Nikon P900, een vakantiecamera?

De Nikon P900 is een groot uitgevallen compactcamera, die term slaat in dit geval alleen op het feit dat het een alles in één camera is, waarvan het objectief niet verwisselbaar is. Die afmetingen zijn een logisch gevolg van de nogal absurd ogende specificaties voor het objectief, dat biedt een beeldhoek van 24 tot 2000 mm, afgezet tegen kleinbeeld, de feitelijke brandpuntsafstand is ongeveer 1/6 van die waarden. Dat enorme beeldhoek bereik is een mooie mogelijkheid van de kleine sensor, ook een eigenschap van de meeste compactcamera’s. Met dat bereik lijkt in elk geval alles wat je zou kunnen willen fotograferen binnen het bereik van zo’n camera te komen, vandaar dat ik er één met heb genomen naar Schotland, naast een paar andere camera’s overigens.

GPS

Heel prettig voor een reiscamera, als je het al niet als een vereiste ziet, is de GPS ontvanger die ingebouwd is. Na het inschakelen of wakker worden krijg je in de zoeker te zien wanneer er een positie bepaald is, opnames die je daarvoor maakt bevatten geen plaatsinformatie. Het euvel van het traag scherp stellen is bij deze Coolpix P900 in elk geval opgelost, het gaat snel genoeg voor normale dingen, zelfs wanneer je een extreme brandpuntkeuze hebt gemaakt om een klein vogeltje te fotograferen. Het grootste gemis, en voor veel fotografen mogelijk een onoverkomelijke hindernis, is het ontbreken van en RAW-formaat, JPEG is alles wat de Nikon Coolpix P900 je kan geven. Dat is jammer omdat de techniek van zo’n camera wat beperkingen oplegt aan de beeldkwaliteit en je nu vastzit aan de door Nikon gekozen oplossingen. Bij het fotograferen in het RAW-formaat kan, mag en moet je je eigen oplossingen zoeken, waarvan ik het resultaat eigenlijk altijd beter vind.
De beperkingen zijn tweeledig:
• 16 miljoen pixels op een kleine sensor leveren ruis, zelfs al bij ISO 100.
• Een objectief dat bij de tele-instelling ƒ/6,3 als grootste opening heeft levert in combinatie met zo’n kleine sensor noodzakelijkerwijs een flink scherpteverlies door de optredende diffractie.
Omdat de ruisonderdrukking nog meer scherpteverlies oplevert houdt je geen superscherpe tele-opnames meer over, iets dat op andere gronden misschien ook wel niet te verwachten is. Bewegingsonscherpte wordt door de goed werkende stabilisatie tot een bepaalde hoeveelheid goed opgevangen, kies je voor een auto-ISO waarde dan wordt die bij wat minder licht ook verhoogd, met extra ruisonderdrukking worden de gevolgen daarvan dan weer te lijf gegaan. Niet op te lossen zijn de atmosferische storingen, zelfs in een niet zo warm Schotland kun je de trillingen in de lucht wel zien wanneer je iets fotografeert dat echt ver weg is. En anders is het de mist of de regen wel die in de weg zit.

Bewerken

JPEG-bestanden moeten bij voorkeur niet meer bewerkt worden, maar bij de opnames van deze camera is er wel zoveel beeldkwaliteit te winnen met wat eenvoudige ingrepen dat het technische kwaliteitsverlies dat daar noodzakelijkerwijze bijhoort niet ter zake doet. Door het scherpteverlies is het gebruik van de ‘Clarity’, in de Nederlandse software als ‘Helderheid’ aangegeven wel erg zinvol, en dan ook nog met een hogere waarde dan normaal een mooi resultaat oplevert. Hoeveel je moet corrigeren aan de belichting en het contrast is afhankelijk van de nauwkeurigheid van de instellingen bij het fotograferen. Ik vond de opnames vaak aan de lichte en zachte kant. Als je er tijd voor neemt kun je leren hoe je met behulp van de ingebouwde instellingen het karakter van de opnames in de camera kunt bijstellen. Lastig blijft dat wat echt wit is bij JPEG dat ook altijd zal blijven, zo nu en dan lelijke witte vlekken in wolkenluchten zijn daar dan het gevolg van. De overbelichtingswaarschuwing is er helaas pas achteraf, het histogram kan wel helpen bij het instellen. Verder vond ik bij een aantal opnames de kleuren wel vrij verzadigd worden, maar dat is een kwestie van smaak, en tegenwoordig is een hoge kleurverzadiging wel populair. Wat verder nog een beetje vreemd is is het verschil in behandeling door de ingebouwde software van kleinere en grotere details in de foto’s. Soms lijken kleine details heel mooi weergegeven, terwijl de wat grovere onderdelen van de foto het dan met zachte randen moeten doen en er daardoor wat ongedefinieerd uitzien.

Video

Ingebouwd is de optie om time-lapse opnames te maken, als je die series snel wilt verwerken is het handig om het beeldformaat van de opnames dan vast terug te zetten tot de standaard HD-video van 1920 bij 1080 pixels, één van de reeks keuzeopties voor het beeldformaat. Gewone video-opnames zijn ook mogelijk waarbij de beeldstabilisatie natuurlijk goede diensten bewijst, zeker bij het gebruik van lange brandpunten.

Mee op reis?

De kwaliteit van de opnames van de Nikon P900 is technisch gezien zeker niet op professioneel niveau, dat kun je denk ik ook niet verwachten als je iets van de techniek begrijpt. En echt klein en licht om mee te nemen is de camera ook niet met bijna 700 gram, hoewel dat vooral merkbaar is in vergelijking met camera’s met een kleiner zoombereik. Maar de mogelijkheden van het objectief geven je met deze camera wel veel vrijheid en wanneer je met de wat mindere beeldkwaliteit uit de voeten kunt is de Nikon Coolpix P900 best een leuke camera, en je weet in elk geval precies waar je je foto’s gemaakt hebt en dat een onderwerp vrijwel nooit te ver weg of te klein is om gefotografeerd te worden.