Micro-Four Thirds is een geheel nieuw systeem, daar wordt op dit moment nog niet een nieuwe vormgeving aan gewaagd, vandaar dat de Lumix G1 er uitziet als een – heel kleine – spiegelreflex camera. Net als bij een compact camera wordt de sensor gebruikt om een videosignaal te genereren dat het zoekerbeeld levert.
Dat zoekerbeeld is natuurlijk voor veel fotografen het allerbelangrijkste, en de ervaringen met zo’n elektronische zoeker waren tot nu toe matig. Maar de Lumix G1 beschikt zowel voor het beeldscherm achterop, als voor de ingebouwde EVF, over een LCD scherm met 460.000 pixels, dus flink wat meer dan de 320.000 pixels van de nieuwste spiegelreflexen.
Ook de voordelen van zo’n zoeker zijn goed gebruikt: volgens de specificaties zijn er zowel een live-histogram als een overbelichtings-waarschuwing mogelijk tijdens het instellen van de belichting, op dat laatste hebben we dan wel erg lang moeten wachten, maar beter laat dan nooit, een heel handige optie!.
Net als bij een compact werkt de autofocus natuurlijk met contrastherkenning op de sensor, meestal een wat langzamer systeem dan je zou willen. Maar bij de Lumix G1 is de uitlees frequentie van de sensor opgevoerd tot 180 Hz, wat een flinke versnelling van de AF zal opleveren, het AFD systeem wordt ook in staat geacht om bewegende onderwerpen te volgen.
Uiteraard past Panasonic alle slimmigheid die ze in de compacts hebben ontwikkeld ook in dit systeem toe: gezichtsherkenning, detectie van beweging die tot een kortere sluitertijd/hogere ISO leidt, en ook zaken als intelligente scène herkenning.
