Oscar Abolafia exposeert in PRESSROOM
Roger Moore, Audrey Hepburn, Robert Redford: slechts een kleine greep uit de Amerikaanse sterren die celebrity fotograaf Oscar Abolafia voor zijn lens kreeg. Een enorme portfolio heeft hij opgebouwd. Buiten publicatie in prominente bladen is met de foto’s ‘niets’ gedaan. Tot een bezoek van zijn achternicht Ellis Kamerling. “Hij had me uitgenodigd in zijn appartement in New York. Ik zat op de bank, hij op het puntje van zijn stoel. Ik was helemaal flabbergasted toen ik zijn portfolio zag. Hier moet iets mee gedaan worden, dacht ik.” Kamerling zette alles in gang en in 2015 was de eerste expositie van Abolafia een feit. De beelden zijn nu te zien in een derde expositie. Ditmaal in PRESSROOM, onderdeel van Hotel Ink.
In mei 2014 ging Ellis Kamerling naar New York. “Ik wist wel dat hij fotograaf was, maar had nooit echt foto’s van hem gezien. Hij nodigde me uit in hun appartement, waar hij en zijn Nederlandse vrouw Joke al 45 jaar wonen. Het leek alsof de tijd in het appartement al die tijd had stilgestaan. Ik zat op de bank, hij op het puntje van zijn stoel met witte handschoenen aan, toen hij zijn portfolio liet zien. De ene na de andere prachtige foto kwam tevoorschijn. Ze gingen gepaard met prachtige anekdotes.”
“Achteraf dacht ik, dit had ik moeten filmen! Maar ik was totaal verrast door al die foto’s. Ik wist dat we iets met de foto’s moesten doen. In het vliegtuig, op de weg naar huis, bedacht ik een plan om zijn werk te kunnen exposeren. Dat plan heb ik voorgelegd aan mijn compagnon, Cees van der Burgh. We hebben samen een bureau voor interieur en architectuur. Ik realiseerde me al snel dat dit een te groot project zou zijn om alleen te doen. Gelukkig zei hij ja.”
En dus stellen Ellis en Cees alles in het werk om de expositie rond te krijgen. Daarbij komt heel wat werk krijgen. “Oscar is hier niet zo bekend, dus we hebben eerst aan zijn naamsbekendheid gewerkt. Daarvoor hebben we een brandmaker in de arm genomen, om zo een mooi logo te maken. Ook hebben we een Pr bureau ingehuurd, om de promotie te verzorgen.” Gekozen is om het niet in de traditionele kunst- en fotografiewereld te zoeken. “We hebben het bewust meer in de lifestyle hoek gezocht. Binnen de kunstwereld ligt fotografie altijd een beetje gevoelig. Bovendien wilden we met de foto’s een doelgroep uit het hogere segment bereiken en mensen die anders misschien niet zo snel naar een galerie stappen.”
Met de grootst mogelijke zorg zijn de foto’s afgedrukt. “Ook daarvoor hebben we een professional in de arm genomen. Zodat de juiste kwaliteit afdrukken werden gemaakt, op het beste papier. Een lijstenmaker heeft handmatig de lijsten voor de foto’s gemaakt. Het eindproduct is tot stand gekomen dankzij de inzet en passie van een groot aantal mensen.”
De eerste expositie in Loods 6 was een groot succes. “Het bezoekersaantal viel een beetje tegen, het was midden in de twee heetste zomerweken van het jaar. Maar de expositie zelf was een succes. We hebben veel nieuwe contacten gelegd, foto’s verkocht en mensen ontmoet die ons verder hebben geholpen. In de Loods, een gigantische ruimte van maar liefst 900 m2, hingen 80 werken. Dat maakte de expositie extra bijzonder: het komt niet vaak voor dat zoveel werk van een fotograaf te zien is in een expositie.”
Na de expositie in het INK Hotel reizen de beelden verder. “We willen graag exposeren in België, Frankrijk, Duitsland en in Londen. De contacten zijn er. Alleen is tijd soms een issue. We doen dit naast ons reguliere werk, dat maakt het lastiger.”
Hoog tijd om de fotograaf zelf aan het woord te laten. Via Facetime wil hij een interview geven. Zijn vrouw Joke zit naast hem.
Heb je ooit gedacht aan een expositie?
“Ik heb eigenlijk nooit aan gedacht om mijn werk te exposeren. Ik was continue bezig met mijn werk. Mijn foto’s waren wereldwijd te zien in allerlei magazines. Dit is een goede tijd om mijn werk te exposeren. In dit digitale tijdperk is er veel meer waardering voor analoog werk. Volgens Ellis zou juist in Nederland mijn werk omarmd worden. Nederland is een fijn land, met een heel diverse cultuur. Ik vond het een goed idee.”
