich afspeelt.
Het bijzondere van al deze hier gepubliceerde fotografen is dat dat zij een persoonlijke visie leveren op de ons omringende natuur. Zij werken niet alleen met de observatie door de lens, maar zij kijken als het ware ook vanuit hun gevoel, vanuit hun belevenis en hun zorg om de natuur. Fotografie, in vroegere jaren uitsluitend toegepast als het fotojournalistieke wapen in de strijd tegen milieuvervuiling, is nu het wapen van de kunstzinnige beschouwing geworden, waarbij ontroering en schoonheid samengaan met strijd voor een betere wereld en zorg voor onze omgeving. Het Hof van Eden is bijna niet meer, het is nu vaker het Vervuilde Park van de Mensheid. De fotografie in dit nummer is een weerspiegeling van onze zelfgeschapen leefomgeving.
Ton Hendriks
