Een kind wordt in de Duna Region in de hoorn van Afrika onderzocht tijdens de hongersnood. Foto: © Robin Utrecht

Robin Utrecht heeft met bovenstaande foto de eerste prijs gewonnen in de categorie Best Professional Singles Award bij de Zoom-in on Poverty Global Photo Contest. Deze prijs is in het leven geroepen door de directeur van het Chinese staatspersbureau Xinhua News Agency en de UNDP, de organisatie van de Verenigde Naties voor ontwikkelingssamenwerking. Via Skype sprak ik even met Robin Utrecht, die momenteel voor ANP in Tokio zit.

Allereerst gefeliciteerd met weer een prijs.
Dank je wel.

Kun je wat vertellen over de foto waarmee je gewonnen hebt.
Ik heb de foto twee jaar geleden in Ethiopië gemaakt. Ik ben toen op bezoek geweest bij drie projecten van Artsen Zonder Grenzen. Deze foto heb ik op de eerste dag gemaakt. Een vader kwam met een heel ziek jongetje bij een post [van Artsen Zonder Grenzen] aangelopen en op de foto zie je het eerste contact van de arts met met jongetje. De jongen ligt op de schoot van de vader en kijkt heel angstig naar de dokter. De twee handen die je op de foto ziet onderzoeken de opgezwollen buik van het jongetje.

Heb je deze foto voor het ANP [de werkgever van Robin Utrecht] gemaakt?
Nee, deze foto is een eigen project. Het heeft niets met het ANP te maken en ik heb het ook niet aan ANP geleverd.

Waarom heb je deze foto ingestuurd?
Ik heb totaal acht foto’s ingestuurd, waarvan er zes uit Afrika van hetzelfde project en twee beelden uit Colombia die ik dit jaar heb gemaakt. Ik vond dit wel een erg indrukwekkende foto, ook hoe het jongetje kijkt. Het was vooral de blik van het jongetje.

Deze foto is van een eigen project zeg je. Hoe belangrijk is het dat je juist met je eigen werk een prijs wint? Of maakt het je niet zoveel uit of het nu een foto is in opdracht?
Het is erg mooi dat mijn eigen werk ook beloond wordt. Bijzonder aan deze prijs is dat Xinhua een heel groot persbureau is met in elk land hun eigen fotografen. Dus ik neem aan dat er heel veel foto’s zijn ingestuurd. Dan is het wel bijzonder ook nog een eerste prijs te winnen.

De Xinhua Award is nieuw, en niet heel erg bekend. Hoe kom je erbij om mee te doen met zo’n wedstrijd?
Dat is eigenlijk via Rick Nederstigt [voormalig collega bij het ANP, red] gegaan. Ik had ook nog nooit van de prijs gestuurd. Rick stuurde mij twee maanden geleden een mailtje en dacht dat ik vast ook wel mooi beeld had dat ik de afgelopen tien jaar had gemaakt en die speciaal op dit onderwerp sloegen. Dat is de reden dat ik heb ingestuurd.

In een hiv clinic worden mensen aan medicijnen geholpen en worden ze gratis getest op HIV. - Foto: © Robin Utrecht

Je hebt ook bij de YIPPA gewonnen. Hoe belangrijk is het om dit soort relatief onbekende prijzen te winnen?
Het is hartstikke leuk. En met beide wedstrijden heb ik gewonnen met mijn eigen projecten. Dat vind ik juist superleuk. Ik probeer ieder jaar twee eigen projecten in het buitenland te doen waar ik eigenlijk al mijn geld insteek. Met de verkoop van de foto’s hoop ik de reis dan weer wat terug te verdienen. Dat is moeilijk, maar de reizen zijn iets wat ik heel graag wil. Het is voor mij een verdieping in de fotografie, naast het snelle werk dat ik voor ANP maak. Daarom vind ik het wel extra mooi om met dit soort reizen deze prijzen te winnen. Vorig jaar won ik ook met een eigen project een prijs bij National Geographic.

Wat ga je doen met de $5000,00 die je hebt gewonnen bij Xinhua?
Die ga ik weer in een nieuw project stoppen denk ik.

De prijzen die je hebt gewonnen zijn met foto’s over armoede, hiv en dergelijke. Zijn dat ook de onderwerpen waar je je op richt in je eigen werk?
Nee, dat is niet echt de bedoeling. Ik was twee jaar geleden sowieso in Ethiopië, ik heb daar namelijk een portretserie van verschillende stammen gemaakt, en toen kwam ik in contact met AzG die ook een project in Ethiopië hadden. Dat is de reden dat ik beide onderwerpen heb gedaan. Maar project in Zuid-Afrika had niets met armoede te maken, het was een besnijdenisritueel. De traan was dan ook niet vanwege de zieligheid. Ik wilde juist niet de zieligheid van de foto opzoeken.

Je zit nu in Tokio, ben je daar alleen voor het ANP?
Ik ben hier inderdaad voor het ANP, om het turnen te fotograferen. Dat is nu klaar en ik ga nu een week mijn eigen project fotograferen.

Wil je ook vertellen wat je gaat doen?
Ik ga een paar verschillende series maken over jongeren in Tokio en we gaan iets over worstelaars doen. Daarnaast fotografeer ik ook wat ik nog meer tegenkom. Vaak lopen dingen ook anders dan je denkt, of lukt het niet helemaal.

Combineer je vaker een reis voor het ANP met je eigen project?
Dit is eigenlijk de eerste reis waarbij ik heb gevraagd of het goed is als ik wat langer blijf. Op eigen kosten uiteraard. Normaal maak ik mijn reizen helemaal los van het ANP. Dit jaar ben ik in Namibië en Peru geweest.

Nu ga je weer prijzen winnen met je eigen project? Want je wint aardig wat.
Geen idee of ik weer wat ga winnen hahaha. Maar ik heb inderdaad geluk gehad ja.

Is het geluk?
Gedeeltelijk is het wel geluk denk ik. Voor een ander deel is het ook goede foto’s maken. Met deze prijs zijn uit de hele wereld foto’s opgestuurd. Dat ik dan net win, is dat dan geluk of puur kunde? Ik denk een combinatie van beide. Je moet gewoon een steengoede foto maken en die opsturen en een beetje geluk hebben dat je verder komt.

Deel dit bericht met je vrienden.