Casper Faassen is beeldend kunstenaar, die fotografie gebruikt als basis om tot een andere kunstvorm te komen. Door fotografie met verouderingstechnieken uit de schilderkunst te combineren, voegt Faassen een extra laag bewustzijn toe. Vergankelijkheid en het creëren van afstand zijn terugkerende thema’s in zijn werk.
“Als je in een skilift zit, in je eentje, en je gaat naar boven, de mist in, dan valt het zicht weg en ook het geluid wordt gedempt. Dat vind ik zo’n fijn introspectief gevoel. Alles verstomt en verstilt, daar hou ik heel erg van. Dat gevoel, die verstilling, wil ik proberen in mijn werk te vangen”, zegt Casper Faassen in antwoord op de vraag waarom hij afstand wil creëren in zijn werk. “Dus ga ik op zoek naar materialen die dezelfde matheid of ‘vertroebeling’ hebben.”
Die matheid en afstand zie je terug in zijn fotografische werk Seisui, geïnspireerd op de Japanse cultuur, waarvoor Faassen Japanse vrouwen in kimono fotografeerde door een plaat dubbel gematteerd acrylaat (Setasand). ”Hoe dichter het onderwerp bij de plaat komt, hoe meer er zichtbaar is. De rest, verderaf, blijft vager. Dat is in de fotografie niet nieuw, maar voor mij is het wel een heel belangrijk element om tot een zekere abstrahering te komen”, legt Faassen uit. “De foto druk ik af op dubbel gematteerd acrylaat en ik hou hem voor verschillende kleuren achtergronden om te kijken wat er precies zichtbaar blijft, want ik druk geen wit. Vervolgens ga ik op de achterkant van de afgedrukte foto de delen die ik zichtbaarder wil hebben, wit schilderen. De gekozen achtergrond, een aparte laag, speelt mee door de transparante delen van de foto heen en geeft het werk diepte.”
Lees meer in het februari nummer van Pf: https://www.pf.nl/abonneren/ Abonneren