Uit handen van de net afgetreden GKf-voorzitter Leo Erken kreeg Marloes Krijnen de eerste GKf Frits Gerritsenprijs uitgereikt. Een bijzondere fotografieprijs, omdat het nu eens niet naar een fotograaf gaat. “Er zijn al veel prijzen om de fotografie te eren. Maar niemand die achter de schermen werkt krijgt een prijs,” lichtte Erken toe. Die mensen zijn evenzeer belangrijk voor de fotografie, zonder fotograaf te zijn. Vanwege haar verdiensten kreeg Krijnen als eerste de prijs uitgereikt. Krijnen heeft in haar periode als directeur van World Press Photo de organisatie terug naar de fotografen gebracht, ze heeft Foam opgericht en onlangs was ze initiatiefnemer van de succesvolle Unseen beurs. “En die vrouw had nog nooit een prijs gewonnen!”, aldus Erken.

In haar dankwoord, dat Krijnen had uitgeschreven omdat ze de GKf Frits Gerritsen Prijs een zeer serieus te nemen prijs vindt, stond ze stil bij het verleden van het GKf. Met voormalige leden als Eva Besnyö en Paul Huf heeft het GKf een bijzondere band met Foam. Beiden hebben immers een belangrijke rol gespeeld met de totstandkoming van het succesvolle fotomuseum. Net als Frits Gerritsen is Krijnen iemand die verschillende mensen bij elkaar kan brengen. Dat bewees ze tijdens de presentatie van het project dat zij in het kader van de prijs heeft geïnitieerd. Bij de vragenronde koppelde ze gelijk iemand van de UvA die bezig is met beeldherkenning met de vijf jonge vrouwen die een nieuw systeem hebben bedacht om een persoonlijk fotoarchief overzichtelijk te maken.

Deel van de GKf Frits Gerritsen Prijs is namelijk het uitvoeren van een opdracht, waarvoor ze € 2500 krijgt. Krijnen zette vijf vrouwen aan het werk die een concept bedachten met het thema ‘Fotografie is van iedereen’. Het team bestaat uit Sterre Sprengers, Simone Engelen, Brigiet van den Berg, Nikki Brörmann en Ola Lanko. Zij bedachten ED, een systeem om een groot beeldarchief terug te brengen tot een representatieve selectie van enkele beelden. Zo’n systeem is nodig volgens de groep, omdat door de enorme berg foto’s die men tegenwoordig maakt en online zet je niet meer kunt zien wat nu de waardevolle foto’s zijn. Minder is meer, is hun motto en daarmee zijn ze aan de slag gegaan.

ED bestaat uit een viertal stappen: het vinden van de belangrijkste onderwerpen voor de maker, het clusteren van beelden, het in kaart brengen van de clusters en tot slot de selectie. Hoe vaak een bepaald onderwerp, manier van fotograferen of een ander beeldelement op een foto te zien is, is erg bepalend voor de indeling, zo bleek uit de presentatie. Het gehele proces gebeurt handmatig, dus zonder een computer. Vandaar ook dat Krijnen gelijk contact maakte met de UvA die juist wel computer gestuurd met beeldherkenning bezig is. Het resultaat van ED is interessant, van de ruim drieduizend foto’s waren vijf foto’s voldoende om het archief van de maker herkenbaar te maken. Dat is nog eens een selectie! Volgens de bedenkers van ED is zo’n sterke selectie ook de kracht. De waarde van de fotografie stijgt door de selectie te verkleinen is hun standpunt.

Wat ED tijdens de prijsuitreiking liet zien, is slechts het begin. Het hele systeem is nu gebaseerd op het archief van een van de vijf vrouwen. Het is de bedoeling dat op de komende Unseen een publicatie, waarschijnlijk in boekvorm, wordt gepresenteerd waarin het proces wordt beschreven. Wellicht, zeiden de makers, dat ze de selectie ook als dienst gaan aanbieden. Maar voor het zover is, moet nog meer onderzoek gedaan worden. Daarvoor is men nog op zoek naar grote digitale privé-archieven om te kijken of hun idee ook echt klopt en om het te verbeteren. Wie daar aan mee wil werken, kan contact opnemen met ED. Voor professionele archieven is ED niet direct geschikt, maar dat is ook niet de insteek. Fotografie is tenslotte van iedereen.