De Leica T is een bijzondere camera, het uiterlijk en de bediening die helemaal via een aanraakscherm verloopt en dan nog details zoals de speciale manier waarop de draagriem bevestigd wordt, het zijn zaken die de Leica T tot een bijzondere camera maken.
De beeldkwaliteit van de Leica T laat onder normale omstandigheden weinig te wensen over.
Visoflex
De Leica T deelt enkele dingen met de Leica M, waaronder de elektronische zoeker die de oude naam visoflex draagt. Ook kunnen via een adapter de M objectieven gebruikt worden. Maar waar de M toch nog een mechanische camera is met digitale werking, de T is door en door digitaal en daarmee een moderne camera. En als moderne digitale camera mist deze camera de bijzondere positie zoals de M die inneemt en moet hij dus ook gewoon met andere gelijksoortige camera’s vergeleken worden. Het is dan een systeemcamera met verwisselbare objectieven. Het aanbod aan eigen objectieven is gering en alleen die leveren auto-focus. Die objectieven zijn van de bekende Leica kwaliteit, hoewel de 23 mm in de uiterste hoeken wel iets meer onscherpte laat zien dan je zou verwachten. Maar op een aantal andere punten is de T toch wel een mindere camera dan andere moderne digitale camera’s. De hoge ISO levert meer ruis dan gangbaar is, het AF-systeem is niet echt snel en het grootste probleem is de wachttijd tussen opnames. Pas wanneer een foto naar de geheugenkaart is weggeschreven kun je de volgende foto maken en in die tijd is er ook geen zoekerbeeld. Na het maken van een reeks foto’s duurt dat echt vervelend lang.
Snel wisselende situaties zijn lastig, na een opname duurt het even voor je de volgende kunt maken.
Fotograferen
Je kunt ondanks die beperkingen nog steeds prima fotograferen met de Leica T, maar echt werken lijkt me vrijwel uitgesloten, tenzij je altijd heel rustig kunt fotograferen waardoor je misschien niet eens merkt dat sommige dingen wat lang duren. Dan blijft voor mij het enige probleem het ontbreken van de waarschuwing voor overbelichte stukken van de foto’s, een instelling die ik vrijwel onmisbaar vind.
Aanraakscherm
Het gebruiken van een aanraakscherm voor het bedienen van de camera is even wennen, maar wanneer de camera eenmaal is afgestemd op je wensen heb je het menu eigenlijk bijna niet meer nodig. Gelukkig kent de Leica T de optie om een drietal gebruikersinstellingen aan te maken waarin alle instellingen van de camera zijn opgeslagen zodat je heel snel kunt wisselen tussen verschillende omstandigheden, als je die instellingen althans daarvoor aangemaakt hebt. Ook kun je in die instellingen vastleggen welke onderdelen van het menu zichtbaar zijn, de overige laten zich dan toch snel oproepen. Hoeveel problemen in software updates voor de camera opgelost kunnen worden is nooit te zeggen, maar het lijkt me dat er nog wel iets aan de Leica T bijgesteld moet worden voor de werking net zo mooi is als de buitenkant.
Een detail op 100%.
Een detail op 100 %
Bij deze ISO instelling begint de beeldkwaliteit wel te leiden onder de hoeveelheid ruis.
