Amsterdam: hoofdstad van de muziek
Een ode aan de muziek of een ode aan de stad? In ‘Amsterdam Capital of Music’ komen de twee thema’s samen. Fotografe Sinaya Wolfert brengt in het fotoboek zowel de muziek als de stad in beeld. Ze kiest daarbij niet voor het klassieke fotoboek, maar gaat voor een meer kunstzinnige aanpak. “Dit boek is anders dan andere fotoboeken. Dat zie je al aan de cover: daarop staat geen foto, maar tekst. Ik speel met typografie, door sommige foto’s staat zelfs tekst. Dat is wel iets als fotograaf, ik vond het eng toen de vormgever dat voorstelde. Het is een gewaagd boek geworden.”
Hoofdstad van de muziek. Misschien niet de eerste associatie met de stad Amsterdam. Maar het is wel een hoofdstad. Die tot de nok toe is gevuld met muziek. Natuurlijk, iedereen kent de geijkte plaatsen. Het Bimhuis, Concertgebouw en de verschillende poppodia. Maar er wordt ook muziek gemaakt op minder bekende plaatsen. Sinaya gaat naar deze plekken op zoek en brengt ze in beeld. “Ik wil in mijn boek niet alleen de muziek in beeld brengen. Bij jazzpodia word je als fotograaf door de omstandigheden, bijvoorbeeld het hoge contrast, vaak gedwongen om close-ups te maken. Dat is technisch gezien makkelijker. Dankzij een fotobijschrift weet je dan waar de foto is gemaakt, maar dat had overal kunnen zijn. In mijn foto’s wil ik ook de stad Amsterdam laten zien. Tonen hoe de sfeer van de stad voelbaar is in de sfeer van de muziek.”
“Veel van de plekken die in het boek staan kende ik wel,” vertelt Sinaya. “Gaandeweg stuit je op onbekendere plekken en je krijgt tips van anderen. De Roode Bioscoop kende ik nog niet, al had ik er wel eens over gehoord. Dat is ook gelijk een van mijn favoriete plekken geworden, ik ben inmiddels vaste klant,” lacht Sinaya. “Het is een te gekke locatie, vroeger was het een bioscoop. Het is een klein zaaltje, heel knus. Je zit echt bovenop de artiest. Qua programmering hebben ze vooral muziek, veelal ook gecombineerd met theater. Ze maken andere keuzes qua muziek dan grotere podia. Ze komen met onverwachte muziek, kiezen niet voor het geijkte commerciële programma.“
Een andere nieuwe plek voor Sinaya is het Pianola Museum. “Dat kende ik al wel als museum. Maar dan denk je, een museum, zal ik daar wel heen gaan?” RebelRelic, een gitarenwinkel in De Pijp was tevens onbekend. “In die winkel vindt veel meer plaats wat betreft muziek dan je denkt. Naast de winkel is er een werkplaats, waar elektrische gitaren worden gemaakt en gerepareerd. Kapitein Zeppos is ook zo’n leuke verborgen plek. Onder studenten is Zeppos wel bekend, maar dan vooral als restaurant en café. Boven hebben ze een theaterzaal, waar muziek gemaakt wordt. De kleine, gekke plekken in de stad waar je ze niet verwacht, in verborgen steegjes, die vind ik het leukst.”
Eerder maakte de fotografe een boek over de buren van het Vondelpark. “Dat was ter gelegenheid van het 150-jarig bestaan van het park. Daarnaast heb ik een buurtboekje gemaakt over de buren van het Rijksmuseum, toen deze na tien jaar weer open ging.” De liefde waarmee Sinaya over de stad praat doet vermoeden dat er meer boeken over de stad zullen volgen. “Poeh, dat weet ik nog niet. Het is een heel gedoe om de boeken te maken. Ik doe alles zelf, bedenk het concept, regel de financiering en geef het boek in eigen beheer uit. Het risico is daarmee ook voor mij.”
Dit fotoboek is anders dan zijn voorgangers. “Ik heb voor een meer kunstzinnige aanpak gekozen. Daarmee is het geen klassiek fotoboek geworden. Op de voorkant staat zelfs geen foto, maar tekst. Met dit boek wilde ik eens wat anders proberen, spelen met typografie en grafische vormgeving. Ook heb ik voor duurder papier gekozen. Dat is wel een gok. Mensen vragen me voor wie dit boek is bestemd. Voor toeristen, aangezien het in het Engels is geschreven? Dat denk ik niet, behalve dan voor de toerist die in cultuur is geïnteresseerd. Het boek is interessant voor mensen in de grafische hoek, fotografen, cultuurgeïnteresseerden en mensen die in de (jazz)muziek zitten. Ik heb voor Engels gekozen vanwege een aantal redenen. Allereerst is Amsterdam een hoofdstad met mensen uit allerlei landen. De stad gebruikt in zijn eigen citymarketing Engels (I Amsterdam), om dat internationale karakter te benadrukken. Daarnaast zijn veel muzikanten afkomstig uit het buitenland. Engels is voor hen makkelijker dan Nederlands. Met het Engels heb ik dus een groter bereik.”
Omdat ze geen uitgever achter zich heeft staan, doet ze de promotie van het boek zelf. “Ik heb een achtergrond in sales en marketing, dus ik stap overal op af. Zo is het me gelukt om een etalage in boekhandel Atheneum te krijgen. Daarnaast krijg ik aardig wat media-aandacht. Het boek heeft in het NRC gestaan: daarin verscheen een artikel van drie pagina’s. Ook in enkele Jazz- en fotografiebladen heeft iets over het boek gestaan. En ik ben geïnterviewd door Radio 6. Wat dat betreft moet je ook een beetje geluk hebben: wordt iets opgepakt of niet?”
Qua aandacht zit het dus wel goed. “Toch is dat geen garantie voor succes. Voorheen betekende een artikel in een grote krant over een boek meteen een grote verkoop. Tegenwoordig is dat helaas niet meer zo. Het verkopen van fotoboeken is onvoorspelbaar geworden. Daarmee loop je een groter risico.”
Een gewaagder boek betekent dat de fotografe een andere definitie van succes hanteert. “Bij andere boeken betekende succes financieel eruit komen, dus niet op het boek hoeven in te leggen. Dit boek is anders. Hierbij vind ik het een succes als het boek door de muziekwereld wordt gedragen.”
‘Amsterdam Capital of Music’ is verkrijgbaar bij boekhandels en via www.sinaya.vrijeboeken.com. Meer informatie: www.sinayawolfert.nl.