De Nikon D7100 is het huidige topmodel van Nikon in de reeks camera’s met wat Nikon een DX-formaat sensor noemt. Die sensor is iets minder dan half zo groot als het klassieke kleinbeeld formaat, en daardoor wordt zo’n camera dan al snel in de amateur klasse geplaatst. Toch is die kleinere sensor eigenlijk het enige wezenlijke verschil met een D600. En tenzij je de D4 als enige professionele model ziet wordt de grens tussen de verschillende categorieën er niet duidelijker op. Maar dat verschil is natuurlijk ook nauwelijks van belang, het gaat er uiteindelijk om of je met een camera kunt doen wat je er mee moet doen, namelijk de foto’s maken die je wilt of moet maken. En willen of moeten is natuurlijk uiteindelijk het verschil tussen amateur en professional, hoewel je natuurlijk beroepsmatig het beste werkt als het niet alleen moeten is.
24 miljoen
De Nikon D7100 sensor beschikt over 24 miljoen pixels, de bestanden zijn ook echt heel precies 4000 x 6000 pixels, en er is afgezien van het plaatsen van een anti-alias filter voor die sensor. Een kleine rekensom leert dat de pixels nog kleiner zijn dan die van de D800. De kans op moiré wordt natuurlijk steeds kleiner met het afnemen van de maat van de pixels. De bepalende factor is daarbij de kwaliteit van het objectief, en daar ligt natuurlijk de uitdaging voor de fabrikant. Ik kreeg de D7100 in de ‘kit’ uitvoering met een 18-105 mm objectief. Die combinatie is natuurlijk zo gemaakt dat er een aantrekkelijke prijs aan gekoppeld kan worden zodat het geheel niet alleen handig universeel bruikbaar is voor de consument door het handige bereik vaan beeldhoeken, maar ook niet al te veel geld gaat kosten.
Ruis
De ISO-gevoeligheid kan worden gekozen met ISO6400 als hoogste, plus de optie om daar nog twee stappen overheen te gaan. De pixels zijn de kleinste die je in een Nikon reflex kunt aantreffen, en het is duidelijk dat er daardoor iets meer ruis in de foto’s komt dan bij modellen met wat grotere pixels. Ruis blijft altijd een smaakkwestie, ikzelf zou zo’n camera best bij ISO 6400 willen gebruiken, maar voor anderen is ISO 800 bij de Nikon D7100 mogelijk al de grens. Overigens verschijnen er pas bij ISO waardes boven die 6400 in de kleurvlekken in de neutrale stukken van de opname. Verder moet je natuurlijk incalculeren dat de ruis die je bij weergave op 100% ziet door de grote bestanden bij normaal gebruik grotendeels uit zicht verdwijnt. U kunt zelf een aantal opnames bij verschillende gevoeligheden bestuderen. Door het ontbreken van het Anti-alias filter levert de camera in principe extra scherpe opnames, de grens van de scherpte wordt dan bepaald door de kwaliteit van het objectief. De 18-105 ƒ/3.5-5.6 is door de constructie natuurlijk niet het beste dat Nikon in huis heeft, maar toch zie je ook bij opnames van dit objectief een enkele keer moiré opduiken, wat aangeeft dat het waarschijnlijk precies zo goed is als voor deze camera zinnig is. De vertekening wordt ofwel in de camera, dan wel in de RAW software moeiteloos verwijderd, net als andere ongerechtigheden als lichtafval en kleurfoutjes. Om de gewenste scherpte ook in de hoeken van de foto’s te krijgen is de volle opening niet toereikend, maar bij diafragma 8 ziet alles er prima uit. De beeldstabilisatie in het objectief maakt mij althans een beetje te optimistisch, de grens voor bewegingsonscherpte is dan toch snel overschreden. En je ziet dat natuurlijk maar al te goed bij een dergelijke resolutie.
Groothoeken
Waar je merkt dat het DX-formaat toch anders wordt behandeld dan het FX-formaat is bij de verkrijgbaarheid van objectieven met een vast brandpunt. Die zijn er eigenlijk alleen voor het FX-formaat. Natuurlijk passen die allemaal, daar zorgt Nikon nu eenmaal heel goed voor, maar de reeks is minder gangbaar door de 1,5x cropfactor die voor elke brandpuntsafstand geldt. De Nikon D7100 biedt de gebruiker twee SD kaart sleuven, met de bekende opties om ze na elkaar dan wel gescheiden met een verschillend doel te gebruiken. Video hoort vanzelfsprekend ook tot de opnamemogelijkheden. En de ingebouwde flitser kan gebruikt worden om externe Nikon speedlights aan te sturen, alles met TTL-meting, waarbij net als bij andere nieuwere Nikon modellen de ingebouwde flitser ook uitgeschakeld kan zijn tijdens de eigenlijke opname. En het scherm lijkt ook weer groter geworden, maar het bij oudere Nikon modellen gangbare beschermende dekseltje ontbreekt.
