De Sigma DP3 heeft enkele beperkingen. De opvallendste is misschien wel de reden om deze versie te kopen, namelijk een vaste brandpuntsafstand van 50 mm op een APS formaat sensor, een licht teleobjectief dus.
De tweede beperking is de snelheid van het AF-systeem, dat alleen bij voldoende licht redelijk werkt, anders wordt het wat traag. De echte beperking zit in de onbehoorlijk toenemende hoeveelheid ruis bij het verhogen van de ISO-waarde, waarbij ook de kleur snel minder uitgesproken wordt. Als je echt hard bent, is het een camera die bij ISO 100 moet worden gebruikt. Maar dan is wat er uit komt wel echt heel mooi. De RAW bestanden worden nog niet geopend door de Adobe software, waardoor je het met JPEG moet doen.
De manier waarop de sensor kleur vastlegt heeft daarnaast een beprekende uitwerking op de kleurnauwkeurigheid. Bij hogere ISO-waarden neemt deze hard af. Fotograferen met ISO 100 betekent redelijk helder weer, de studio of anders altijd een statief meenemen. Dat is natuurlijk een beperking die we niet meer zijn gewend met digitale camera’s die allemaal moeiteloos lijken te werken bij hoge gevoeligheden die soms reiken tot boven de officiële bovengrens van de ISO standaard.
Wanneer je besluit dat je die beperkingen accepteert krijg je een enigszins eigenwijze camera. Maar er zitten redelijk wat handige mogelijkheden op. Zo kun je aan veel knoppen een functie naar wens toewijzen. Als zoeker is er alleen het scherm achterop, dat is mogelijk ook een beperking. Handmatig scherpstellen werkt met elektronische sturing. Het scherm kan het centrum van het beeld vergroot weergeven, een andere optie is de afstandsschaal onder in het beeld die redelijk nauwkeurig is. Een extra optie bij het automatisch scherp stellen is om het bereik te beperken. Dat levert wat extra snelheid op, want het zoeken naar de scherpte duurt minder lang. En als alles goed gaat krijg je heel mooie bestanden. De scherpte waarmee details worden weergegeven is echt hoger dan bij camera’s met een Bayer filter patroon, en er is een wat hogere detaillering te meten dan bij een normale sensor met evenveel pixels, maar echt niet zoveel meer als Sigma suggereert. Voor fotografen die precies het soort foto’s willen maken waar deze camera echt heel goed in is, scherpe opnames bij ISO 100, kan de Sigma Merill DP3 een prima keuze zijn.
