Met ‘Not unseen’ laat Galerie Cokkie Snoei werk van maar liefst vier verschillende fotografen zien: Pieter Hugo, Hellen van Meene, Benny Merris en Gerco de Ruijter. Opening: Zondag 06|09|20, 15:00 – 19:00.

Pieter Hugo

La Cucaracha van Pieter Hugo – zijn nieuwste serie foto’s – is het resultaat van vier reizen die hij in Mexico maakte, in de afgelopen twee jaar.
Op de directe en open manier die Hugo’s kenmerkende stijl is, worden intieme en tegelijkertijd krachtige portretten getoond van verschillende onderwerpen, waaronder een asielzoeker op weg naar de States, een jonge bruid die poseert met een leguaan (het symbool van geduld, begrip en vriendelijkheid in Mexico), een portret van Adelita, een politieagent vermomd als sekswerker, maar ook een portret van een lid van een oudere generatie Muxes (het ‘derde geslacht’, geboren als mannen maar zich kledend en rollen vervullend die meer met vrouwen worden geassocieerd.

Met temperaturen in Mexico die tot ongekende niveaus oplopen en bosbranden zo wijdverspreid dat de rook ervan vorig jaar werd vastgelegd op Nasa-satellietbeelden, verwijst ‘Burning Bush’ naar het menselijk falen.
La Cucaracha – een Mexicaans volksliedje dat het verhaal vertelt van een vijfpotige kakkerlak – weerspiegelt de al lang bestaande interesse van de kunstenaar in hoe geschiedenis en omgeving een cultuur en de mensen die erin leven, kunnen vormen.

Hellen van Meene

Hellen van Meenes bijzondere stijl wordt gekenmerkt door de grote mate van tijdloosheid en geheimzinnigheid van haar beelden en door haar consequente gebruik van natuurlijk licht. Mede door de bepalende rol van lichtval in haar foto’s, maar ook door de manier waarop ze pubermeisjes in beeld brengt, wordt zij soms vergeleken met meesters uit de schilderkunst: van Botticelli en Velázquez tot de negentiende-eeuwse prerafaëlieten.
Haar modellen, vindt Van Meene in haar directe omgeving of zij spreekt ze zomaar aan op straat. Het doet er voor haar niet toe wie het meisje is of waar zij vandaan komt. Om die reden geeft ze haar foto’s bewust geen titels; er is geen verwijzing nodig naar de identiteit van de geportretteerde.
Haar manier van fotograferen geeft de toeschouwer een onbestemd en bevreemdend gevoel en roept vragen op.
De foto is een door Van Meene zorgvuldig geregisseerd moment, de persoon kan er de volgende dag al weer anders uitzien – zeker wanneer het gaat om meisjes in een ‘tussenfase’, de leeftijd op de drempel naar volwassenheid. De tijd vliegt voorbij, ofwel The Years Shall Run Like Rabbits. Wat achterblijft is een tijdloos beeld waaraan de toeschouwer vaak niet kan zien of de foto aan het begin van Van Meenes carrière werd gemaakt of in 2020.

Benny Merris

An Other Another (2012-heden) is een doorlopende fotoserie die schilderkunst en fotografie combineert.
Benny Merris werkt op locatie in verschillende natuurlijke landschappen en maakt daar abstracte schilderijen op zijn arm in de traditie van het schilderen in de openlucht. Als hij – na uren van observatie – eenmaal is afgestemd op een bepaald landschap, fotografeert hij zijn geschilderde arm tijdens een uitgebreid verkennend spel. Hij gebruikt kleur om op te gaan in of te contrasteren met natuurlijke omgevingen in bossen, oceanen, woestijnen, watervallen, rotsen en vijvers. De kleurnuances en -vlakken op zijn lichaam gaan in dialoog met de locatie. De relaties kunnen subtiel zijn in de vorm van camouflage, terwijl op andere momenten juist schreeuwende kleuren de fysieke kenmerken, vegetatie, licht en natuurlijke ritmes van deze speciale plekken vieren. Alles bij elkaar onderstrepen ze zijn diepe toewijding aan abstractie, mimesis, gebaren en belichaming, en het doorbreken van grenzen.

Gerco de Ruijter

Neem een vierkant papiertje, wikkel het rond een sinaasappel en je krijgt taps toelopende vouwen in het papier. Wil je de aarde met ‘rechte lijnen’ overdekken, dan kan dat alleen als je de vouwen in het papiertje te slim af bent. Het systeem moet worden gecorrigeerd om zich voort te kunnen zetten alsof er niets gecorrigeerd is. Thomas Jefferson’s ‘Grid’ bepaalde de inrichting van het wegennet in Amerika. Omdat de aarde rond is, moest dit geometrische grid elke vierentwintig mijl worden gecorrigeerd.
Gerco de Ruijter verzamelde deze google Earth correcties: ondergesneeuwd of uitgedroogd, in steden en woestijnen. De dynamische reeks foto’s, getiteld Grid Corrections vormt een netwerk waarin vorm en beeld met elkaar een dialoog aangaan.
Gerco de Ruijter brengt de wereld in beeld vanuit standpunten die afwijken van ons gebruikelijke perspectief. In zijn raadselachtige en haast abstracte landschappen concurreert de menselijke maat met de natuur en gaat herkenning samen met vervreemding. Het traditionele landschapsbeeld krijgt bij hem een nieuwe dimensie. 

06-09-2020 – 03-10-2020

Cokkie Snoei | Mauritsweg 55 3012 JX Rotterdam | + 31 (0) 10 41 29 274