Retro is een hippe term, maar het kan verschillende dingen betekenen denk ik. Zo kan het een lege huls van enkel de vorm zijn, maar het kan ook het teruggrijpen zijn naar mogelijkheden die in de loop van de jaren door de nieuwe ontwikkelingen in een soort evolutie langzaam uit zicht verdwenen zijn en die door sommige mensen dan gemist worden. De Nikon Dƒ is een combinatie van beide. Voor de vormgeving is heel duidelijk teruggegrepen op modellen uit de F3 en FE tijd, vooral bij de uitvoering in chroom is dat goed te zien vind ik, de dunne heldere randjes rondom de vlakken met zwart, naar ik aanneem, namaak leer. Maar de oude mogelijkheden zijn ook terug. Misschien maar van beperkt belang, maar het is mogelijk om redelijk oude objectieven weer met gekoppeld diafragma te gebruiken. En verder passen vrijwel alle ooit gemaakte Nikon objectieven op deze Nikon Dƒ. En die hele oude objectieven bieden waarschijnlijk niet de hoge scherpte die bij de huidige digitale camera’s nodig is, maar ze bieden mogelijk wel een eigen sfeer, die je dan kan terug vinden in een speciale onscherpte, lichtafval en andere afwijkingen die door de digitale camera natuurlijk genadeloos worden vastgelegd. Bij handmatig scherp te stellen objectieven zal het AF systeem wel melden of de scherpte klopt, dat systeem werkt met elk gekozen focuspunt. Maar wat handig is, en wat ook teruggrijpt op hoe het vroeger was, is dat de belangrijkste instellingen met knoppen gedaan worden, waardoor je van bovenaf direct kunt zien hoe de verschillende belangrijke instellingen zijn gekozen.
Het gaat dan om ISO en belichtingscompensatie die samen aan de linkerkant zitten, en de sluitertijd rechts, samen met de instelling voor de werking, P,A,S of M. Alle knoppen blokkeren en hebben kleine knopjes die ingedrukt moeten worden om ze te kunnen verdraaien. Alleen het diafragma zie je niet bij de moderne objectieven die daar immers geen ring met handige getallen meer voor hebben. Daarvoor moet je dan toch het kleine LCD schermpje bovenop raadplegen. En de sluitertijden knop geeft alleen maar een correcte keuze weer in de S of de M instelling. In de A of P instelling wordt de stand van die knop uiteraard genegeerd. Stel je die knop in op de wat vreemde aanduiding ‘⅓ step’, dan kun je de sluitertijd juist met het instelwiel kiezen, zoals bij de gangbare digitale Nikon camera’s het geval is. Het andere instelwiel dient dan om het diafragma in te stellen bij de moderne Nikon objectieven. Tenslotte kan er een ‘echte’ draadontspanner gebruikt worden, de ontspanknop heeft de daarvoor benodigde schroefdraad aansluiting. Maar het is verder wel helemaal een moderne digitale camera, dus kan er ook via een WIFI aansluiting en een mobiel gewerkt worden, en het Nikon CLS flits-systeem wordt ook volledig ondersteund. Ondanks al die mechanische instellingen en de degelijke bouw is het gewicht mooi gering gebleven. De camera voelt heel goed in de hand, misschien kan ik daarvoor het woord vertrouwd ook gebruiken, ik heb ook met de oude voorbeelden gefotografeerd. En zeker de chroom uitvoering heeft een heel duidelijk opvallend karakter wat je als fotograaf kan helpen als je bij de klanten de indruk wilt vermijden dat je een ‘gewone’ camera gebruikt, zoals zij die zelf ook hebben. Verder is, een detail voor de liefhebbers, het Nikon logo voorop weer het oude, elders vindt je de moderne cursieve versie wel, zoals achterop onder het LCD scherm.