Hoe goed een uitgever kan timen. Gedurende de crisis kreeg de auto-industrie in Detroit de volle laag. In dit boek zien we Detroit op schrikbarende wijze in verval. Je zou bijna denken dat alle misère in dit boek door de bankencrisis is veroorzaakt. Maar de twee jonge Franse fotografen begonnen er al in 2005 aan, ruim voordat de banken sputterden.
Een aantal door hen gefotografeerde bouwvallen is al vóór de laatste crisis gesloopt. Detroit is al decennia in verval; de bankencrisis lijkt op het nekschot bij een doodziek dier. Bij de foto’s in dit boek denk je niet meer aan een financiële crisis. Het lijkt er meer op dat een neutronenbom is gevallen. Sommige ruimten lijken overhaast verlaten. We zien politiekantoren met de mugshots verspreid over de vloer, schoollokalen met inktpotjes op de tafels en bibliotheken inclusief boeken. In de tandartspraktijk staat de lamp nog klaar. Je ziet in heel veel foto’s de uitbundige welvaart terug die Detroit ooit genoot. Bijvoorbeeld in de foto’s van rijk geornamenteerde theater-, film- en balzalen.
Net als bij het elders op deze pagina’s beschreven ‘Lost Track’ vraag je je af waarom je je zoveel moeite zou moeten getroosten als iets later zo respectloos in de steek wordt gelaten. De beelden in dit boek zijn zo extreem dat je je ogen bijna niet gelooft. Een zeldzaam geval, waar de waarheid de fantasie inhaalt.
De overzichtsfoto’s zijn, zoals we tegenwoordig gewend zijn in dit genre, razendscherp en megagroot. Ze doen denken aan het werk van Robert Polidori, die een uiterst respectvol voorwoord schreef.
Tekst: Robert Polidori, Thomas J. Sugrue
Steidl, 38×29 cm, 230 blz., gebonden
Engelstalig, ISBN 9783869300429
