Brons voor ‘Faces’ van Aatjan Renders
Met zijn portrettenserie Faces heeft fotograaf Aatjan Renders onlangs brons gewonnen bij PX3-Prix de la Photographie Paris in de categorie Professional/Portraiture/Personality. Het is de eerste grote prijs die Renders op zijn naam schrijft. Hij doet niet vaak mee met fotowedstrijden. “Ik ben meestal te laat met insturen, iets houdt mij tegen. Maar gezien de positieve reacties op mijn werk, moet ik misschien vaker met wedstrijden meedoen.”
Renders is al een tijd bezig als fotograaf. Hij heeft een groot aantal opdrachtgevers, waar hij voornamelijk portretten voor maakt. “Tot zes of zeven jaar geleden deed ik veel verschillende opdrachten, was mijn werkveld heel breed. Ik probeer dat nu wat meer te structureren. Ik fotografeer het liefst mensen, waar portretten een onderdeel van zijn. Ik werk onder meer voor een aantal bureaus, die bekend zijn met mijn werk. Zo krijg je wat gerichter opdrachten. Ze weten wat ze aan me hebben en waar ik goed in ben.”
Ook in zijn autonome werk maakt hij graag foto’s van mensen. “In mijn autonome werk maak ik portretten met een twist. Misschien is vervreemding een beter woord. Het beeld ligt net naast de waarheid. Als mensen kijken naar het autonome werk, denken ze misschien: kijkt die jongen wel normaal naar mensen? Het is eigenlijk onbewust zo gegaan. Ik ga niet bewust op zoek naar iets vreemds of abstracts. ”
Die twist is ook te zien bij de brons winnende serie ‘Faces’. Deze bestaat uit vier portretten en is tevens autonoom werk. “Ik heb niet zozeer een voorkeur voor kleur of zwart-wit. Maar ik vond de laatste wel erg passen bij de harde schaduwen. Het werk is trouwens ook op 4 bij 5 inch zwart-wit geschoten, dus naderhand is er niets meer aan te veranderen. Thuis heb ik een werk uit deze serie van 2.20 x 2,65 meter hangen. Geweldig hoe de scherpte blijft, het is net alsof ik naar een maanlandschap zit te kijken. Dat vind ik sowieso belangrijk: werken met technische kwaliteit, op een hoog niveau. Daarom werk ik ook met een digitale middenformaat Hasselblad of TC. Het zou mooi zijn om alle vier portretten in dat formaat, of groter in een ruimte te zien.”
Iets voor een expositie? Samen met zijn eerdere series Waternimfen en Masks leent zijn vrije werk hier uitstekend voor. “Ik heb niet vaak geëxposeerd. Ik krijg weleens het verwijt van collega’s dat ik te weinig met mijn foto’s doe. Het vrije werk maak ik nu vooral voor mezelf. Soms kom ik na jaren werk tegen waarvan ik was vergeten dat ik heb gemaakt. Dan denk ik shit, best goed. De stap om te exposeren vind ik best groot, maar het wordt tijd om naar buiten te treden, mijn werk wordt steeds beter. Misschien moet ik mijn werk verzamelen en mee nemen naar een galerie. Toch ervaar ik een soort drempel. Het fotograferen gaat me makkelijk af, het regelen ook en ik heb voldoende ideeën. Maar de laatste stap blijft lastig. Ik moet daar meer mee gaan doen. Anders blijven die foto’s alleen op je harde schijf staan.” Meer informatie: www.aatjanrenders.nl.
