Bruidsfotografie bevindt zich in dynamisch vaarwater. Van onderaf komen niet-professionele fotografen en prijsvechters de markt op, terwijl het topsegment steeds professioneler werkt.
Technisch vakmanschap blijkt een te dunne basis. Er wordt een beroep gedaan op het inhoudelijk vakmanschap van de fotograaf. Eigen visie, eigen stijl van werken en regisseurskwaliteiten werden steeds belangrijker.
Voor sommige fotografen is deze overgang te groot. Ze gooien hun lensdoekje in de ring. De afgelopen jaren stopte een groot aantal bruidsfotografen met hun werk. Voor hen was de aardschok te groot. Ze misten de slag naar digitaal of raakten het gevoel met de markt kwijt. Anderen gingen de uitdaging aan en veranderden. Sommigen pasten hun prijs en marketingstrategie aan, andere fotografen probeerden hoger in de markt terecht te komen. Daar was en is immers nog steeds genoeg te verdienen.
Om de laatste zin aan te vullen: m.i. zal het topsegment alleen maar hogere prijzen gaan rekenen. En terecht! Nederland en België kent een aantal zeer getalenteerde bruidsfotografen die naar het inkomensniveau van de VS en GB zullen stromen. Daar wordt zonder blikken of blozen 10.000 dollar (en equivalent) of meer besteed aan het vastleggen van de eenmalige gebeurtenis van een trouwdag. Deze vorm van fotografie wordt steeds vaker (h)erkend door klanten.
Dit soort bedragen zijn alleen voor de zeer welgestelde mensen weggelegd of in het buitenland.. Hier in Nederland zijn we daarvoor te nuchter en teveel op de centen.. Veel mensen zien de toegevoegde waarde van een vakfotograaf niet, en gaan maar al te graag over op iemand die wel een foto maakt omdat dat zo lekker goedkoop is…. En dat klopt.. Dat zie je ook op de foto;s terug.. ;) Maar het is de klant die beslist.. En waar denk jij die bedragen te halen die je noemt als een 10mille ? Da’s toch helemaal niet realistisch of wel @sonja ?
@ Sonja van Driel: Zou je me de naam kunnen noemen van een fotograaf die zoveel betaald krijgt? :-)
Dat soort bedragen hoor ik al sinds ik bij de fotografie betrokken ben geraakt. Ten eerste vraag ik me af hoe realistisch het is om te denken dat we dat als Nederlandse fotograaf ook mogen gaan verwachten. Gelet op het feit dat de VS bijna 20x meer inwoners heeft als NL, wij van Amerikaanse huwelijken vooral de extreme uitwassen meekrijgen, en Nederlanders mogelijk een iets ander uitgavenpatroon vertonen, denk ik dat het eerder uitzondering dan regel zal blijven. Verder vraag ik me af hoeveel van die Amerikaanse fotografen dat soort bedragen voor hun repo’s kunnen vragen, aangezien door de huidige crisis inmiddels duidelijk is dat veel Amerikanen hun tekort op de ene creditcard aanvullen met de andere.
Wellicht dat een parabel met een populaire band het illustreert. Coldplay vraagt voor een uurtje Pinkpop 1,3 miljoen euro. Dan zul je denken: “wow, ik begin ook een Coldplay!”. Maar je bent het met me eens dat je niet een ‘Coldplay’ begint, maar een band. Die 1,3 miljoen is niet weggelegd voor elke ‘band’, het zegt niets over de kwaliteit van de ‘band’ en het zegt ook niets over de toekomst van de ‘band’. Het gros van de bandjes (ook in de VS) staat in duistere kroegen of tijdens dorpsfeesten op een trailer te spelen. Met een beetje geluk kunnen ze van de inkomsten de oefenruimte betalen; instrumenten, apparatuur betalen ze van hun werk in loondienst. Maar de kans is groot dat al die maanden oefenen op het nieuwe repertoire weinig meer oplevert dan een aantal consumptiebonnen. Zelfs die artiesten die je kent en regelmatig op de radio hoort, zijn allesbehalve vermogend. Zo hoorde ik de veelbelovende Tim Knol, die toch regelmatig op de radio wordt gedraaid, bij de release van zijn tweede CD in een programma zeggen “ik hoop dat ’t wat wordt, want de rekening is nu écht leeg”. Weet je waar je als fotograaf op mag hopen? Dat je zover komt als een Jannes, Peter Beense of Wolter Kroes. Nee, dit zijn niet mijn favoriete artiesten. Maar wel goed voorbeelden van artiesten die wél geld verdienen met de muziek. Niets anders dan keihard werken, avond aan avond optreden, ter plekke CD’s verkopen aan je hard-core fans en ondertussen hun centjes verdienen.
Ik wil hiermee overigens niet beweren dat het een plek op het podium van Pinkpop niet het streven moet zijn; dat moet altijd het streven zijn. Maar denk niet dat Jan Smeets elke keer ‘zonder blikken of blozen’ die 1,3 miljoen op tafel gaat leggen.