BRUCE DAVIDSON AMERICAN PHOTOGRAPHER
De overzichtstentoonstelling van de legendarische Magnum-fotograaf Bruce Davidson is vanaf 16 september te zien in het Nederlands Fotomuseum te Rotterdam. De tentoonstelling bestaat uit bijna 200 foto’s van zijn 50-jarige carrière en omvat zijn belangrijkste series, waaronder de East 100th street, Subway en The Dwarf. Bij de opening was hij zelf aanwezig en werd kort geïnterviewd door curator Frits Giertsberg. “The subway was life itself. I found lovers, blind people, homeless people. I became addicted to the subway.”
Bruce Davidson (Chicago, 1933) begon al op zijn tiende te fotograferen en werd in 1957 lid van Magnum waar hij sterk beïnvloed werd door Cartier-Bresson. Hij werkte jarenlang voor Life magazine en ontving in 1962 de Guggenheim-beurs.
Hij fotografeerde met een subjectieve, soms melancholische blik op de wereld en concentreerde zich op humane onderwerpen, waaronder armoede, burgerrechten, racisme en immigratie. Hij ziet zichzelf dan ook als een humanistische fotograaf. Ondanks zijn vaste thematiek is zijn werk zeer gevarieerd door de verschillende onderwerpen en ook technieken die gebruikte. Davidson wilde met zijn werk niet letterlijk zijn eigen verhaal vertellen, maar hij zocht naar overeenkomsten in het beeld voor zijn gevoelens en ideeën over de maatschappelijke normen en waarden. Hij verbeeldde de wereld vanuit zijn eigen persoonlijke ervaringen.
Davidson had een zwak voor mensen voor wie de ‘American Dream’ onbereikbaar was. Door zijn charismatische karakter wist hij het vertrouwen te winnen van de mensen die hij fotografeerde. Daardoor wist hij de achterkant van de maatschappij in beeld te brengen met de verhalen van mensen uit de lagere klassen. Zijn werk wordt daarom als onmisbaar beschouwd voor de geschiedenis van de Amerikaanse samenleving. Davidson heeft vele andere fotografen in zijn tijd beïnvloed en nog steeds is zijn werk een inspiratiebron voor de nieuwe generatie.
“Als ik naar een verhaal zoek, is dat in mijn persoonlijke relatie tot het onderwerp, het verhaal dat mij vertelt, in plaats van dat ik het vertel.”
Kort nadat hij Magnum-lid werd, begon Davidson zijn meest beroemde fotoserie over het circus van Clyde Beatty. Hij richtte zijn aandacht niet op de circussterren of grote circusacts, maar hij fotografeerde het circusleven achter de schermen. Davidson raakte in contact met de clown Jimmy Armstrong, die dwerggroei had. Hij mocht Armstrong als The Little man fotograferen, maar ook als hij zich niet als clown verkleed had. Zijn serie Circus gaat verder dan het documenteren van het circusbestaan. Davidson raakte betrokken bij zijn onderwerp, waardoor hij zich wist te onderscheiden.
Bijzonder en van grote invloed op de geschiedenis van de fotografie is zijn serie de East 100th street die hij in tegenstelling tot zijn andere werk geheel op 4×5 inch schoot. Hij fotografeerde in de jaren zestig gedurende twee jaar de bewoners en huizen van deze straat. Tijdens het interview bij de opening zei Davidson dat de bewonerscommissie wel vaker fotografen op bezoek kregen die nooit hun beelden lieten zien. Omdat hij telkens na elke dag met een handvol printen terugkwam, bouwde hij een goede relatie met de bewoners op. Daarom geeft de serie een ongekend intieme blik in de levens van veelal zwarte bevolking van deze straat. Op de expositie zien we slechts enkele foto’s uit de serie, onder ander de Nude Woman And Child On Bed, 1966. Heel groot op de expositie muur is een foto geplakt van het meisje dat op een van de balkons staat. Omdat hij in deze serie op groot formaat werkte kun je de rijke toonschaal van de zwart-wit printen, die overigens allemaal geheel analoog afgedrukt zijn, goed zien. Het gelijknamige boek is nu een van de klassieke fotoboeken uit de Amerikaanse fotografie.
Voor Zijn serie Subway, gemaakt in de jaren tachtig, gebruikte hij een opvallende flitser, een nogal ongebruikelijke stijl die het hem eigenlijk heel moeilijk maakte. Het voordeel was er ook, hij kreeg eerder contact met de reizigers en het leverde hem hele krachtige beelden op. Hij fotografeerde de vaak grimmige sfeer van de New Yorkse reizigers, vol eenzaamheid en geweld. “Het was voor mijn niet de subway maar het leven zelf.”
Wanneer je de expositie betreedt zie je een korte documentaire waarin hij over zijn werk vertelt. “Ik was ook boos en depressief, net als de jongeren die ik fotografeerde. Er was een band tussen ons.” De tentoonstelling van Bruce Davidson is zorgvuldig en uitgebreid samengesteld, met veel informatie over zijn werk. Het is opgedeeld in zijn verschillende series, waardoor je door de tijdlijn van zijn werk gaat.
Bruce Davidson American Photographer is tot en met 7 januari 2018 te zien in het Nederlands Fotomuseum te Rotterdam.
De tentoonstelling Bruce Davidson American Photographer kwam tot stand in samenwerking met Fundación MAPFRE (Madrid) en Magnum Photos (Parijs). De tentoonstelling en de internationale tour zijn mogelijk gemaakt dankzij steun van de TERRA Foundation for American Art.
voor meer informatie https://www.nederlandsfotomuseum.nl/tentoonstelling/bruce-davidson/
