Ter gelegenheid van het 60 jaar geleden op de markt komen van de Leica M3, de eerste M-camera, brengt Leica een speciale gelimiteerde editie van de M-P camera op de markt, de „Leica M Edition 60”.
De set bestaat uit de Leica M-P camera (type 240) en een Leica Summilux-M 1:1,4/35 mm ASPH., beide in een door Audi-design ontworpen uitvoering en speciale verpakking.
Deze Leica M edition60 is de eerste digitale camera die helemaal is teruggebracht tot de essentie van het fotograferen.
De belichtingstijd, het diafragma, de afstandsinstelling, de kadrering en de ISO-gevoeligheid, dat zijn de enige zaken die in te stellen zijn. Op de plek waar het LCD-scherm wordt verwacht zit nu een instelschijf voor de ISO-gevoeligheid. Alle opnames worden als RAW-bestand weggeschreven in het standaard DNG bestandsformaat en kunnen verder worden bewerkt in de meegeleverde versie van Adobe Photoshop Lightroom. De fotograaf kan zich volledig op de basis van het fotograferen storten, kijken wat er op de foto moet komen, scherpstellen, belichting regelen en op het juiste moment afdrukken. Deze beperkte opties worden bij de M-60 gecombineerd met hoogwaardige digitale techniek, die echter geen aanleiding biedt om af te leiden van de kern van het fotograferen.
Als materiaal om de camera te maken is gekozen voor hoogwaardig staal bij alle aan de buitenkant zichtbare metalen delen van de camera. De set wordt in een beperkte en genummerde oplage van 600 geproduceerd, met een nummering van 001/600 tot 600/600. Vanaf oktober 2014 is de camera leverbaar, met een richtprijs van € 15.000 voor de camera en het objectief.
Dit is toch niet leuk meer! En dan bedoel ik niet het concept, van een klassieke, doch digitale meetzoeker camera, zonder lcd scherm. Nee, daar kan ik de uitdaging nog wel van inzien, sterker nog, ik denk dat je met deze camera serieus terug gaat naar de essentie van het fotograferen. Namelijk het bedenken van de foto voordat je de knop indrukt.
Nee die prijs, die is niet leuk meer, 15.000 euro. Misschien zit ik er een paar euro naast in mijn berekening, maar als ik mijn wishlist afloop, dan kom ik toch een heel eind met dit bedrag. Een Leica M Monochrom met 50mm lens, een Leica T met 35 mm lens en dan om het vol te maken een leuke Canon 7D mkII of een Nikon D750. Voor beide merken heb ik al lenzen, dus daar kan ik op bezuinigen.
Ik hou van Leica, alhoewel ik maar een hele bescheiden Leica C-Lux heb en een Leica III. Maar dit is toch zo ongeveer de grens van absoluut bizar. Dan maar een Leica M3 met een hele hele (herhaling) hele dure lens erop. Oh nee, met een extra tas die voor me gedragen wordt, dan kom ik met die 15000 euro heel heel ver.
Niemand vraagt jou deze camera te kopen. Maar je zou het toch kunnen overwegen. Leg ‘m in de kluis. Verkoop ‘m over een paar jaar. Praten we nog eens over de prijs. Het is een collector’s item, een aandeel in een iconisch merk. Leica heeft als klein Europees merk een manier gevonden om te overleven. Als liefhebber van dit iconische merk zou je dat ook kunnen toejuichen.
Bovendien vermoed ik dat Leica eerst maar eens uitprobeert of er überhaupt markt is voor zo’n digitale M3. Om de gigantische researchkosten op slechts enkele test camera’s (die handig als collectors items uitgebracht worden) enigszins te compenseren, lijken die 15 duizend euri me goed te begrijpen, en in deze context heel redelijk. Helaas ben ik geen kapitaalkrachtige tester …