De twintigste fotokroniek in pakhuis de Zwijger bood een podium aan Eddo Hartmann van wie op dit moment ook een grote tentoonstelling in Huis Marseille te zien is. Uiteraard kwamen ook foto’s uit die serie over Noord Korea voorbij, maar Eddo begon met een beetje geschiedenis, zijn geschiedenis en die van de fotografie waarin hij aan de hand van enkele voorbeelden liet zien wat hem in fotografie fascineert. het gaat om de verborgen details, dingen die wel op de foto staan, maar pas duidelijker worden wanneer je beter kijkt of meer weet. Oude voorbeelden waren de eerste foto waar iemand op te zien is, per ongeluk op de foto van et uitzicht van de fotograaf omdat de man stil stond om zijn schoenen te laten poetsen. Maar ook bij zijn eigen serie over het verlaten en leegstaande ouderlijk huis waar de details wel veel vertellen, maar waar extra kennis over de geschiedenis van de fotograaf en zijn ouderlijk huis wel helpt om je meer te laten zien.
Noord Korea
Eddo had besloten om officieel als fotograaf naar Noord Korea te gaan om te kijken hoe de perfect georganiseerde stad er uit ziet. Alles wat op de foto’s staat mocht dus ook echt gefotografeerd worden, hoewel er altijd kleine dingen gebeuren die buiten de planning vallen. En dan duiken de details op die laten zien dat de werkelijkheid zich niet zo gemakkelijk in een ideaal laat dwingen, een ontbrekend wieltje, missende snoeren, dat er toch ergens iemand opduikt in de verder nogal leeg aandoende stad. En je de regels waar je je als fotograaf aan moet houden zijn bekend, maar soms ook zo vreemd dat je ze makkelijk overtreedt. De zo ongeveer religieuze verering voor de oprichter van het land blijkt ook uit de extreme zorgvuldigheid waarmee je met diens afbeeldingen moet omgaan, en die zijn overal te zien en moeten altijd compleet op de foto. Dat zijn de beperkingen waarmee je moet leren omgaan. Toch bleek de controle achteraf van de gemaakte digitale foto’s wel mee te vallen. En tenslotte blijf je zitten met het feit dat de foto’s waar veel aan te zien is als je er goed naar kijkt toch een heel beperkt beeld geven van het land. Alles wat er echt mis is blijft onzichtbaar, hoe goed je ook kijkt denk ik. Maar die kennis, dat je weet wat voor een vreselijk land het is voegt wel weer een laag toe aan de foto’s. De tentoonstelling met de foto’s van Eddo Hartmann is nog tot 7 juni 2015 te zien in Huis Marseille.
