Olympus heeft een nieuw topmodel aangekondigd: de OM-D E-M1. De camera is geen vervanger van de populaire E-M5, maar een model dat er boven komt. Tegelijk is de E-M1 in feite de opvolger van de Olympus E5, het inmiddels wat bejaarde topmodel in de Four Thirds reeks. Het belangrijkste kenmerk van de OM-D E-M1 is dat de camera nu ook over fasedetectie autofocus op de sensor beschikt. Hierdoor kunnen gebruikers van Four Thirds lenzen eindelijk vlot scherpstellen met een micro Four Thirds (m43) camera. Verder moet het nieuwe systeem de autofocustracking verbeteren, iets dat nu toe altijd een achilleshiel is geweest van m43-camera’s. De E-M1 beschikt over een 16 Mp sensor zonder antialiasfilter voor een maximale scherpte. Verder is de camera voorzien van een groter aantal knoppen dan de E-M5, waardoor nu vrijwel alle belangrijke instellingen zijn te wijzigen zonder in het menu te hoeven. De ergonomie van de camera wordt ook verbeterd door de grotere en diepere handgreep. De zoeker van de E-M1 heeft dezelfde 2,3 Mp resolutie als de losse VF4 zoeker en de vergroting van het zoekerbeeld is 1,3x, wat een riant en scherp beeld oplevert. De maximale opnamesnelheid is ten opzichte van de E-M5 met een beeldje verhoogd tot 10 bps, en met scherpstellen haalt de camera er nog altijd 6,5 per seconde. Verdere verfijningen zitten met name in de verwerking van de beelden. Zo wordt de verscherping van de jpeg’s in de camera geoptimaliseerd door rekening te houden met de gebruikte lens, en is de E-M1 ook de eerste m43-camera van Olympus met correctie van chromatische aberratie, iets wat tot voor kort alleen Panasonic had. De toevoeging van ingebouwde wifi en de beschikbaarheid van een app voor smartphones om de camera op afstand te kunnen bedienen maakt de camera tenslotte helemaal klaar voor 2014. De Olympus OM-D E-M1 meet 130x94x63 mm en weegt 497 gram en is volledig stof- en spatwaterdicht.
Olympus (en Sony) zorgen voor interessante innovaties tegenwoordig. In de jaren zeventig had ik een OM2 en dat was destijds een zeer vernieuwende camera met bijzonder goede objectieven. Ik ben benieuwd of Olympus iets van die glans kan herwinnen en uit het kielzog van Canon en Nikon kan komen.
Olympus kan alleen weer als Phoenix herrijzen als het dergelijke camera’s uitrust met een Fullframe sensor en een bescheiden maar goede collectie objectieven. Het segment waar Olympus op doelt is het terrein van Canon en Nikon en Sony zelf die er wel in slaagt een kleine FF camera te maken. Ik pleit voor een Olympus OM-1/2 maar dan met een FF sensor. (het kan) FF kan net zo klein als MF maar is wel 4x zoveel oppervlak aan sensor.