Met de foto Dark Nature no 1 won Marian Haringsma onlangs de East-West Art Award in de categorie Photography. Deze fotowedstrijd is uitgeroepen met als doel het contact tussen fotografen uit het Oosten – bijvoorbeeld Japan – en het Westen te bevorderden. Haar inzending is een eerbetoon aan de Japanse fotograaf Masahisa Fukase, bekend van zijn donkere foto’s van raven in The Solitude of Ravens. Die donkere, mystieke sfeer is ook terug te vinden in het werk van Haringsma, die zich toelegt op autonome, abstracte natuur- en landschapsfotografie.
Foto: Marian Haringsma
“Mijn werk laat zich het best omschrijven als abstracte landschapsfotografie. Ik onderzoek de relatie die we met het landschap en de natuur hebben. Ik ben met name geïnteresseerd in de intieme, persoonlijke en helende relatie, die we in de natuur of in het landschap kunnen ervaren. In eerste instantie waren het vooral mijn eigen gevoelens die ik verbeeldde in mijn fotografie. Nu zie je in mijn werk ook meer universele waarden.”
Haringsma’s verbondenheid met landschap en natuur komt voort uit haar jeugd. Door de dagelijkse fietstochten die ze maakte door het Hollandse polderlandschap. In weer en wind, overgeleverd aan de elementen. “Tijdens die fietstochten heb ik echt de kracht en schoonheid van het landschap ervaren.”
De kracht van het landschap ervaart ze ook in een moeilijke periode in haar leven. “Ik ben een tijd depressief geweest. Dat heeft me een aantal jaar gekost. Ik stond toen echt ver weg van alles, van vrienden, familie. In die periode stond ik buiten de maatschappij. Maar als ik dan buiten, in de natuur, liep, voelde ik een soort van energie en kreeg ik het vertrouwen dat het wel weer goed zou komen.”
Als inspiratiebronnen voor haar fotografie noemt Haringsma kunstenaars als Mark Rothko en de Japanse fotograaf Masahisa Fukase. “Hij is helaas al overleden. Zijn bekende werk, The Solitude of Ravens, maakte hij nadat zijn vrouw hem na dertien jaar had verlaten. Hij was toen heel depressief.” Het werk was voor Haringsma een eye-opener. “Zijn foto’s laten zien hoe donker je je werk mag maken. Dan snappen mensen ook welk gevoel en welk verhaal je over wil brengen.”
De winst kwam als een verassing. “Ik vond het eerlijk gezegd al een feest dat ik bij de finalisten zat. Wij mochten van 21 tot en met 25 oktober ons werk in Londen exposeren. Dat vond ik al zo spannend, dat ik helemaal niet met winnen bezig was. Het is echt wel heel fijn, het winnen van zo’n prijs, helemaal bij zo’n gerenommeerde jury. Toch een teken dat je op de goede weg zit. Als kunstenaar twijfel je toch wel eens, doe ik het wel goed? De autonome fotografie is niet echt een makkelijke discipline. Zo’n prijs geeft je toch een steuntje in de rug. En de motivatie om door te gaan.”
Dat is ze na het winnen van deze award dan ook van plan. “Momenteel ben ik bezig met de voorbereidingen voor Fotofestival Naarden, in het voorjaar van 2015. Thema is water. Ik hoop natuurlijk dat mijn foto’s worden uitgekozen, maar zo niet, dan exposeer ik mijn werk tijdens Festival Off. Dit is een expositie van fotograferen die op eigen initiatief hun werk tentoonstellen.”
Dingen zelf doen, dat is ook iets wat ze anderen wil meegeven. “Als fotograaf moet je natuurlijk naar buiten met je werk, je doet mee aan allerlei wedstrijden, wil je werk exposeren. Dit lukt vaker niet dan wel. Dus in plaats van alleen af te wachten, moet je ook dingen zelf regelen. Dat kan ook met andere mensen samen. Samen exposeren, ook met kunstenaars uit andere disciplines, is spannend om te doen en het tilt je werk naar een ander niveau.”