Hoe was het om voor het eerst de tachtig werken, op groot formaat, bij elkaar te zien?
“Dat was wel bijzonder, maar ik ken de foto’s natuurlijk heel goed. Klein of groot formaat, dat maakt niet uit. Als een foto goed is, dan werkt deze op beide formaten,” vertelt Abolafia. “Ik moest er van huilen, toen ik alle werken bij elkaar zag,” vertelt Joke. “Heel bijzonder.”
Exposeren in Nederland, het geboorteland van je vrouw, maakt dat deze expositie extra bijzonder?
“Ja, op een bepaalde manier wel,” aldus Abolafia. “Je deed altijd heel geheimzinnig over je werk,” voegt Joke toe. “Tja, als verslaggever vertel je niet waar je mee bezig bent,” reageert de fotograaf. “Mijn moeder had het zeker mooi gevonden om de expositie te zien. “De moeder van Joke kwam geregeld over,” legt Abolafia uit. “Als Joke moest werken, dan nam ik haar mee op shoots. Dat vond ze prachtig, ook al was haar Engels niet zo goed.”
In de fotografie is gedurende zijn loopbaan heel wat veranderd. En niet alleen in de fotografie, maar ook in de omgang met beroemdheden. Hoe zie je deze veranderingen?
“Het zou nu moeilijker zijn om dezelfde soort foto’s te maken. In de jaren 60 waren beroemdheden heel coöperatief. Er was veel meer respect voor fotografen en het vak. Gaandeweg veranderde dit. In begin jaren negentig kwamen de eerste digitale camera’s. Aan het einde van de negentiger jaren kreeg iedereen een digitale camera. Tot die tijd hoefden beroemdheden zich geen zorgen te maken over wie hen fotografeerde. Dat waren meestal gerespecteerde fotograferen. Nu kunnen door iedereen foto’s worden gemaakt, op elk moment, met een mobieltje. Degene die de foto maakt kan zich fotograaf noemen, ook al heeft deze daar geen moeite voor gedaan. Ik heb moeten studeren, moeten leren over het licht, snelheid en het werken met film. Ik zag de foto’s pas als ik ze ging ontwikkelen. Nu zie je direct de foto’s, doet de camera het werk voor je en kun je foto’s direct verwijderen.”
“Overal zie je tegenwoordig beelden. Op tv, je mobiele telefoon, je iPad. In de jaren 50 was dit heel anders. Er kwamen steeds nieuwe camera’s en nieuwe lenzen. Als fotograaf was het hard werken om bij te blijven. Soms was ik wel acht uur bezig, met verschillende camera’s en twintig volle filmrolletjes. De romantiek is er een beetje van af. Het is net alsof je een meisje probeert te versieren. De eerste keren dat je haar mee uitneemt, probeer je haar te leren kennen. Pas daarna ga je voor het eerst zoenen. Met een digitale camera is dat anders. 1-2-3 en je hebt je beet.”
De foto’s van Abolafia kenmerken zich door een soort warmte die ze uitstralen. De aandacht die hij heeft voor de fotografie, heeft hij ook voor zijn onderwerp. Hij had vaak een goede connectie met de mensen die hij fotografeerde, soms zelfs een vriendschappelijke band. “Bijvoorbeeld met Audrey Hepburn, dochter van een Nederlandse barones. Ik wilde haar tijdens opnames voor een film fotograferen, maar dat mocht niet. Dus heb ik gewacht tot ze klaar was. Ik heb haar even kort gesproken, haar vertelt dat ik een Nederlandse vrouw heb. Daarna kon ik haar altijd bellen wanneer ik een foto nodig had. Dat vind ik belangrijk: vriendelijk zijn en laten zien dat je de mensen respecteert, zodat zij je ook als fotograaf respecteren. Dat werkt een stuk makkelijker.”
Abolafia maakt nog steeds foto’s. “Ook al zou er niets met de foto’s worden gedaan, toch vind ik het belangrijk om met fotografie bezig te blijven. Ik maak al jaren beelden van Coney Island, de diversiteit aan mensen en de veranderingen. Daarnaast heb ik een hele serie foto’s van tatoeages en piercings.” Hij laat een foto zien van een man die zijn hele rug vol heeft staan met Joods schrift. “Ook maak ik al zo’n twintig jaar foto’s van Russische Joden die tegen Hitler hebben gevochten. Elk jaar is er een parade over Brighton Beach waar ze aan meedoen. Ze hebben een borst vol met honderden medailles.”
Een deel van de foto’s van Abolafia zijn tot en met maart te zien in PRESSROOM, bar en restaurant van het INK Hotel in Amsterdam. In het voorjaar wordt Oscars eerste boek: ‘Icons by Oscar’ gelanceerd.
Meer informatie: www.oscarabolafia.com/ www.oscarabolafia.nl.