De schoonheid van het alledaagse

Je woonplaats opnieuw ontdekken. Dat heeft fotografe Simone Peerdeman gedaan. In het dorp waar ze al zo’n negentien jaar woont, is ze op zoek gegaan naar nieuwe, onbekende plekken. Dat heeft niet alleen de serie Fish Discover Water Last opgeleverd, ook heeft ze de liefde voor haar woonplaats hervonden. “We waren eigenlijk een beetje klaar met Zandvoort, wilden verhuizen. Maar het was crisis en ik ging net starten met mijn opleiding. Daarom hebben we het maar niet gedaan.” Nu wil ze niet meer weg. “Ik voel me hier prima thuis.”

In 2016 is Peerdeman cum laude afgestudeerd aan de fotovakschool in Amsterdam. In 2014, nog tijdens haar opleiding, maakte ze de eerste ‘echte’ foto’s in haar woonplaats. “We kregen de opdracht om portretfoto’s te maken. Ik wilde graag portretten maken van gesoigneerde dames, dames op leeftijd die er altijd zeer verzorgd uit zien. Voor eerdere opdrachten was ik al een aantal keer het land door geweest. Het kwam me nu beter uit om een project in de buurt te doen. Ik moest direct denken aan een mevrouw die aan de overkant van de straat woont, ze ziet er altijd heel netjes uit. Maar ze was ziek, dus dat ging niet door. Daarop ben ik verschillende keren de straat opgegaan om dit soort dames te vinden. Ik trof ze bijvoorbeeld op de markt, maar ook op de hoek van de straat. Tot mijn verassing wilden alle dames op de foto. Door bij deze vrouwen thuis te komen, ontdekte ik nieuwe werelden dichtbij huis. Dat maakte iets in mij los. He, wat leuk, ik kan ook dichterbij huis werk maken, dacht ik.”

“Eerder overwogen mijn man en ik om Zandvoort te verlaten. Hij is hier geboren en getogen, ik woonde er toen vijftien jaar. We hadden het hier wel een beetje gezien. Ik zou echter aan mijn opleiding beginnen, daarom besloten we te wachten. De serie over de dames deed me nadenken over hoe goed ik Zandvoort nu werkelijk kende. Ik heb niet alleen nieuw en onbekend terrein verkend, maar ook het o zo bekende, met een totaal andere focus. Als je ergens lange tijd woont, krijg je een blinde vlek voor dingen. Alles wordt gewoon. De nieuwsgierigheid die ik heb voor andere plekken, heb ik nu op Zandvoort losgelaten.”

Onderdeel van hun wereld

Zo benadert ze mensen op straat, die ze alleen van gezicht kent. “Die mensen vielen me altijd al op, bijvoorbeeld vanwege hun karakteristieke uiterlijk. Op mijn vraag of ik ze mocht fotograferen, zeiden ze allemaal ja. Ze moesten wel in Zandvoort wonen, dat was een vereiste. Ik heb mensen in hun eigen leefomgeving geportretteerd, dus zowel in huis als buiten. Op de plek waar ik diegene in mijn foto vond passen. Dat vind ik prettig werken. Je drinkt een kopje koffie, maakt een praatje. Je bent even onderdeel van hun wereld. Als ik vervolgens het beeld heb, ben ik ook weer weg.”

Peerdeman heeft tijdens haar tochten onder andere de waterleidingduinen ontdekt. “Een prachtig gebied en zo dichtbij. Heerlijk, die energie die vrijkomt wanneer ik daar ben.” Natuurlijk kende Peerdeman het gebied wel. Maar zo gaat dat soms als je ergens lange tijd woont. “Je weet precies welke mensen in welke kroeg komen, bij welke supermarkt je moet zijn. Het project gaat om het herontdekken van je eigen leefomgeving. Ik heb het Zandvoort gedocumenteerd waarin ik mij thuis voel. De schoonheid van het alledaagse speelt daarin een grote rol, maar ook de thema’s individualiteit en authenticiteit.”

Verkrampt

Het fotograferen doet ze puur intuïtief. “Ik ga nooit de deur uit met het idee ‘dat ga ik vandaag fotograferen’. Dat verkrampt alleen maar. Dan raak ik gefrustreerd wanneer ik een beeld niet heb. Als ik dan toch wat foto’s maak, is het dat toch nèt niet. Het is dan te makkelijk. Het fotograferen doe ik op gevoel. Ik ga bijna altijd lopend en dan zie ik wel wat ik tegenkom. Dat kan van alles zijn. Laatst bijvoorbeeld, ging ik naar Zandvoort-Noord. Ik had het gevoel dat het niets zou worden en ging een zijstraat in. Via de zijstraat kwam ik bij een aantal garageboxen, met een steegje. In het steegje trof ik twee schuttingen, de een met groene aanslag, de ander schoon. Dat leverde een verrassend beeld op in een hoek van het dorp, die ik nu wel ontleed dacht te hebben.”

Ook haar man heeft Zandvoort opnieuw leren waarderen. “In de woonkamer hangt een groot prikbord. Daar hang ik regelmatig foto’s op die ik heb gemaakt. Dat helpt bij het editen van de beelden, kijken hoe ze bij elkaar passen. Bovendien kan ik ze delen met mijn man. Hij is mijn sparingspartner.”

Prijzen

Met deze serie is Peerdeman al meermaals in de prijzen gevallen. Zo heeft ze in 2016 de LensCulture Emerging Talent Award gewonnen. Dit jaar verschijnt tevens een boek. “Het boek geef ik in eigen beheer uit. Ik streef naar publicatie medio september.” Meer informatie: www.simonepeerdeman.com.