Chris Keulen wint Canon Zilveren Camera 2017
Fotograaf Chris Keulen (1959) is winnaar van de Canon Zilveren Camera 2017. Hij wint deze prestigieuze prijs met een indringende serie foto’s over de liefde en zorg van een man voor zijn dementerende vrouw. ‘Kwetsbare liefde’ heeft ook de eerste prijs in de wacht gesleept in de categorie Documentair Nationaal. Chris Keulen ontving een geldbedrag van € 7500,- tijdens de druk bezochte prijsuitreiking afgelopen zaterdag 3 februari in Museum Hilversum. “Ik wil de kwetsbaarheid van de liefde laten zien.” Het is bijzonder dat de jury voor de tweede keer achter elkaar de hoofdprijs heeft gegeven aan een beeld uit een serie en niet uit de enkele inzendingen. Een trend lijkt gezet.
Marc Prüst, voorzitter van de jury: “Na een intense en lange discussie kwam de jury tot een finaal oordeel en werd de Canon Zilveren Camera toegekend aan de bijzondere en intieme serie van Chris Keulen, Kwetsbare Liefde, over een man die thuis in Limburg zorgt voor zijn al jaren dementerende vrouw. De jury eert daarmee de toewijding van de fotograaf bij het maken van dit verhaal en de fotografische kwaliteit ervan, zowel op beeldniveau als bij de samenstelling van de serie. Ook het maatschappelijk belang van dit verhaal wilde de jury bekronen: ouder worden en de daarbij horende lichamelijke en geestelijke aftakeling en de vrijheid keuzes te maken over hoe je je leven inricht, al
dan niet ingegeven door het beeld dat je hebt van de zorg in een instelling. Het feit dat er juist afgelopen jaar een verhitte maatschappelijke discussie plaatsvond over ouderenzorg, maakt deze serie ook journalistiek zeer relevant.”
Chris Keulen scheef bij zijn winnende serie KWETSBARE LIEFDE: “Toen ik Alda in 2015 leerde kennen was ze al bijna 8 jaar dementerend. Bij binnenkomst knuffelde ze me altijd even. Haar hoofd tegen mijn hoofd, een bijna onverstaanbaar ‘boele-boele-boele’ eraan toevoegend. Daarna ging ze haar weg. Van badkamer, naar woonkamer, naar schuur, naar badkamer, naar woonkamer. Soms liep ze de sprookjesachtige tuin in, grenzend aan het Zuid-Limburgse Heuvelland. De dagen met echtgenoot Kim aan de rand van de vijver waren haar beste dagen.
Twee jaar later reageert Alda niet meer wanneer ik binnenkom. Wat ik doe neemt ze niet meer waar, althans dat vermoed ik. Ik heb toestemming om alles te fotograferen. Fijn, zou je kunnen zeggen, maar het schept een verantwoordelijkheid. De werkelijkheid is vaak schrijnend pijnlijk. In de tuin komt ze niet meer.
Het huwelijk van Alda en Kim speelt zich nu af op een kleine oppervlakte. De liefde is kwetsbaar. Kim wil Alda niet in ‘zo’n instituut stoppen’. Gelukkig hoef ik geen antwoord te geven op de vraag of het goed is dat dementerenden zo lang mogelijk thuis blijven wonen. Ik leg een leven vast waar veel ouderen mee geconfronteerd (zullen) worden. En dat leven is zeer fragiel. Ik heb wel lang getwijfeld om deze serie in te sturen. Kwetsbaarheid wordt soms zo’n loos begrip in een krant of bij een wedstrijd. Maar de schrikbarende cijfers over dementie (1 op de 5 ouderen wordt dement) vragen om mijn bijdrage.”
Alle prijswinnaars zijn te vinden op http://www.zilverencamera.nl/winnaars-zc-2017/
