Wie kent ze niet, de dravende paarden van Muybridge. Zijn fotoreeksen van bewegende dieren en mensen zijn een mijlpaal in de fotografie. Maar in de filmwereld is zijn indruk even moeilijk uitwisbaar.
Met een zelf uitgevonden projector wist hij beelden op basis van zijn foto’s weer te laten bewegen. Deze uitgave begeleidt samen met een reizende tentoonstelling een uitgebreid onderzoek naar het werk van Muggeridge, alias Muybridge, alias Helios.
Hij blijkt tevens een begenadigd landschapsfotograaf te zijn geweest. Zijn vergezichten zijn ware juweeltjes, die uitblinken door subtiliteit en krachtige composities.
Muybridge als Willie Wortel ‘avant la lettre’ sloeg al snel aan het experimenteren en plakte uit losse foto’s panorama’s van San Francisco aan elkaar.
Gefascineerd door de technische ontwikkelingen in de fotografie, was hij er als een van de eersten bij om beweging te bevriezen. Dat maakte de reuzenstap mogelijk naar zijn bewegingsanalyses, te beginnen met het paard.
Zijn analyse van de draf week sterk af van wat men zich tot dan toe inbeeldde. Men was even onthutst als argwanend en er waren zelfs kijkers die zijn foto’s wreed vonden vanwege de onverwacht rare posities waarin de benen van paarden te zien waren.
Het illustreert hoe Muybridge’s fotoreeksen ongekende eye-openers waren. Dat werden ze een tweede keer toen hij ze, jaren voordat de cinema ontstond, bewegend aan mensen toonde.
Deze uitgebreide studie laat niet alleen zijn fotografie zien, maar ook de context waarin hij zijn foto’s maakte, de uitvindingen die hij rond de fotografie deed en het turbulente leven dat hij leed.
Saillant detail: Muybridge pleegde een passiemoord op de minnaar van zijn vrouw, stuurde vervolgens zijn zoon als onecht kind naar een weeshuis, maar die bleek later sterk op hem te lijken.
Tekst: Philip Brookman, Marta Braun, Andy Grundberg, Corey Keller, Rebecca Solnit
Steidl/Corcoran Gallery of Art, 28,5 x 22 cm, 360 blz., gebonden
Engelstalig, ISBN 9781854378378
