Review – Op de testbank: Olympus OM-D E-M5
In februari 2012 kon ik al even op pad met de Olympus OM-D E-M5. Een dag fotograferen met een beta-sample gaf een goede indruk van de camera, vooral als het gaat om de bediening van de camera. Want over de beeldkwaliteit kon nog niets definitiefs gezegd worden. Dat kan nu wel, want ondertussen heb ik met een productierijp exemplaar van de Olympus OM-D mogen werken. Het is een bevestiging van wat ik al verwachtte.
De bediening van de Olympus OM-D EM5 is vanzelfsprekend niet totaal anders dan bij het pre-productiemodel geworden. De Olympus OMD is een fijne kleine camera. Voor sommige fotografen misschien te klein, want door de compacte behuizing zijn de knoppen noodgedwongen ook erg klein. Het is dan wel handig dat je de nodige knoppen naar eigen behoefte een voorkeursfunctie kunt geven. Dat gaat ver, want je kunt zelfs een curve aanpassen tijdens het fotograferen. Een unieke functie. Zo heeft de Olympus OM-D nog wel meer eigenzinnige functies. Het is bijvoorbeeld de eerste camera waarbij je tijdens het fotograferen een waarschuwing ziet voor de hoge lichten en/of de schaduwen. Onze gebeden zijn gehoord! Je kunt het eigenlijk zo gek niet bedenken, of je kunt het instellen. Dat heeft ook een keerzijde, want je bent wel even bezig met het uitvogelen van wat het prettigste werkt en het menu is wel erg uitgebreid.
Goed ingesteld heb je aan de Olympus OM-D een prettig metgezel. De scherpstelling werkt snel, ook de tracking is over het algemeen doeltreffend. De elektronische zoeker geeft voldoende informatie, maar zeker als je meerdere opnames achter elkaar wilt maken moet je de zoeker goed afstellen. Standaard wordt namelijk steeds de gemaakte foto (kort) getoond, maar dat is bij meerdere beelden per seconde irritant omdat je dan het onderwerp niet meer kunt volgen in de zoeker. De zoeker bevalt mij zodanig, dat ik die vooral gebruikte om te fotograferen, hoe goed het kantelbaar scherm ook is.
Met RAW haal je sowieso het beste uit de bestanden van de Olympus OM-D. Ook bij de ‘gewone’ foto’s. De beeldkwaliteit van die bestanden is uitstekend, zeker voor het Micro Four Thirds formaat. Ze halen het niet bij een fullframe sensor, dat zal niet verbazen. Maar ISO 6400 is prima bruikbaar, ook ISO 12800 zou ik in bepaalde gevallen nog wel inzetten. Met de juiste instellingen voor de ruisonderdrukking kun je een heel eind komen. Het is een grote vooruitgang ten opzichte van de eerdere Olympus modellen van het Micro Four Thirds Systeem. De hele ISO reeks is in de volle resolutie te bekijken en te downloaden. Het gaat hier wel om de JPEG’s rechtstreeks uit de camera met de standaard ruisonderdrukking. Wat betreft het aandeel ruis is ook ISO 25600 nog acceptabel, maar ik vind zelf het verlies aan scherpte, en dus detaillering, te groot. Dat is een keuze.
Een van de unieke eigenschappen van de Olympus OM-D E-M5 is de nieuwe beeldstabilisatie in vijf richtingen. Dat is handig bij fotograferen, maar nog zinvoller bij filmen. In onderstaande film, gemaakt door stagiair Daphne Meijers tijdens een optreden, is goed te zien hoe de beeldstabilisatie functioneert. Alles is uit de losse hand gefilmd en toch is het beeld vrij stabiel. De lichtomstandigheden zijn niet optimaal. Helaas is het geluid vrij slecht, mede omdat dicht bij de luidsprekers gefilmd is. Des te meer is het jammer dat je geen externe microfoon aan kunt sluiten. Maar met een externe audiorecorder en dat goed synchroniseren kun je ook prima werken.
http://vimeo.com/40594580
Een uitgebreide test van de Olympus OM-D E-M5 is te lezen in Pf nummer 5, dat eind mei 2012 verschijnt. In de onderstaande galerie kun je alvast wat foto’s bekijken. De testfoto’s van de Olympus OM-D E-M5 zijn hier ook in hoge resolutie te bekijken.
