Debat ’Fotojournalist of propagandist’

Op vrijdagavond 13 maart was de eerste bijeenkomst in een geplande reeks georganiseerd door de NVF, het journalistiek platform binnen DuPho en de NVJ. De titel is naar aanleiding van de vraag of een fotograaf die voor defensie werkt wel mee kan doen aan een journalistieke fotowedstrijd als de Zilveren Camera.

Nieuwe vertelvormen

Voorafgaand aan de discussie kreeg Dirk-Jan Visser tijd om te vertellen over het uitgebreide project ‘Refugee Republic‘, dat gezien kan worden als een voorbeeld van een nieuwe manier om het journalistieke verhaal te vertellen. Dit project is het resultaat van een samenwerking tussen de fotograaf, een kunstenaar die onder andere tekeningen maakt en een groep programmeurs en een regisseur. Helaas was de internet verbinding niet snel genoeg om het project helemaal te kunnen volgen, maar duidelijk werd wel dat het resultaat flink afwijkt van de klassieke fotoreportage. En dat de kosten ook veel hoger liggen dan die van een reportage, terwijl er over de opbrengsten niets duidelijk werd.

Bedrijfsfotografie

Op zich was te verwachten dat de discussie zich teveel zou toespitsen op het specifieke geval van de foto’s van sergeant Hille Hillenga. Gezien de heftigheid van de discussie was het waarschijnlijk maar goed dat hij niet aanwezig was. Helaas ging in de discussie het bredere punt, namelijk heeft de bedrijfsfotografie een plaats binnen de journalistiek een beetje verloren. De onafhankelijkheid van de journalist is iets dat bij het werken voor of zelfs in dienst van een bedrijf niet meer bestaat. Maar daarbij waren de foto’s van het ministerie van defensie niet de enige die in de ZC meededen. Er zijn immers veel fotografen die hun buitenlandse reportages alleen kunnen doen omdat ze betaald worden door NGO’s, zodat ook daar de vraag naar hun onafhankelijkheid gesteld kan worden. En een fotograaf als Inge van Mill, die in het forum zat, werkt ook voor de IND, waarbij één van die foto’s ook een prijs bij de ZC heeft gewonnen. Duidelijk is dat de discussie niet het antwoord op alle vragen opleverde, maar wel veel stof tot nadenken voor de organisatie van de Zilveren Camera.