Jan van Breda (55) is een laatbloeier, pas op zijn 46e besloot hij naar de fotoacademie te gaan. Maar vele laatsten zullen de eersten zijn. Hij glorieert met een permanente tentoonstelling in de Amsterdamse Hermitage, was favoriet op een expositie in het Leslie Lohman Museum in New York, en schittert wekelijks in Het Parool met foto’s waarvoor Erwin Olaf z’n petje afneemt.
Zijn werk ligt dicht tegen dat van Olaf aan wordt gezegd. Van Breda ziet dit als een compliment: “Ik ben dol op zijn werk. Net als Koos Breukel waardeert hij mijn werk enorm. Erwin doet altijd heel lang over zijn portretten. Ik heb zelf model voor hem gestaan, begin jaren tachtig. Volgens mij werkt hij nog steeds analoog. Ik ben altijd zo klaar. Voor dagbladfoto’s moet het vaak snel. Ik wil mensen geen kunstjes laten doen. Ik probeer schilderachtig licht te krijgen in alle donkerte. Wil geen rommel eromheen.”
Ondanks zijn staat van dienst, weet Van Breda nog niet aan welke projecten hij in de toekomst graag zou willen werken. “Een fotoboek? Die lopen voor geen meter. Ik heb het geprobeerd met de serie voor de Hermitage. Dat is niet van de grond gekomen. Internet? Weet niet. Ik heb niet zoveel ideeën meer. Het meeste is al gedaan of al gemaakt. Ik ben nog aan het broeden. Een boek lijkt me leuk. Maar niet alleen een fotoboek. Een boek met tekst. Over mijn idiote leven. Ik schrijf ook. Heb veel meegemaakt. Zelfs nog even hoer gespeeld. Met drieduizend kerels liggen neuken. Dan heb je wel wat verhalen.”
