Review – lezer test Tamron SP 24-70mm f/2.8 DiVC USD in de praktijk
Eind vorig jaar is de nieuwe 24-70 mm van Tamron geïntroduceerd. Het is de enige lichtsterke f/2.8 standaardzoom voor fullframe mét beeldstabilisatie. Een test van deze lens is te vinden in Pf nr. 9 van 2012. Pf-lezer Michel Mulder kreeg de kans om de lens in de praktijk te proberen. Hieronder zijn bevindingen:
Michel Mulder:
Als je de lens in je handen hebt, valt als eerste op dat hij er robuust en degelijk uitziet en voelt. Zelfs over goede afdichtingen is nagedacht, waardoor de lens ook in minder droog weer gebruikt kan worden. Wat opvalt wanneer je hem op een Canon gebruikt, is dat de scherpstel- en zoomring omgedraaid zitten ten opzichte van de Canonlenzen, wat even wennen is.
Eenmaal op de Canon EOS 5D Mark III geschroefd, kwam ik erachter dat de scherpte niet helemaal lekker lag. Ik moest echt met de AF fijnafstemmingaan de gang om dit te verbeteren. Het lukte mij niet om in de 70mm stand dit 100% goed te krijgen, de scherpte lag nog steeds net iets voor het scherpstelpunt. Fabrieksfoutje? In de groothoekstand wilde het wel lukken. Hier rekening mee houdend ben ik een aantal testen gaan doen. Ik was eigenlijk met name nieuwsgierig hoe deze lens zou presteren in situaties waaronder ik veel fotografeer: dat is met weinig bestaand licht en met kunstlicht (o.a. jazz optredens). Bij deze opnames gebruik ik vaak de hoge ISO’s en volle lensopening en soms lange sluitertijden vanuit de hand. Ook heb ik een paar standaardtesten gedaan (o.a. de bekende muur) om snel te zien wat dit objectief in zijn mars had. Hier viel de vignettering en de onscherpte in de hoeken op. Wat mij verder eigenlijk gelijk opviel was de snelle autofocus. In het grijze verleden heb ik ook wel eens een objectief van een ander merk dan Canon gekocht, maar na 2 weken weer ingeruild voor een Canon. De trage autofocus was toen namelijk één van de redenen dat ik in het verleden weer terugkwam bij een objectief van Canon. De Tamron is snel en bovendien ook stil, wat erg prettig is wanneer je wilt gaan filmen. Ditzelfde geldt ook voor de “stabilizer”. Tamron noemt het VC (Vibration Compensation), en die werkt erg goed en snel.
Ik heb bij de test één portretopname zitten met veel tegenlicht waarbij ik op het oog scherpstelde en dit was ook nauwelijks een probleem, snel en juist, ondanks het lage contrast op deze plek. Gelijk is ook goed te zien dat het met de chromatische aberratie ook wel o.k. zit. Dit ziet er erg goed uit. Op deze opname heb ik ook de lenscorrectie van Lightroom v4 losgelaten, waarin je meteen kan zien wat er met de vignettering gebeurt.
Al met al moet ik concluderen dat dit toch wel een heel interessant objectief is, afhankelijk van wat je er mee fotografeert. In mijn geval: portret, mode en reportage. De correctie in Lightroom werkt ook gewoon goed, waardoor het prijsverschil met de Canon [de Canon EF 24-70 f/2.8L II USM, red] toch wel grote rol kan gaan spelen.
Stof tot nadenken 🙂
www.michelmulderfotografie.nl
Dezelfde foto als hierboven met lenscorrectie vanuit Lightroom v4
ISO 100, 70mm, f/2.8, 1/200 sec
